Klamra 2016
Jak co roku, Alternatywne Spotkania Teatralne KLAMRA w Toruniu zapraszają na pokazy spektakli ruchowo-tanecznych. KLAMRA, odbywająca się już po raz dwudziesty czwarty jest festiwalem teatralnym, prezentującym najnowsze i najciekawsze spektakle przygotowane przez najlepsze polskie teatry niezależne. Celem festiwalu jest również pokazanie jak najszerszego spektrum krajowej sceny alternatywnej. Na KLAMRZE można zobaczyć teatry tańca i lalek, przedstawienia tworzone na podstawie wielkich tekstów literatury światowej, spektakle, w których wykorzystywana jest technika multimedialna, monodramy i performanse. Wszystkie pokazy odbywają się w Akademickim Centrum Kultury i Sztuki „Od Nowa” (ul. Gagarina 37A).
13 marca 2016 roku o godzinie 21.00 wystąpi TO-EN Butoh Company z projektem taneczno-fotograficznym Melanż. Autorem fotografii jest Paweł Maciak. 16 marca o godzinie 21.00 Katarzyna Pastuszak i Joanna Duda zaprezentują Yameru maihime_prolog – pierwszą część tryptyku inspirowanego postacią Tatsumiego Hijikaty – ojca japońskiego tańca butoh. 17 marca o godzinie 19.00 Sopocki Teatr Tańca pokaże spektakl Wszystko co widać. OHIO w choreografii Joanny Czajkowskiej i Jacka Krawczyka. 19 marca o godzinie 19.00 odbędzie się pokaz spektaklu wyprodukowanego przez Komunę//Warszawa Diuna 1961. Opera mówiona. Fragmenty. Twórcy, w formie opery mówionej, opisują fikcyjną wyprawę Franka Herberta, autora Diuny – najpopularniejszego cyklu powieści science fiction XX wieku, do Iranu w 1961 roku.
O SPEKTAKLACH
Melanż
Projekt Melanż jest wynikiem poszukiwań wspólnej platformy dla tańca butoh i fotografii. Artyści, zadając sobie
pytanie o istnienie dialogu pomiędzy fotografowaną materią a materią ciała, pragną stworzyć „żywą fotografię”, rodzaj notatnika otoczenia. Przenikanie się ciała butoh i zdjęć rejestrujących proces rozpadu, otwiera obszar nowych znaczeń. Wynosi biologizm, otaczających zmian na inny poziom. Projekt Melanż stawia pytanie o nową tożsamość ciała dziś. Czy możemy nadać ciału nową integralność? Czy w otaczającej rzeczywistości ciało, ulegające stopniowej defragmentacji, może uzyskać nowy wymiar?
Yameru maihime_prolog
Tytuł projektu odwołuje się do quasi-autobiograficznej powieści autorstwa Tatsumiego Hijikaty pt. Yameru maihime (Tańcząca chora księżniczka). Spektaklem Yameru maihime_prolog Katarzyna Pastuszak otwiera cykl, w którym z jednej strony sięgać będzie do własnego dzieciństwa, z drugiej zaś podejmie dialog z koncepcjami japońskiego artysty.
Wszystko co widać. OHIO
Punktem wyjścia pracy nad spektaklem stał się tekst IMPROMPTU. OHIO, ale całość utkana jest z wątków i obrazów m.in. z Pierwszej miłości, Kroków, Katastrofy, czy nawet zupełnie luźno z Czekając na Godota. Widzowie będą mieli możliwość znajdowania znaków i niuansów nawiązujących do dzieł Irlandczyka, ale twórcy przedstawienia pragną, by nawet Ci, którzy nie są zapalonymi „beckettologami” mogli przeżyć opowieść o jedności, rozwarstwianiu, rytmach, absurdach życia, marzeniach, miłości i śmierci.
Diuna 1961. Opera mówiona. Fragmenty.
Komuna// Warszawa tworzy swoisty prequel do Diuny. Podobnie jak w literackim oryginale osią spektaklu jest pustynia. Filozoficznie „pustynia” to miejsce spotkania z Bogiem, ze sobą, przemiany, nowego początku lub śmierci. Pustynia we współczesnym świecie to złoża ropy, a więc źródło bogactwa i władzy. Ale także zagrożenie zagładą z powodu braku wody. Komuna// Warszawa porusza się po tych wszystkich obszarach, łącząc je za pomocą specyficznej formy teatralnej: opery mówionej. To, co w klasycznym teatrze dramatycznym jest niewiarygodne, w operze odbiera się jako naturalny element narracji. Komuna// Warszawa opisuje fikcyjną wyprawę autora Diuny do Iranu w 1961 roku. Frank Herbert zostaje wysłany z tajną misją na Bliski Wschód, przez kilka dni przebywa w pustynnym mieście Jazd, czekając na spotkanie z kurierem. Być może pod wpływem narkotyków wyrusza na samotną wyprawę na pustynię. Tam doznaje olśnienia. Widzi możliwe scenariusze rozwoju świata. Te „przyszłowidzące” wizje staną się zaczątkiem napisanej wkrótce literackiej sagi.
Więcej:
Diuna 1961. Opera mówiona. Fragmenty.
