W tym roku Malta Festival Poznań (17-28 czerwca) obejmuje liczne prezentacje spektakli tańca współczesnego, które odbywać się będą zarówno w cyklu Stary Browar Nowy Taniec na Malcie,  jak i w nurcie idiomu Paradoks widza. Taniec będzie też istotnym elementem multimedialnego  widowiska Ksenofonia/ Ksenophony, zrealizowanego z okazji 60. rocznicy Powstania Poznańskiego Czerwca 1956. Autorem koncepcji artystycznej wydarzenia jest jeden z najbardziej utalentowanych i cenionych twórców polskiej kinematografii, urodzony w Poznaniu i nadal związany z tym miastem, Jan Komasa. Reżyser zaprosił do współpracy Mikołaja Mikołajczyka – choreografa, który przez wiele lat związany był jako solista z poznańskim Polskim Teatrem Tańca oraz Teatrem Wielkim. Muzykę stworzą Bartek Wąsik i Miłosz Pękala z zespołu Kwadrofonik we współpracy z Royal String Quartet. Elektronika spotka się z perkusją, fortepianami i kwartetem smyczkowym na żywo. Stronę wizualną, taneczną i muzyczną spektaklu dopełni technologia, która stworzy wrażenie terroru inwigilacji.

Podczas konferencji prasowej Jan Komasa podkreślał uniwersalność tańca jako narzędzia komunikacji, w związku z czym w projekcie bierze udział międzynarodowa grupa tancerzy, reprezentujących różne nurty.

Idiom tegorocznego festiwalu Paradoks widza odwraca  perspektywę pojmowania sztuki scenicznej. Jak mówi Lotte van den Berg: „Patrzeć to być w akcji. Przez przyglądanie się łączę się ze światem wokół siebie. Dotykam go swoimi oczami. Tak to odczuwam.”. W jej ujęciu teatr nie zaczyna się od aktora, lecz od widza. Od tych, którzy decydują się oglądać. Artystka uważa, że zatrzymanie się, zajęcie miejsca, oglądanie wymagają odwagi podobnej do tej, którą trzeba się wykazać, żeby wyjść na scenę. Czym jest akt oglądania? Skąd bierze się ciągła potrzeba patrzenia na innych? Kto wyznacza pole bycia widzem i indywidualną odpowiedzialność ponoszoną za to, na co się patrzy? Od czego odwracamy wzrok, a na co nie możemy przestać patrzeć? Jak zmienia nas obraz, na który patrzymy? Słowo „paradoks” w tytule tegorocznego Idiomu wskazuje na wewnętrzną sprzeczność bycia „widzem” – nie tylko w najnowszej sztuce, lecz także w życiu społecznym. Doświadczyć tego będzie można podczas przedstawienia site-specific The Extra People brytyjskiego twórcy Anta Hamptona oraz serii performansów Ceci n’est pas… Driesa Verhoevena.

Joanna Leśnierowska, kuratorka programu Stary Browar Nowy Taniec na Malcie, zaproponuje w tym roku rozumienie choreografii jako przestrzeni możliwego zniesienia Rancière’owskiego paradoksu widza. Przestrzeni, w której zaktywizowany, poszukujący, eksperymentujący i –  przede wszystkim – doświadczający widz nie poddaje się cudzym ocenom i arbitralnym sądom by, jak przestrzega sam Rancière, nie ulec żadnej władzy, zniewoleniu i opresji. Współczesna praktyka choreograficzna jest gestem z natury politycznym, o czym przekonują prezentowane w cyklu spektakle i performanse. Oprócz spektakli powstałych w ramach Solo Projekt Plus 2015 (TOTAL Pawła Sakowicza, Partytura Agnieszki Kryst) i efektów rezydencji artystycznych towarzyszących wystawie Let’s Dance w roku 2015 (5 rzeczy albo kilka twierdzeń o choreografii Marty Ziółek, HYPERDANCES Agaty Siniarskiej oraz Nowe nieskończone solo na obuwie sportowe, czas przeszły i grupę osób Przemka Kamińskiego i Mateusza Szymanówki) pokazane zostaną prace przedstawicieli Aerowaves TOP2016 (noish ~[zamęt z umiarem] Marysi Zimpel, Staying alive Jasny L. Vinovrski, Elvedon Christosa Papadopoulosa – Leon & the Wolf).

Korespondując z tegorocznym idiomem Malty w Starym Browarze uznani artyści zaproponują działania pozbawione podziału na twórców i publiczność – niemiecki duet Deufert & Plischke zaprosi widzów do udziału w performansie Niemandszeit, Peter Pleyer wspólnie z kompozytorem wizualnym Michielem Keuperem i artystką wideo Andre Keiz włączą wszystkich w zdarzenie interwencyjno-improwizacyjne I SEE RED, a choreograf Ben J. Riepe wytwarzy przestrzeń zmysłowej percepcji podczas Choreographic dinner. Bush Hartshorn z Wielkiej Brytanii poprowadzi warsztaty poświęcone praktyce informacji zwrotnej, dawaniu i przyjmowaniu feedbacku, skierowane do wszystkich zainteresowanych (praktyków, teoretyków i publiczności).

Ponadto Polski Teatr Tańca zaprezentuje spektakle: LAMENT. Pamięci Tadeusza Różewicza w choreografii Ewy Wycichowskiej oraz Czterdzieści – w choreografii Jo Strømgrena.

Do pobrania:

Program cyklu Stary Browar Nowy Taniec na Malcie 2016

Więcej na stronie festiwalu: http://malta-festival.pl/