23 września 2014 mija trzynasta rocznica śmierci Henryka Tomaszewskiego – tancerza, mima, choreografa, reżysera, pedagoga, założyciela i dyrektora Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Urodził się 20 XI 1919 roku w Poznaniu. W 1945 roku zapisał się w Krakowie do Studia Dramatycznego Iwo Galla, nauki pobierał także w ramach prywatnych lekcji. W latach 1946-47 współpracował z Polskim Teatrem Akademicki, przygotowując scenki pantomimiczne i oprawy choreograficzne. W latach 1946-47 uczył się i tańczył w Baletach Polskich Feliksa Parnella. W 1949 roku. zaangażował się do baletu Opery Wrocławskiej, gdzie do 1959 zatańczył 11 ról, spośród których kreacjami okrzyknięto Pawia (Paw i dziewczyna), Li Szan Fu (Czerwony mak) i Diabła (Pan Twardowski); szczególnie podkreślano dramatyczny rys postaci i nowatorskie środki artystyczne.
W maju 1955 roku na Międzynarodowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Warszawie otrzymał srebrny medal za etiudę mimiczną Wirtuoz. Wpłynęło to na powstanie w 1956 roku najpierw Studia, a następnie (od 1959 roku) Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Premiera I Programu odbyła się 4 XI 1956 roku. Od początku Henryk Tomaszewski konsekwentnie budował styl wyjątkowego w kulturze światowej zjawiska – zespołowego teatru pantomimy. Odszedł od francuskiej tradycji mimu czystego, prowadząc wielokierunkowe poszukiwania formalne, badając szerokie obszary literatury, mitów i kultury. Czyniąc z nich kanwę swoich spektakli, znaczącą rolę powierzał oprawie plastycznej i muzyce. Od początku współpracował z najwybitniejszymi polskimi scenografami (J. Przeradzka, Z. de Ines, K. Wiśniak, F. Starowieyski, A. Majewski, W. Wigura). W centrum swojej wizji artystycznej, którą nazwał „teatrem kulistym” postawił człowieka i twórcze możliwości ruchu.
Do 1962 roku występował na scenie, a jego interpretacje Akakiusza w Płaszczu, tytułowego Woyzecka, czy Figurkę Śmierci ze Strzelnicy wpisały się na trwale do historii teatru. Henryk Tomaszewski przygotował w swoim teatrze XXIV Programy, od X – Odejścia Fausta były to pełnospektaklowe widowiska. Jako pierwszy w Polsce rozpoczął kształcenie mimów, którzy po ukończeniu Studium przy WTP uzyskiwali status profesjonalnego aktora-mima. Wielokrotnie opracowywał choreografię w spektaklach dramatycznych i operowych. Od 1967 roku pracował w teatrach dramatycznych jako reżyser, nadając przedstawieniom oryginalną wartość poprzez poszukiwanie w geście i ruchu źródeł słowa i wydobywanie z aktorów nieoczekiwanych możliwości.
W recenzjach z jego spektakli często padało określenie arcydzieło. Jego realizacja Gry w zabijanego E. Ionesco w Teatrze Polskim we Wrocławiu uznana została za dzieło wybitne. Jako reżyser pracował także poza granicami kraju, m. in. w Szwecji, Norwegii, RFN. Kilkakrotnie przenosił swoje inscenizacje z WTP do teatrów w Amsterdamie, Oslo, Kopenhadze. Jako choreograf i inscenizator pracował w polskich, duńskich i niemieckich teatrach operowych. Szczególnie sobie cenił dwie swoje realizacje: przygotowane z Konradem Swinarskim w mediolańskiej La Scali Menady Hansa Wernera Henze i Dienstag aus Licht Carlheinza Stockhausena w Operze w Lipsku. H. Tomaszewski był także znanym kolekcjonerem. W listopadzie 1994 roku otwarto w Karpaczu Miejskie Muzeum Zabawek ze zbiorów Henryka Tomaszewskiego prezentujące kolekcję gromadzoną od 1967 roku, a obejmującą zabawki pochodzące od XVII do XX wieku.
Henryk Tomaszewski zmarł 23 IX 2001 roku w Kowarach. Pochowany został na zabytkowym cmentarzu przy świątyni Wang w Karpaczu.
Więcej informacji o życiu i twórczości artysty na stronie:
http://www.pantomima.wroc.pl/o-teatrze/henryk-tomaszewski/