„Uszami tańca” – nowe odcinku podcastu o tańcu współczesnym

O odcinkach:

Tomasz Ciesielski

Tomasz Ciesielskim zastanawia się nad tym, jak rozmawiać o tańcu, by było to zrozumiałe, o tym, jakie korzyści niesie ze sobą zajmowanie się teorią tańca dla jego środowiska oraz o twórczości w czasach zarazy.

Tomasz Ciesielski – performer, choreograf i badacz tańca z Łodzi. Wykładowca na kierunku Choreografia na Akademii Muzycznej w Łodzi i Uniwersytecie Łódzkim. Pracuje na styku sztuki i nauki, łączy strategie choreograficzne z metodami z pogranicza kognitywistyki i kulturoznawstwa. Twórca prezentowanych międzynarodowo performansów, m. in. Sense-action, Koszty kwalifikowane/Taniec, moja miłość, Idylluzja, Karaoke, Odyseja. Od 2017 roku realizuje projekt badawczy dotyczący uwagi i percepcji tancerzy. Autor książki Taneczny umysł. Teatr ruchu i tańca w perspektywie neurokognitywistycznej. W latach 2011–2016 tancerz zespołu Granhøj Dans (spektakle Men & Mahler i Rite of Spring – Extended, oba wyróżnione prestiżową nagrodą Årets Reumert, kolejno w 2013 i 2014). Członek Teatru CHOREA (projekty Oratorium Dance Project, Antyk/Taniec w Re-Konstrukcji, Dotknięci/Poruszeni). Jako performer współpracował także m in. z Robem Haydenem, Tomaszem Rodowiczem, Mikołajem Mikołajczykiem, Liwią Bargieł, Wojtkiem Mochniejem oraz Anną Piotrowską.

Cytat z odcinka:

Jeżeli […] rozmawiamy o jakimś warsztacie, na którym razem byliśmy, to wszystkie te słowa, jakich używamy będą miały sens, nawet jeśli są to: dupa, kolano i upadek, bo nasycimy je naszym wspólnym doświadczeniem. Natomiast, jeśli ktoś nie ma tego doświadczenia, to jedyne, co możemy zrobić, jest znalezienie metafory, która będzie dla tej osoby komunikatywna.

Odcinek dostępny na:

Ilona Gumowska

Rozmowa z Iloną Gumowską dotyczy jej poszukiwań na temat transowości i innych stanów świadomości, o możliwościach wykorzystywania analizy bioenergetycznej w tańcu w kontekście performatywnym oraz tego, jak dbać o bezpieczeństwo grupy w trakcie procesu twórczego, zarówno od strony prowadzącej jak i uczestników. Artystka opowiada o prowadzonych przez siebie warsztatach Trans-sen w Teatrze Rampa w Warszawie oraz rezydencji w ramach Sympozjum Sztuki w Morawie.

Ilona Gumowska – tancerka, choreograf, akrobatka, pedagog tańca i psycholog. Jest absolwentką Choreografii na Akademii Muzycznej w Łodzi oraz stypendystką Alternatywnej Akademii Tańca 2017 w Poznaniu.

Jako tancerka występowała na wielu polskich i zagranicznych scenach, m.in. w Theater an der Wien w Wiedniu, Operze Narodowej w Warszawie, Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu, Royal Opera House w Bombaju, Mermaid Theatre w Londynie oraz Królewskiej Operze w Sztokholmie. Pracowała z takimi artystami jak: Daniel Abreu, Roberto Olivan, Marcin Wrona, Tomasz Wygoda, Mariusz Treliński, Natasha Gilmore, Abhilash Ningappa, Jacek Owczarek, Roberto Magro, Kaya Kołodziejczyk, Jacek Gębura, Santiago Bello, Jakub Wocial, Karolina Kroczak.

Obecnie jest częścią kolektywu United Limbs, tancerką w zespole Barrowland Ballet w Glasgow oraz regularnie współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie i Teatrem Tańca Zawirowania. Jako pedagog tańca pracuje na Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów, na Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi oraz regularnie prowadzi warsztaty taneczne w Polsce i za granicą. W tańcu fascynuje ją silna fizyczność i stuprocentowa obecność, dzięki którym przekaz staje się bardziej dosadny niż słowa.

www: https://www.talenthouse.com/ilona

Cytat z odcinka:

Co w ciele drzemie, co w nas drzemie? Gdy w tańcu współczesnym pozwalamy sobie na […] pełną ekspresję, nasze ruchy przypominają ruchy osób w stanie histerii, [czy] letargu […]. Zastanawiałam się – bo pracując z ciałem i w tańcu pozwalamy sobie na dużo więcej – o czym w ogóle temat transowości wspólnoty jest. Zaczęłam się zastanawiać, co to ciało chce powiedzieć, jakie są w nim zaklęte historie, co w takiej swobodnej ekspresji, wzmocnionej muzyką, się pojawia.

Odcinek dostępny na:

Daniel Leżoń

Aleksandra oraz Daniel rozmawiali o wydobywaniu swojej twórczej ekspresji w procesie kształcenia na uczelni artystycznej – w ich przypadku uczelni tanecznej, o poszukiwaniu swojej roli w środowisku artystycznym, czy w ogóle w społeczeństwie, a także o odkrywaniu własnego geniuszu.

Daniel Leżoń – aktor, tancerz, choreograf. Rozmówca prowokujący do myślenia. Tworzy możliwości dla tych, którzy myślą, że tańczyć nie mogą lub nie potrafią. Dzieli się doświadczeniem ze wszystkimi, którzy tego chcą. Pielęgnuje w tańcu życie, a w życiu – taniec, szuka przyjemności, otwiera się na zmienność. Misją artystyczną Daniela jest wyrażanie pokoju, zdrowia i mocy oraz tworzenie wzorców kultury będących długofalowymi rozwiązaniami urzeczywistniania tych wartości. Jest autorem oryginalnych programów warsztatowych: Wolność ekspresji i Ekspresja cielesna, Więcej lat to więcej życia! Międzynarodowy dzień tańca świętuje, tańcząc przez 24 godziny zadedykowane przyjaciołom i ludziom, którzy mieli na niego wpływ.

Cytat z odcinka:

Bardzo chciałbym, żeby taniec był czymś tak codziennym jak śmiech, jak płacz, jak melodia i słowa, których używamy. Żeby był taniec, który jest po prostu codziennością, a nie dziedziną sztuki odrębną od codzienności. Ja na przykład poprzez choreografię zacząłem o wiele lepiej i bardziej konstruktywnie myśleć. Tak jakby w moich myślach pojawiała się przestrzeń, jakby moje myśli nie były tylko zlepkiem chaotycznych elementów, tylko miały swój rytm. Potrafię je opisać i dzięki temu z wielu swoich problemów wychodziłem tak jakby choreograficznie, bo potrafiłem to sobie wyobrazić, tak jak umiem wyobrazić sobie obraz lub dźwięk.

Odcinek dostępny na:

Podcast „Uszami tańca”: Tomasz Ciesielski

„Uszami tańca” – nowe odcinku podcastu o tańcu współczesnym

Wersja do druku

Udostępnij