Fot. Marcin Urban.
W sobotę 23 czerwca (drugi pokaz w niedzielę) o godz. 19.00 w komunie//warszawa kolejna premiera taneczna w cyklu RE/MIX: spektakl Alexa Baczynskiego-Jenkinsa, sięgający po koncepcje i twórczość Oskara Schlemmera, a zwłaszcza jego Balet triadyczny – RE//MIX Balet Triadyczny czyli Jak budować do potęgi trzeciej? (Oskar Schlemmer). Prezentację poprzedzi wstęp Anny Królicy. W edycji 2012 RE//MIXów szczególnie widoczny jest taniec współczesny. To rezultat współpracy komuny// warszawa z Instytutem Muzyki i Tańca. W tym roku połowa zaplanowanych RE// MIXów to spektakle taneczne. Trzy z nich – projekt Ramony Nagabczyńskiej, Alexa Baczynskiego-Jenkinsa i Izy Szostak – to efekt wspólnego konkursu.
Wtwórca o spektaklu: Dla Oskara Schlemmera choreografia była pracownią społeczno-estetycznegopola działań. Był on jednym z głównych artystów Bauhausu, zwanego przez Waltera Gropiusa „Katedrą Socjalizmu”. Balet Triadyczny jest tak naprawdę anty-baletem, forma tańca konstruktywistycznego. Jest gestem modernistycznym, który łamie związek z kanoniczną estetyką. Jest odejściem od reprezentacji i ekspresji, wejściem w przestrzeń społecznego komentarza. Balet Triadyczny jest inscenizacją ciała nowoczesności i eksperymentem estetyki przyszłości.Jest prawie-że-choreografią dla mensch-tanzer/ludzi-tancerzy, w dwunastu scenach i w trzech częściach. Mensch-tanzerze w choreografii społecznej. Ciało (pojedyncze, jak i społeczne) staje się obszarem przemian. Wewnętrzna architektura staje się zewnętrzną konstrukcją – obiektem do wspólnej budowy.Choreografia jako przestrzeń próby. Choreografia jako przestrzeń transformacji. Choreografia jako przestrzeń nie-materialnej budowy. W manifeście Bauhausu celem kreatywności jest zawsze budowanie. Jak w erze neoliberalizmu budować choreografię społeczną i jaka ma ona być?
Choreografia i wykonanie: Alex Baczynski-Jenkins
Dramaturgia: Carlos Manuel Oliveira
Światło: Karolina Gębska
Alex Baczynski-Jenkinsjest tancerzem i choreografem, mieszka w Berlinie. Należy do pierwszej generacji studentów, która ukończyła nowy kierunek „Taniec współczesny, choreografia, kontekst” na theUniversität der Künste w Berlinie. W czerwcu 2009 roku zrealizował czterodniowy performens Having not seen OR Mr. Gorbachev w Mexicali (Meksyk). W 2010 roku otrzymał stypendium od Sekretariatu Kultury Nadrenii-Północnej Westfalii. W 2011 roku zainicjował oraz był współorganizatorem niezależnego festiwalu For the time being, który odbył się w marcu w Berlinie. Brał udział w projekcie Expo Zero Borisa Charmatza i Martiny Hochmuth (Performa 11). Jako performer współpracował z Rosalind Crisp, Marlene Freitas, Isabelle Schad. Od 2009 roku jest zaangażowany w projekty Meg Stuart (ATELIER, Do Animals Cry, VIOLET), w 2011 został zaproszony do wystąpienia w improwizowanym duecie Bataille na Festiwalu w Awinionie.
Carlos Manuel Oliveira – ścieżka jego edukacji przebiegała między naukami przyrodniczymi a sztukami performatywnymi: w 2004 roku uzyskał tytuł magistra w zakresie systemów ekologicznych na Universidade NOVA w Lizbonie, a w 2010 licencjat z tańca współczesnego i choreografii na Hochschulübergreifendes Zentrum Tanz w Berlinie. Uczestniczył w kursie “Interaktywnych Technologicznych Sztuk Performatywnych” w fundacji Gulbenkian w roku 2008. Obecnie pracuje nad doktoratem w zakresie mediów cyfrowych. W 2005 roku koordynował dział teatru w fundacji INATEL, a w 2006 kierował zespołem Ferloscardo, należącym do nurtu nowego cyrku. W 2010 roku współpracował z João Fiadeiro nad projektami {K}no(W)Body i Entre, a w 2011 z Artistwin Deufert& Plischke nad projektem Emergence Room.
Oskar Schlemmer – niemiecki malarz i teoretyk sztuki, profesor Bauhausu w Weimarze. Został wykładowcą tej uczelni w 1921 i kierował pracami teatralnymi w latach 1923-1929. Autor m.in. największego osiągnięcia teatralnego Bauhausu – pokazu Das Triadische Ballet (1923). Prace te wywarły duży wpływ na rozwój nowoczesnego baletu. Jako malarz tworzył uproszczone obrazy figuralne o jasnym kolorycie, stanowiące rodzaj studiów na tematy przestrzenno-kompozycyjne. Był też twórcą reliefów ze szkła, drutu i gipsu.
RE// MIX 2012
Kuratorka: Magda Grudzińska
Pomysłodawca cyklu: Tomasz Plata
Remiksto pojęcie zapożyczone z muzyki: oznacza utwór powstały w wyniku przetworzenia innego utworu. Nie jest po prostu „interpretacją”, podaniem oryginału nowymi środkami wyrazu czy w nowej aranżacji. Choć może zawierać oryginalne fragmenty (tzw. sample), to są one jedynie cytatami. Remiks jest utworem nowym, odnoszącym się treścią lub formą do pierwowzoru. Twórcy remiksów dyskutują ze swymi mistrzami, nostalgicznie ich wspominają lub na nowo odczytują.
Trwający od 2010 roku cykl RE// MIX to premierowe produkcje odnoszące się do klasycznych dzieł, przede wszystkim z dziedziny teatru i tańca, a także literatury i filmu. Pierwowzory, niektóre już lekko zapomniane, niegdyś zmieniły świadomość osób dziś zajmujących się „dziwnym” teatrem – interdyscyplinarnym, poszukującym, sytuującym się na pograniczu teatru wizualnego, performance art, sztuk plastycznych i działań społecznych. Tworzą swoisty kulturowy kanon, określają gust i styl, są autodefinicją własnych źródeł i inspiracji – punktami odniesienia.
