Fot. Paweł Duczmal, Magdalena Jędra.
Od 7 lipca do 27 sierpnia 2017 Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki zaprasza na wystawę performatywną Lepsza ja, w ramach której odbędą się prezentacje prac oraz warsztaty, prowadzone przez takich artystów, jak m.in. Dominika Olszowy, artystki związane z Centrum w Ruchu (Karolina Kraczkowska, Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska, Renata Piotrowska-Auffret, Magda Ptasznik, Maria Stokłosa, Iza Szostak), Paweł Sakowicz i Marta Ziółek. Publikujemy informacje o wystawie i jej wybranych wydarzeniach.
Wystawa Lepsza ja jest refleksją na temat współczesnej kultury indywidualizmu, jej przyczyn, efektów i skutków ubocznych. Składa się z działań, performansów, treningów i warsztatów z udziałem publiczności, a jej przestrzeń stanie się sceną, siłownią, salą do jogi i gabinetem terapeutycznym oraz miejscem rozmowy. Sale galerii nie będą służyć prezentacji obiektów sztuki, wypełnią je ludzie i działania. Przez siedem tygodni trwania wystawy widzowie będą mogli zobaczyć teatrzyk Dominiki Olszowy, wziąć udział w treningach i konsultacjach dietetycznych Niny Cristante, uczestniczyć w warsztatach, próbach i performansach choreografek z Centrum w Ruchu, doświadczyć sesji hipnozy Xavier Cha, nauczyć się płakać dzięki Cally Spooner, poznać Pamelę wykreowaną przez Martę Ziółek, poddać się terapii Jennifer Lacey i wziąć udział w praktyce skakania z Pawłem Sakowiczem.
Samoświadomość, kreatywność, zdrowie, asertywność, terapia, komfort psychiczny, cieszenie się życiem, realizowanie potrzeb, pragnień i celów, niezależność, wolność, poczucie spełnienia, dbanie o siebie, samoakceptacja, optymizm, aktywność, uroda, młodość, szczęście, dobre samopoczucie, sport, dieta, zdrowe odżywianie — czy te hasła brzmią znajomo?
Przyszło nam żyć w czasach, w których dążenie do kreowania nowej, lepszej, perfekcyjnej wersji siebie jest podstawą codziennego funkcjonowania. Ulepszanie siebie to nie tylko styl życia i moda, ale i siła napędowa rynku. Na tym dążeniu opierają się strategie marketingowe i reklama, tym żywią się media. Siłownie pękają w szwach, półki w sklepach uginają się od produktów ekologicznych, księgarnie pełne są poradników podpowiadających, jak żyć lepiej i zdrowiej i jak być szczęśliwym, Instagram został opanowany przez licznych guru fitnessu, a smartfony przez aplikacje treningowe. Liczymy kroki, kilometry, kalorie, wypite szklanki wody, długość i jakoś snu. Zalewają nas oferty warsztatów i kursów, dzięki którym zyskamy świadomość ciała, zdobędziemy siłę i pewność siebie, odnajdziemy szczęście. Ćwiczymy jogę, medytujemy i uczestniczymy w terapiach, a koncerny farmaceutyczne zbijają fortuny na lekach antydepresyjnych. Czy tego chcemy, czy nie, jesteśmy częścią kultury indywidualizmu i dyskursu terapeutycznego.
Przemiany życia społecznego ukształtowały współczesnego człowieka jako rozdartego pomiędzy pragnieniem bycia sobą a potrzebą akceptacji. Nie jesteśmy doskonali, bywamy w gorszej formie, ale wiemy już, że możemy sobie pozwolić na słabość. W obecny pęd ku zdrowiu i szczęściu wpisane jest też widmo porażki i zawodu. Dbanie o sprawne ciało może prowadzić do samooskarżeń i samopotępienia, a w konsekwencji do rozczarowania sobą i poczucia winy. Z czasem odkrywamy, że granica pomiędzy tym, co nam służy, a tym, co nam szkodzi, jest płynna. Jednak potrzeba ruchu nie zawsze jest podyktowana modą ani nie musi być socjologicznym dowodem na rozwój kapitalizmu — bywa, że biegamy, bo dzięki temu czujemy się lepiej.
Człowiek, ciało i ruch, doświadczenie cielesności, obecności, współdziałania, interakcji z drugim człowiekiem znalazły się w obszarze zainteresowania artystów. Obserwujemy ostatnio kolejny zwrot ku performansowi, a także włączanie tańca i choreografii w działania i programy instytucji sztuki. W ostatnich latach wystawy oparte na szeroko rozumianych działaniach performatywnych takich artystów, jak np. Tino Sehgal, Boris Charmatz czy Anne Imhof można było oglądać na całym świecie, również w Polsce. W Metropolitan Museum w Nowym Jorku odbywają się ćwiczenia sportowe (Museum Workout), w ramach ostatniego Berlin Biennale organizowano treningi interwałowe, Brooklyn Museum i Victoria and Albert Museum prowadzą zajęcia z jogi.
udział biorą: Centrum w Ruchu (Karolina Kraczkowska, Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska, Renata Piotrowska-Auffret, Magda Ptasznik, Maria Stokłosa, Iza Szostak), Xavier Cha, Nina Cristante, Jennifer Lacey, Dominika Olszowy, Paweł Sakowicz, Cally Spooner, Marta Ziółek
kuratorka: Magdalena Komornicka
współpraca: Zuzanna Zasacka
identyfikacja wizualna: Jakub de Barbaro
PROGRAM:
7 lipca, godz. 18.00-20.00: inauguracja wystawy, wstęp wolny
7-9 lipca godz. 18.00-20.00
Dominika Olszowy: Ego Trip
„Mam zaszczyt zaprosić państwa na teatrzyk Ego Trip — podróż po mnie. Zapętlony spacer po scenograficznych górach, po dolinie anielskiej, wśród której kwitną róże zachwycenia i białe lilie ubóstwa. Teatrzyk zrealizowany jest we współpracy z aktorką Dominiką Biernat. Pejzaż jest pod patronatem koguta”.
Dominika Olszowy realizuje prace na pograniczu różnych mediów, wykorzystując m.in. wideo, performans, rzeźbę, instalację i scenografię. Absolwentka kierunku intermedia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu w pracowni wideo Marka Wasilewskiego. Od 2008 roku tworzy efemeryczną Galerię Sandra. Współtworzyła radykalną grupę hiphopową Cipedrapskuad. Członkini i współzałożycielka gangu motorowerowego Horsefuckers M.C.
11–16 lipca, godz. 10.00–11.30 oraz 12.00–13.30
Nina Cristante. Zao Dha Diet (ZDD) i Senior
18–23 lipca
Centrum w Ruchu: #SPA — Summertime Performing Arts
#SPA — Summertime Performing Arts to swego rodzaju letni pobyt rezydencyjny Centrum w Ruchu. Przez tydzień sale Zachęty staną się miejscem działań choreograficznych.
#SPA to miejsce gdzie zegar zwalnia, przestrzeń spędzania czasu bez ograniczeń, bez początku i końca wydarzeń, to możliwość pobycia z ciałem — własnym i innych osób. W #SPA nie kierujemy naszych wysiłków ku osiągnięciu określonych celów, nie skupiamy uwagi na produkcie „lepsza ja”, ale interesujemy się i przyglądamy procesom jej stwarzania.
Publiczność galerii będzie mogła obejrzeć performanse, być świadkiem praktyk ruchowych, uczestniczyć w warsztatach, rozmawiać i spędzać czas wspólnie z artystkami. Centrum w Ruchu zmieni Zachętę w przestrzeń dla ciała, o którym czy z którym będzie można porozmawiać w atmosferze letniego rozluźnienia.
Centrum w Ruchu to grupa choreografów i przestrzeń dla sztuk performatywnych. Centrum powstało w marcu 2012 roku w Warszawie z inicjatywy Fundacji Burdąg, w odpowiedzi na brak wsparcia i miejsc dla działań w dziedzinie choreografii. Odbywają się tam próby do spektakli, warsztaty oraz pokazy przedpremierowe.
artystki Centrum w Ruchu: Karolina Kraczkowska, Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska, Renata Piotrowska-Auffret, Magdalena Ptasznik, Maria Stokłosa, Iza Szostak
projekt przestrzeni: Zuza Golińska
25–30 lipca, godz. 12.00-20.00
XAVIER CHa: New Material
1–4 sierpnia (wtorek, środa, czwartek, piątek), godz. 18–20.00;
5 sierpnia godz. 18.00
Cally Spooner: Sztuczne łzy i outsourcing
Cally Spooner jest pisarką, autorką instalacji filmowych, projekcji na żywo, choreografii, odczytów i scenariuszy. W swoich działaniach odnosi się do książek, traktatów teoretycznych, filmów, muzyki pop.
W ramach projektu Sztuczne łzy i outsourcing instruktorka metody Stanisławskiego Małgorzata Lipmann poprowadzi sesję nauki płaczu na żądanie dla ludzi związanych z biznesem.
11-13 sierpnia, godz. 17.00–20.00
Marta Ziółek: Pamela w galerii
Pamela w galerii to pierwsza performatywna odsłona zainicjowanego przez artystkę projektu Pamela. Jej bohaterka jest zmiennokształtną istotą, która reaguje na przestrzeń i transformuje ją. Zaproszone osoby – artyści i goście – będą wcielać się w Pamelę i kreować jej świat. Siedmiodniowy muzealny seans z Pamelą to rodzaj codziennego rytuału/performansu. Marta Ziółek wraz z grupą artystów i widzów będzie prowadzić trening à la Pamela. Wystawie towarzyszyć będą solowe „ceremonie”, niespodziewane akcje i performatywne interwencje. Całość zostanie zamknięta grupową nocną ceremonią.
Wstęp w cenie biletu.
koncepcja: Marta Ziółek
wizualizacje: Rafał Dominik
sekta: Halszka Sokołowska, Hana Umeda, Rafał Dominik, Katarzyna Wolińska, Marta Ziółek, Joanna Ostrowska/
15.00–20.00 sierpnia: Jennifer Lacey
25–26 sierpnia, godz. 12.30-14.00;
27 sierpnia, godz. 18.00
Paweł Sakowicz: Jumpcore
Nie jest do końca jasne, czy Fred Herko planował zakończyć swój kameralny performans samobójczą śmiercią. Wziął kąpiel, włączył Mszę koronacyjną Mozarta i zaczął tańczyć nago w salonie dla grupy przyjaciół. Kilkakrotnie zbliżał się do otwartego okna. Kiedy wybrzmiał Sanctus, wziął rozbieg i wyskoczył przez okno apartamentu mieszącego się na piątym piętrze przy nowojorskiej Cornelia Street. Bo przecież każdy tancerz baletowy ma wrażenie, że potrafi latać, a zawieszony na sekundę w skoku, rzeczywiście lata.
Jumpcore to wielogodzinna praktyka skakania. Przez trzy dni sale Zachęty będą miejscem tworzenia choreografii opartej na różnych skokach — od baletowych po rave’owe. Tematem będzie też ergonomia ruchu: czy da się tańczyć jak najszybciej, jednocześnie zachowując jak najwięcej energii? Czy istnieje taki rodzaj ruchu, który zamienia ciało w energetyczną maszynę? Poranne sesje Hardcore Release będą otwarte dla wszystkich odwiedzających galerię. Warsztaty te będą skoncentrowane na dwóch pozornie przeciwstawnych praktykach ruchowych: technice release (która skupia się na oddechu, rozluźnianiu mięśni, pracy z grawitacją i pędem) oraz rave. Słowa klucze: balet, techno, skok, ergonomia, pot, lot.
25 sierpnia (piątek), 26 sierpnia (sobota), godz. 12.30–14.00
Warsztaty Hardcore release.
Warsztaty dla wszystkich.Organizatorzy zalecają wygodny strój i buty sportowe.
Zapisy zostaną uruchomione 17 sierpnia
Wstęp w cenie biletu
27 sierpnia (niedziela), godz. 18.00
Otwarta próba
Wstęp wolny
13 lipca-26 sierpnia: joga
***
Szczegółowe informacje o wydarzeniach w ramach wystawy dostępne są na stronie:
https://zacheta.art.pl/pl/wystawy/lepsza-ja
Opis każdego wydarzenia można rozwinąć z opcji „Więcej”.
