materiały organizatora
4 listopada o godz. 18.30 Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie (pl. Teatralny 1) zaprasza na wieczór gościnnych spektakli Białego Teatru Tańca w choreografii Izadory Weiss – Eurydykę w piekle (premiera) i Fedrę. Jak zwykle w pracy Izadory Weiss fundamentalne znaczenie ma dobór muzyki. Jej choreografia jest ściśle związana z emocjami zawartymi w rytmie, melodii i barwie dźwięków. Biały Teatr Tańca należy do tych zespołów, dla których muzyka jest jednym z bohaterów dramatu. Również opowieść o konkretnych losach ludzkich jest dla Izadory Weiss szczególnie ważna, bo sam abstrakcyjny ruch jest dla niej w teatrze środkiem niewystarczającym. Dlatego używa w swoich spektaklach wybitnych dzieł wielkich kompozytorów, bo uważa, że to w nich odnaleźć można humanistyczne przesłanie i wiarę w piękno człowieka.
Eurydyka w piekle to najnowszy spektakl autorski Izadory Weiss w wykonaniu Białego Teatru Tańca. Opowiada o zawłaszczaniu wrażliwych i delikatnych osób przez fanatyczne grupy podległe demagogom i ich kłamliwym ideologiom. Artystka nie precyzuje, jakie ideologie chce piętnować. Celowo unika konkretu, chcąc pokazać uniwersalny model przemocy, jaką grupa stosuje wobec opornych jednostek, żeby je sobie całkowicie podporządkować i odebrać im samodzielność sądzenia. Orfeusz, który usiłuje wyprowadzić ukochaną z tego ideologicznego piekła, jest, jak w greckim micie, poetą i marzycielem – wierzy w miłość i w zwycięstwo dobra nad złem.
Muzyka: Karol Szymanowski w nagraniu kwartetu Meccore, Dymitr Szostakowicz w nagraniu kwartetu Kronos, Eugene Ysay w wykonaniu Weroniki Weiss (skrzypce)
Libretto, choreografia, scenografia: Izadora Weiss
Obsada:
Eurydyka: Ieva Ievina
Orfeusz: Beniamin Citkowski
Persefona: Nadja Simchen
Matka: Orfeusza Marta Barossi
Przyjaciel Matki: Peter Dzubera
Hades: Mateusz Sobczak
Wulkanus: Giuseppe Bencivenga
Aristajos: Joshua Feist
Erynia Łagodna: Maya Triay
Erynia Wściekła: Lena Paetsch
Lira Orfeusza: Weronika Weiss
Fedra to opowieść o tragicznej miłości macochy do młodego pasierba. Arcydzieło literatury francuskiej przetworzone przez Izadorę Weiss za pomocą sztuki tańca to przejmujący spektakl o miłości niemożliwej, o poczuciu winy i bezradności wobec namiętności rodzących się w nas z niepojętych źródeł, o kłamstwach i śmierci, która jest jedynym wyjściem z ich przeklętej pułapki. To także wysmakowany estetycznie spektakl o nieubłaganej hierarchii w sztuce i w życiu, która powoduje tyle niesprawiedliwości, ale jednocześnie jest potężną siłą napędową naszego przezwyciężania słabości i lęków.
Muzyka: Gustaw Mahler w nagraniu Nowojorskiej Filharmonii pod dyrekcją Leonarda Bernsteina
Libretto: według Racine’a
Choreografia, scenografia, światła: Izadora Weiss
Kostiumy: Hanna Szymczak
Obsada:
Fedra: Nadja Simchen
Hipolit: Beniamin Citkowski
Arycja: Lena Paetsch
Enona: Ieva Ievina
Tezeusz: Adam Kozal
Teramenes: Tomasz Nerkowski
Demos: Marta Barossi, Maya Triay, Peter Dzubera, Giuseppe Bencivenga, Joshua Feist, Mateusz Sobczak
Biały Teatr Tańca Izadory Weiss powstał jesienią 2016 roku jako kontynuacja działalności Bałtyckiego Teatru Tańca stworzonego i prowadzonego przez osiem lat przez wybitną polską choreografkę. Jej choreografie czerpią z wielu źródeł, w tym z dorobku Jiříego Kyliana, u którego pobierała nauki, i którego uważa za swojego mistrza. Język tańca, jakim się posługuje Izadora Weiss w swoich teatralnych spektaklach opartych przeważnie na wielkiej literaturze, jest oryginalny, stworzony przez nią samą w trakcie wieloletnich poszukiwań wyrażania prawdy o człowieku i jego emocjach.
