Warszawa / Centralna Scena Tańca: Autoportret Choreograficzny, Leszek Bzdyl

„Czytacie autobiografie? Ja nie czytam. Nigdy nie mogłem pojąć tego, że można tak szczegółowo pamiętać coś, co wydarzyło się kiedyś, a do tego tak precyzyjnie tę przeszłość komponować w zdarzeniach i uczuciach. Kiedy więc zostałem zaproszony do projektu Autoportret choreograficzny i kiedy nieopatrznie zgodziłem się, to z przerażeniem wyobraziłem sobie, że staję przed publicznością i po raz kolejny usilnie kryć będę, przez niewyobrażalnie długie minuty i kwadranse, rzeczywisty niedosyt samego siebie. I kiedy tak stałem, bezradny, przed tą autobiografią, przypadek sprawił, że spośród papierów, schowanych tak głęboko, że zapomina się o ich istnieniu, wydobył się scenariusz mojego pierwszego autorskiego spektaklu z 1987 roku. Scenariusz opatrzony pieczątką cenzora i wpisany do rejestru publikacji i widowisk nieistniejącego już reżimu. Wypadły też plakaty. A na nich: Teatr Dada von Bzdülöw i tytuł Spektakl Trzeci. Wpadłem jak śliwka w kompot. Spotkam się z Tamtym Ja poprzez ten zachowany scenariusz. Wiem, że niewiele mam o nim do powiedzenia. Ale może on, Tamten Ja, sam spróbuje coś przeze mnie, Tymczasowego Ja, powiedzieć. Zatem zagram w grę z Autobiografią. Zagram w spektakl trzeci„. — ­ Leszek Bzdyl

Bilety dostępne online www.mik.waw.pl/repertuar lub w kasie Mazowieckiego Instytutu Kultury

Centralna Scena Tańca: Autoportret Choreograficzny

Taniec współczesny postrzegany jest jako elitarna dziedzina sztuki, niezrozumiała dla przypadkowego odbiorcy, przez co unikana i czasami odrzucana.

Organizatorzy proponują odczarowanie tańca współczesnego. Pojęcie „choreograf” wielu, szczególnie młodym, odbiorcom kojarzy się jedynie z nazwiskiem w zapowiedzi lub programie. Aby przybliżyć sylwetki twórców tańca, powstał pomysł Portretu Choreograficznego, który ewoluował do Autoportretu Choreograficznego mającego za zadanie pokazanie zawodu choreografa nie poprzez prezentację gotowego spektaklu, a kreatywne przedstawienie się artysty w mniej zamkniętej formie. Zaproszony choreograf przygotuje godzinny spektakl/prezentację. Zadaniem będzie sportretowanie siebie poprzez swoją pracę.

Leszek Bzdyl – w teatrze od blisko 40 lat. Myśli o sobie jako o aktorze, ale rozpoznawalny jest jako tancerz i choreograf. Profesjonalną karierę rozpoczął w 1987 roku we Wrocławskim Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego. W latach 1990–1992 był związany z Teatrem Ekspresji Wojciecha Misiuro. W 1992 roku założył Teatr Dada von Bzdülöw, z którym zagrał w 24 krajach na świecie. Reżyserował przedstawienia m.in: w Teatrze Polskim w Warszawie (Niezatańczone tango wg prozy Wiesława Myśliwskiego), w Teatrze Modrzejewskiej w Legnicy (Cyrano de Bergerac Edmonda Rostanda) oraz w Teatrze OCH w Warszawie (Zielone Zoo na podstawie wierszy Jana Brzechwy). Jako choreograf zaangażowany był do realizacji blisko 80 tytułów, współpracował z takimi reżyserami, jak Andrzej Seweryn, Waldemar Śmigasiewicz, Piotr Kruszczyński, Iwan Wyrypajew, Gabriel Getzky, Jarosław Gajewski, Anna Wieczur, Bożena Suchocka. Obecnie jest wykładowcą Akademii Teatralnej w Warszawie.

projekt: Centralna Scena Tańca w Warszawie, edycja V kuratorka: Magdalena Chabros organizatorzy: Mazowiecki Instytut Kultury, Fundacja Artystyczna PERFORM

współfinansowanie: miasto st. Warszawa