Czekaj, czekaj, czekaj… (dla mojego ojca). Fot. Wonge Bergmann.
W dwóch ostatnich numerach miesięcznika „Teatr” ukazały się artykuły o tańcu. W numerze wrześniowym (2016 nr 9) Karolina Wycisk w tekście Instalowanie siebie w przestrzeni pisze o wystawie Układy odniesienia. Choreografia w Muzeum, która odbywała się wiosną w Muzeum Sztuki (ms¹) w Łodzi (kuratorzy: Katarzyna Słoboda, Mateusz Szymanówka). Podobnie jak Teresa Fazan w „Didaskaliach”, również Wycisk uznaje ją za wydarzenie redefiniujące pojęcie wystawy: „Muzealny projekt Układy odniesienia wychodzi poza znany instytucjonalno-produkcyjny schemat. Na czas trwania wystawy muzeum staje się studiem tanecznym, choć nie przestaje być równocześnie galerią,, pracownią, miejscem spotkań, ośrodkiem badań, teatrem”.
Tekst Karoliny Wycisk dostępny jest na stronie internetowej miesięcznika:
http://www.teatr-pismo.pl/przeglad/1516/instalowanie_siebie_w_przestrzeni/
W numerze październikowym (2016 nr 10) ukazał się blok na temat Yanki Rudzkiej, której stulecie urodzin obchodziliśmy w tym roku – polskiej choreografki i pedagog, która w latach powojennych tworzyła i nauczała w Brazylii. Teksty związane są z artystyczno-badawczym Projektem Yanka Rudzka – Zaczyn, realizowanym przez Instytut Adama Mickiewicza, Art Stations Foundation i VIVADANÇA Festival Internacional. Wychodząc od krótkiego omówienia „białej plamy w historii polskiego tańca”, czyli kluczowych elementów działalności Rudzkiej, Anna Królica w artykule Yanka Rudzka – narodziny mitu przybliża rezultaty spotkania brazylijskich i polskich badaczy (podczas konferencji) oraz artystów (w spektaklu-projekcie Yanka Rudzka: ZACZYN).
Z tekstem Anny Królicy również można zapoznać się na stronie internetowej „Teatru”:
http://www.teatr-pismo.pl/ludzie/1555/yanka_rudzka_%E2%80%93_narodziny_mitu/
W tym samym numerze jako dopełnienie tekstu Królicy ukazała się rozmowa tej autorki z Joanną Leśnierowską, pomysłodawczynią projektu artystycznego Yanka Rudzka: ZACZYN. Rozmowa dotyczy zarówno projektu, towarzyszącego mu brazylijsko-polskiego kontekstu badawczego (m.in. kultura tradycyjna w Polsce i Brazylii), jak i zupełnie w naszym kraju nieznanej postaci Yanki Rudzkiej.
W drugim tegorocznym numerze kwartalnika „Scena” [nr 2 (86) – 2016] Elżbieta Pastecka rozmawia z Domikiem Więckiem – młodym tancerzem, który za solo Dominique zrealizowane wspólnie z choreografem, Maciejem Kuźmińskim, otrzymał) wiele nagród i wyróżnień podczas konkursów choreograficznym w Polsce i za granicą. Obfitość wyróżnień osiągnęła skalę niespotykaną od dawna wśród polskich artystów tańca współczesnego, a z wywiadu Pasteckiej Dlaczego mężczyźni (nie) tańczą można dowiedzieć się o dotychczasowej drodze Więcka do tańca, który od nowego sezonu artystycznego dołączył do zespołu Polskiego Teatru Tańca.
