Warszawa: Finał RE//MiXÓW – przegląd w Komunie//Warszawa

Pod koniec października komuna//warszawa zaprasza na FINAŁ RE//MIXÓW – sześciotygodniowy festiwal, który zakończy czwarty i ostatni sezon cyklu RE//MIX. Ponad 40 artystów sztuk performatywnych (reżyserów teatralnych, aktorów, tancerzy, muzyków, kompozytorów) po raz ostatni w komunie//warszawa pokaże swoje spektakle dedykowane twórcom różnych dziedzin. W programie: pięć premier, dwanaście pokazów oraz powtórki wybranych, powstałych w poprzednich sezonach remiksów. Na Finał złożą się prace Iwony Pasińskiej, komuny//warszawa, Moniki Strzępki & Pawła Demirskiego, Weroniki Szczawińskiej, Edyty Kozak, Magdaleny Zielińskiej, Karola Radziszewskiego & Doroty Sajewskiej. Artystami-guru, którzy ciągle i nadal prowokują młodszych kolegów i koleżanki, będą: choreograf, reformator baletu Conrad Drzewiecki, kultowa amerykańska grupa performerów Living Theatre, skandalista-noblista Dario Fo, pierwsza polska rozpoznawalna wśród mas reżyserka teatralna Lidia Zamkow, chuligan i filozof tańca Jérôme Bel oraz legenda polskiego teatru Jerzy Grotowski.

Na początek, 26 i 27 października, o godz. 19.30 premiera spektaklu Iwony Pasińskiej z udziałem Mikołaja Mikołajczyka Ostatnia niedziela. RE//MIX Conrad Drzewiecki.

FINAŁ zakończy premiera książki pod redakcją Doroty Sajewskiej i Tomasza Platy wydanej przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Wydawnictwo Krytyki Politycznej oraz Komunę//Warszawa.

O spektaklu Ostatnia niedziela. RE//MIX Conrad Drzewiecki:

Iwona Pasińska wychowała się na micie Mistrza Drzewieckiego, z którym jako I solistka Polskiego Teatru Tańca mogła się spotkać w czasie jego pracy nad spektaklami Śmierć Izoldy i Pieśń Roksany. Zderzenie mitu z realiami było zaczątkiem myślenia o prawdziwej roli Drzewieckiego na polskiej scenie tańca. Bezapelacyjnie wielbiony i stawiany za wzór formy i treści, Mistrz na lata zakleszczył taniec w estetyczno-koncepcyjnej pułapce, z której sam nie chciał lub nie mógł się otrząsnąć. Tworząc normy nadawcze, stworzył jednocześnie normy odbiorcze. Uzus widowni nie pozwolił Mistrzowi i wciąż nie pozwala jego następcom wyrwać się z ustalonych na polskim gruncie ram teatru tańca. Skłania również do refleksji nad tym, co za tą formą stoi.

W 1986 roku podczas Spotkań Baletowych w Łodzi Drzewiecki zaprezentował przedstawienie premierowe Ostatnia niedziela. Wygwizdane, wybuczane, zakwestionowane, było pierwszą porażką w życiu Mistrza. Ukazywało jednocześnie, że eksperyment wykraczający poza stosowane przez Drzewieckiego konstrukcje był trudniejszy dla Mistrza niż kontynuacja drogi gwarantującej chwałę.

Więcej o spektaklach:

Iwona Pasińska „Ostatnia niedziela. RE//MIX Conrad Drzewiecki”

Edyta Kozak „Moje własne interview®Fanny Panda. RE//MIX Jérôme Bel”

Magdalena Zielińska „Rozbierz się, albo nie, ja to zrobię” – RE//MIX Jérôme Bel – aneks

O CYKLU:

Trwający od 2010 roku cykl RE//MIX to premierowe produkcje odnoszące się do klasycznych dzieł, przede wszystkim z dziedziny teatru i tańca, literatury i filmu. Pierwowzory, niektóre lekko już zapomniane, niegdyś zmieniły świadomość osób dziś zajmujących się „dziwnym” teatrem – interdyscyplinarnym, poszukującym, sytuującym się na pograniczu teatru wizualnego, performance art, sztuk plastycznych i działań społecznych. Tworzą swoisty kulturowy kanon, określają gust i styl, są autodefinicją własnych źródeł i inspiracji – punktami odniesienia.

Remiks to pojęcie zapożyczone z muzyki: oznacza utwór powstały w wyniku przetworzenia innego utworu. Nie jest po prostu „interpretacją”, wykonaniem oryginału nowymi środkami wyrazu czy w nowej aranżacji. Choć może zawierać oryginalne fragmenty (tzw. sample), to są one jedynie cytatami. Remiks jest utworem nowym, odnoszącym się treścią lub formą do pierwowzoru, dyskutującym z nim lub na nowo odczytującym.

O FINALE mówi inicjator i pomysłodawca cyklu Tomasz Plata: Cztery sezony, kilkadziesiąt premier zrealizowanych przez najciekawszych młodych twórców różnych gatunków sztuk performatywnych, od reżyserów teatralnych, przez tancerzy, aż po kompozytorów i muzyków. Projekt RE//MIX stał się doświadczeniem unikatowym. Po pierwsze, pobudził dyskusję na temat stworzenia nowego alternatywnego kanonu, zestawu ikonicznych dokonań z historii teatru awangardowego, tańca współczesnego, sztuki performans oraz okolic. Dzisiaj wiemy, że w takim nieortodoksyjnym kanonie mogą znaleźć się obok siebie John Cage, The Wooster Group, Trisha Brown, Akademia Ruchu. Po drugie, RE//MIXY zintensyfikowały refleksję na temat dokumentowania performansu, były świetnym pretekstem, aby wrócić do elementarnych pytań: czy performans można zachować i ponownie go ożywić, w jaki sposób, na jakich zasadach? Wreszcie po trzecie i może najważniejsze, miały RE//MIXY wymiar bardzo praktyczny: kreowały nowe środowisko, kojarzyły ze sobą ludzi, tworzyły przestrzeń, gdzie możliwe stało się porównanie rozmaitych twórczych strategii. Aż tyle udało się wydobyć z prostego pomysłu – by namówić kilku młodych artystów, żeby zechcieli zrobić coś ze swoimi ulubionymi performansami. Czas to podsumować.