Na zdjęciu: Ivgi & Greben – spektakl „Oddaję Ci serce”.
Z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca Dom Kultury „Dorożkarnia” w Warszawie (ul. Siekierkowska 28) zaprasza w środę 29 kwietnia 2015 o godz. 19.00 na projekcję dwóch filmów tańca – The Cost of Living DV8 i One flat thing reproduced The Forsythe Company.
The Cost of Living zostało nakręcone w mieście Cromer na wybrzeżu Norfolk: typowym, staroświeckim i odrobinę zapomnianym nadmorskim kurorcie. Aura opuszczenia unosi się nad miastem. Eddie i David są pozbawionymi iluzji ulicznymi performerami. Eddie jest hardy, kłótliwy i nie boi się bronić swojej wiary w sprawiedliwość, szacunek i szczerość. David jest tancerzem, który nie ma nóg (także w prawdziwym życiu), a oglądający go widz jest zmuszony do zastanowienia się nad przyjętymi normami odnośnie gracji i perfekcji cielesnej. Jest zdeterminowany aby nie pozwolić, aby jego inwalidztwo i społeczne uprzedzenia przeszkodziły mu w realizacji jego planów. Seria połączonych scen pokazuje jak Eddie i David wchodzą w kontakt z innymi ludźmi: niektóre z tych scen rozbrajają szczerością, inne z kolei zachwycają czystą fizycznością wykonania.
Pomysł i reżyseria: Lloyd Newson
Wykonawcy: Jose Maria Alves, Gabriel Castillo, Robin Dingemans, Tom Hodgson, Eddie Kay, Tanja Liedtke, Eddie Nixon, Kareena Oates, Rowan Thorpe, David Toole, Vivien Wood
Lektor: John Avery
Oryginalna muzyka: Nick Hooper, Paul Charlier, Jonathan Cooper
Nadzór muzyki: Ivan Chandler
Scenografia: Suzie Davies
Montaż: Stuart Briggs
Zdjęcia: Cameron Barnett
Produkcja: Nikki Weston
DV8 Physical Theatre został założony w 1986 roku i jest prowadzony od samego początku przez Lloyda Newsona, którego działalność miała wielki wpływ na współczesny taniec i teatr. Urodzony w Australii, zainteresowanie Newsona tańcem pojawiło się w trakcie studiowania psychologii i pracy socjalnej na Uniwersytecie w Melbourne. Była to fascynacja która doprowadziła go do otrzymania pełnego stypendium w London Contemporary Dance School. Tańczył i układał choreografie dla wielu kompanii tanecznych, w tym: Modern Dance Ensamble, Impulse Dance Theatre/New Zealand Ballet Company i Extemporary Dance Theatre, zanim zdecydował się założyć własny zespół. Od samego początku Newson wierzył że jego prace, ze względu na jej narracyjny charakter, da się łatwo przetłumaczyć na język filmu. Dlatego właśnie filmowcy, David Hinton i Clara von Gool, przenieśli trzy spektakle DV8 ze sceny teatralnej na ekran filmowy, podczas gdy Lloyd Newson sam nakręcił ostatni film zespołu, The Cost of Living. Właśnie ten film zdobył 17 międzynarodowych nagród, w tym Prix Italia w Mediolanie, jak i Rose d’Or w Lucernie (obydwie nagrody przyznane w 2005 roku)
Łącząc taniec, tekst, teatr i film, twórczosć Newsona wymyka się łatwym definicjom. Jest bardziej zainteresowany tworzeniem nowych dzieł niż odtwarzaniem już znanych prac czy reinterpretowaniu klasycznych baletów. W swoich ostatnich artystycznych poszukiwaniach, zaczął zajmować się teatrem autentycznym („verbatim theatre”), w którym istotnym elementem jest relacja pomiędzy tekstem (zebranymi z wywiadów z autentycznymi osobami) a ruchem.
One flat thing reproduced The Forsythe Company
Reżyser filmu tańca nieuchronnie staje przed zadaniem dokonania przekładu z języka jednego medium na język drugiego. Jeżeli dodatkowo próbuje sfilmować choreografię legendarną, która przeszła do historii, musi mieć świadomość, że film, który nakręci będzie świadectwem, dzięki któremu choreografia zostanie zachowana dla przyszłych pokoleń.
Spektakl One flat thing (Płaska rzecz) jest słusznie uznawany za jeden z najważniejszych w dorobku Williama Forsythe’a. Wirtuozeria wykonawców konkuruje z genialną złożonością choreografii (do tego stopnia, że pracę zwykło się nazywać „igrzyskami olimpijskimi” Forsythe’a). Film został zrealizowany z perspektywy subiektywnej. Twórcy nie usiłowali przyjąć podejścia całościowego. Pociągnęło to za sobą serię wyborów produkcyjnych – naszym zdaniem nic lepiej nie gwarantuje szansy na sukces niż transmisja wyzwań choreograficznych.
Wstęp wolny.
