W niedzielę wykład performatywny „Osuwisko” Agaty Siniarskiej na zakończenie wystawy „Prototypy 04. Osuwisko” w Muzeum Sztuki w Łodzi

W niedzielę 11 kwietnia o godz. 17.00 na Facebooku Muzeum Sztuki w Łodzi odbędzie się wykład performatywny Agaty Siniarskiej, kończący trwającą od lutego wystawę choreografki pt. Prototypy 04. Osuwisko. Wykład odbędzie się zamiast planowanego w tym samym terminie performansu Siniarskiej Osuwisko. Performans został zakupiony przez Muzeum i trafi do jego stałej kolekcji.

Wykład jest nieodłączną częścią wystawy Prototypy 04. Ekspozycja Agaty Siniarskiej, będąca czwartą odsłoną cyklu tworzonego na bazie kolekcji Muzeum Sztuki, bada – często umykające naszej wizualnej percepcji – materialne aspekty tworzenia i istnienia dzieł sztuki, a także ich dwojaki potencjał: jako archiwum procesów pamięci i zapominania, zdolności do zachowywania i niszczenia struktur zastanego świata. 

Agata Siniarska, Osuwisko (z tekstu performansu)

Ciało podpowiada nam zawsze jeden kierunek – w dół, zgodnie z kierunkiem grawitacji. Zejście na ziemię buduje nową perspektywę bycia w świecie, nowy sposób usytuowania się wobec świata. Nie jest to spoglądanie na terytorium poprzez aplikację GoogleMaps, nie jest to spoglądanie w dół, ale bycie na dole.

Śmierć jest aktem spadania materii, jest aktem poddania się grawitacji, w dół, ku ziemi, ku naszym przodkom, tym, których jeszcze nie znamy, ku przeszłościom, ku grobom, które nadal są nieodkryte…

Jak odchodzą historie, gatunki, ukochane osoby, sytuacje, chwile, odgłosy, cienie, zarysy, skrawki?

Gdzie usytuować tu wymieranie?

Łatwiej mi wyobrazić sobie wymieranie dzieł sztuki, trudno mi wyobrazić sobie wymierania gatunków.

Jak wymieranie może stać się współ–wymieraniem?

Mówię to z bezpiecznej perspektywy polityczno–geograficznej. W ramach jednego gatunku nie możemy mówić o tym samym zagrożeniu. Czy nie będąc w stanie zagrożenia, mogę mówić o zagrożeniu? Jak? Czy mam rezygnować ze swojego przywileju?

Czy to kwestia empatii?

Czy to kwestia wprawy? Czy są  ludzie, którzy mają  wprawę we współ–wymieraniu?

A może to ma być odczucie, całkowicie powierzchniowe, cielesne, afektywne, oparte na ontologicznym istnieniu w czasie, na byciu w procesie stawania-się-innym, nigdy nie bycia tożsamą, a zawsze rozproszonym, zawsze czasowo splecionym z czymś innym?

Wszystko jest takie ogromne. Nie umiem operować w tej skali, ale gdy słyszę twój śpiew, tęsknie za tobą…

Podziękowania dla Katarzyny Słobody, Justyny Stasiowskiej, Przemysława Purtaka, Magdy Zamorskiej, Julii Rodriguez, Anny Majewskiej, Zuzy Berendt, Mateusza Szymanówki, Julesa Urbana i Evy Meyer-Keller oraz dla programu rezydencyjnego organizowanego przez PACT Zollverein w Essen.

Agata Siniarska krąży w swych dociekaniach m.in. wokół działań scenicznych, wideo, wykładów. Interesuje się budowaniem wiedzy, która bada różne media, protokoły, strategie własnej produkcji i nie stosuje wobec siebie żadnej hierarchii. Interesuje ją więc wszelka wiedza, której celem jest nie wyjaśnienie, ale zaangażowanie. Siniarska jest założycielką fxtrouble (dawnej female trouble) – kolektywu, którego działania obracają się wokół tematyki tożsamości, ciała, feminizmów, przyjemności, afirmacji i miłości, a także współzałożycielką Pinpoint TV, artystycznego projektu badawczego w formacie internetowego program telewizyjnego, osadzonego na przecięciu wielu scen artystycznych Berlina.