Spektakl „Sticky Fingers Club” został zaproszony na Fringe Festival w Chinach

Sticky Fingers Club to spektakl o ponoszeniu porażki, gdzie postacie zawsze stanowią drugi plan. Notorycznie zajmują czwarte miejsce, a w walce o Oscara konkurują z niedoścignioną Meryl Streep. W obliczu ciągłych porażek stwarzają przestrzeń celebracji, w której to oni są gwiazdami. Na własnych zasadach świętują bycie nieidealnym, wspierają się i stawiają sobie wyzwania. Wśród wyrazistych charakterów, znajduje się śpiewaczka operowa kochająca muzykę bez wzajemności, neurotyczna paniusia, przebrzmiały gwiazdor oraz tancerka, której nigdy nie dane było zatańczyć solowej sceny.

Spektakl zarówno w sferze ruchowej, jak i w wyrazistym, frontalnym attitude performerów, nawiązuje do kultury queerowej, ballroomowej i samego tańca vogue. Tu dla społecznego wykluczenia i nienormatywności otwierana jest przestrzeń na ujawnienie barwnej tożsamości. Odwołania popkulturowe do queerowego mainstreamu, popularnych pokazów mody, czy do Bohemian Rhapsody zespołu Queen, dodają Sticky Fingers Club ogromnej dozy poczucia humoru i autoironii. Spektakl porusza szerszy problem porażki oraz idące za tym wykluczenie i zapomnienie, bez sięgania do uogólnień czy moralizatorstwa. Wykorzystywane są w nim narzędzia teatralne i choreograficzne, w związku z czym ciężko go zaszufladkować i sklasyfikować. Podważając normy społeczne staje się choreografią krytyczną.

Spektakl jest dowcipnym, autoironicznym, ale nie pozbawionym gorzkiego posmaku pochodem przegranych. Dotyka tematu opozycji sukces – porażka, a właściwie drażliwego zagadnienia znajdowania się „tuż za”. Tuż za zwycięzcą, tuż za podium, tuż pod kreską. Tej denerwującej, trafiającej w najczulszy punkt, sytuacji bycia w wąskiej grupie nominowanych, ale ostatecznie zmuszonych do tego, by obejść się smakiem, i wreszcie zapomnianych, bo kto pamięta o wicemiss czy o tym, kto jako czwarty dotarł na metę?
Natalia Szafrankiewicz | taniecPOLSKA.pl

Twórcy:

Koncepcja, choreografia, wykonanie: Daniela Komędera, Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska
Wsparcie dramaturgiczne: Konrad Kurowski
Reżyser oświetlenia: Krystian Koźbiał
Muzyka: Przemek Degórski
Kostiumy z użyciem projektów autorstwa: Krystiana Szymczaka, Edvarda Kuzmicha, Romana Marchewki
Producenci: Gdański Festiwal Tańca / Klub ŻAK, Lubelski Teatr Tańca
Premiera: 03 września 2020 / 12. Gdański Festiwal Tańca

Spektakl powstał w ramach programu „Przestrzenie Sztuki” finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.