W dniach 17 września-2 października w Warszawie odbędzie się 10. jubileuszowa edycja Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego Ciało/Umysł, której motywem przewodnim jest pojęcie „historii”. Festiwal szczególną uwagę kieruje na dialog pomiędzy historią a współczesnością, tworząc warunki do refleksji nad znaczeniem i dzisiejszym kształtem tańca. Historia tańca widziana jest tu z trzech perspektyw: z perspektywystrictehistorycznej, z perspektywy historii samego festiwalu oraz – historii jako opowieści, czyli określonych narracji, które taniec wykorzystuje. Edyta Kozak, dyrektor artystyczna C/U zapowiada, że tegoroczny program festiwalu ukaże przemiany w obrębie dwudziestowiecznego tańca, odczyta na nowo jego historię oraz symbolicznie zamknie pewien okres, który przeszedł już do szeroko pojętej historii sztuki.
Historię tańca publiczność na okazję poznać z perspektywy drugiej generacji, czyli tych tancerzy, którzy pracowali z pionierami konkretnych technik i stylów tańca lub tych, którzy się nimi inspirują lub je przetwarzają. W legendarną postać Mary Wigman, która w latach 20. XX wieku stworzyła taniec wyrazisty, wcieli się ekwadorski choreograf Fabian Barba w solowym spektakluA Mary Wigman Dance Evening; Znany już publiczności C/U Steven Cohen, artysta sztuk performatywnych, poszukując początków tańca w jaskiniach południowej Afryki, gdzie znaleziono pierwsze rysunki naskalne, mówiące o roli tańca w życiu ludów pierwotnych, wraz z 90-letnią ciemnoskórą kobietą z RPA przeprowadzi widzów przez świat nowych technologii. Podsumowaniem historycznego kontekstu będzieFAKE-ITw reżyserii Janeza Janšy, który zaproponuje widzom naukę jednego ze stylów tańca najważniejszych choreografów ubiegłego wieku. Do historii tańca odniosą się również: Kaya Kołodziejczyk, Weronika Pelczyńska oraz Zbigniew Szumski, którzy zaproponują nową historię tańca poprzez remixy inspirowane pracami Anny Teresy de Kersmaeker, Akrama Khan, Sidi Larbi Cherkaoui’ego i Piny Bausch.
Podczsa festiwalu będzie można się również zapoznać z pracami młodego pokolenia europejskich twórców, wśród których są wyróżnione w listopadzie 2010 roku przez network Aerowaves artyści: Bloom! Csaba Molnar i Morno Solinas z Węgier oraz Daniel Linehan z Belgii
Ważną częścią Festiwalu C/U jak zawsze stanowią prezentacje polskich artystów i możliwość konfrontowania ich twórczości z pracami międzynarodowych gości. Pierwszymi choreografami pierwszej edycji festiwalu w 1995 roku byli Leszek Bzdyl z zespołem Dada von Bzdülöw oraz Edyta Kozak, którzy po 15 latach powracają na wspólną scenę z nowymi produkcjami: Leszek Bzdyl z zespołem Dada von Bzdülöw oraz Edyta Kozak z Rolandem Rowińskim, którzy w nowym spektakluFolk? A ja się nie zgadzamsięgną po temat tradycji i polskiego folkloru.
Na Festiwal powraca także jeden z najczęściej pokazywanych na C/U artystów,enfant terriblefrancuskiej sceny tańca – Jérôme Bel. We współpracy z Teatrem Dramatycznym stworzy wraz z dwudziestoma warszawskimi performerami polską wersję muzycznego performansuThe show must go on.
Korzystając z wizyty zespołu Piny Bausch z Wuppertalu w Teatrze Wielkim w ramach otwarcia Sezonu Kultury Nadrenii Północnej-Westfalii, festiwal przygotowuje retrospekcję twórczości Wuppertal Tanztheater oraz jego twórczyni i choreografki. W skład projektu, przygotowanego wspólnie z Goethe-Institut, w wchodzą: międzynarodowa konferencja naukowa. Historia, rekonstrukcja, pamięć − Zatrzymać to, co ulotne. Tanztheater Wuppertal Pina Bausch, filmy dokumentalne Anne Linsel, warsztaty taneczne prowadzone przez tancerzy zespołu oraz instalacja Petera Pabsta, wieloletniego scenografa zespołu. W konferencji organizowanej we współpracy z Instytutem Sztuki PAN i Akademią Teatralną wezmą udział historycy, teoretycy, krytycy i praktycy teatru tańca z Europy m.in.: Norbert Servos, Roman Arndt, Leonetta Bentivioglio czy Raimund Hoghe a także polscy badacze zajmujący się ciałem czy teorią teatru, m.in. Joanna Brach-Czajna, Józef Opalski, prof. Lech Sokół
Festiwal jest wpisany w kalendarz Krajowego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji 2011.
Festiwal jest finansowany ze środków m. st. Warszawy w ramach trzyletniego grantu 2009-2011, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Programu Kultura Unii Europejskiej.
Szczegółowe informacje:
