Zdjęcie z próby. Fot. Marta Ankiersztejn.
Teatr Tańca Zawirowania i Fundacja Sztuka Współczesna zapraszają na dalszy ciąg XII Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca Zawirowania, który odbędzie się w dniach 22-26 czerwca 2016 roku. W środę, 22 czerwca 2016 roku o godzinie 18.00 w Starej Prochownii w Warszawie (ul. Boleść 2) wystąpi hiszpańska grupa La Pharmaco ze spektaklem Kasper Hauser El Huerfano de Europa [Kaspar Hauser – sierota Europy] w choreografii i wykonaniu Luz Arcas. Tego samego dnia o godzinie 20.00 na Scenie Kameralnej w Teatrze Wielkim w Warszawie (Pl. Teatralny 1) odbędzie się pokaz spektaklu Venere Daniel Abreu Company w choreografii Daniela Abreu, od lat współpracującego z Teatrem Tańca Zawirowania (spektakl Fuera ce Campo) i festiwalem. W czwartek, 23 czerwca 2016 roku, o godzinie 18.00 włoska grupa Compagnia Francesca Selva, należącą do konsorcjum Con.Cor.D.A. (Consorzio Coreografi Danza D‘Autore) pokaże pierwsze z przedstawień, których prezentację odbędą się podczas festiwalu: La Vertigine w choreografii Franceski Selvy. Spektakl opowiada o dwóch kobietach, połączonych delikatnym i głębokim, ale nienazwanym uczuciem, którym jedynie miłość gwarantuje bezpieczeństwo.
Trailer: Kaspar Hauser – sierota Europy
Kolejnym spektaklem włoskiej choreografki Franceski Selvy, który będzie można zobaczyć w ramach XII Festiwalu Zawirowania jest Oppio [Opium], odnoszącego się do historii greckiej bogini Demeter, która utraciła córkę. Pokaz odbędzie się w piątek, 24 czerwca 2016 roku o godzinie 18.00 w Starej Prochownii w Warszawie (ul. Boleść 2).
W tym roku wystąpi tylko jeden zespół pozaeuropejski – grupa Art Lab J z Detroit (Stany Zjednoczone), który pokaże w Teatrze Wielkim dwa spektakle jednego wieczoru (23 czerwca 2016 roku, o godzinie 20.00): No Right Answer oraz Dream City w choreografii Joori Jung. Spektakl No Right Answer opowiada o tym, w jaki sposób sprzeczne wybory współistnieją w życiu i jaki nadają mu kierunek. Przedstawienie Dream City zostało zainspirowane historią miasta Detroit – ekscytacją, jaką jego innowacja wywoływała wśród ludzi, kreując ich wielkie oczekiwania w stosunku do przyszłości. Dream City opowiada też o konflikcie między pożądaniem i chciwością w walce o nadzieję.
Cechą wspólną wszystkich prezentowanych przedstawień jest świadomość kryzysu. I to kryzysu dużo głębszego niż kryzys finansowy. To kryzys wartości, z którego po klęsce wszelkich odmian utopii wydaje się nie być wyjścia. Rozkręcony maksymalnie indywidualizm i liberalizm napotyka wszędzie na reakcje konserwatywne, które zdają się wykluczać dotychczas obowiązujący sposób myślenia.
Tytuł spektaklu teatru Zawirowania Where should we go? [Dokąd mamy pójść?] mógłby być tytułem większości przedstawień XII Festiwalu Zawirowania. I dotyczy to w równej mierze społeczeństw, jak i poszczególnych jednostek, z uwzględnieniem sytuacji samych artystów. Tak naprawdę nie ma nic pewnego: korporacja może stać się wybiegiem małp rywalizujących o pozycję samca Alpha (Panama Pictures z Holandii), miasto Detroit może być mitem, marzeniem, które pod wpływem kryzysu zmieni się pustynię, (ArtLab J Dancez USA), Kaspar Hauser nauczy się cywilizacji, która stanie się dla niego przekleństwem (Cie La Pharmaco z Hiszpanii); miłość do drugiego człowieka zderzy się z egoizmem i potrzebą niezależności (Daniel Abreu Company z Hiszpanii i Compagnia Francesca Selva z Włoch), kultura zniszczy naturę i nie ma będzie już powrotu do dawnego sposobu życia (IF0021 z Włoch), a człowiek upodabni się coraz bardziej do zombie, kierowanego tylko przez instynkt zniszczenia (Ferenc Fehér z Węgier).
