Maria Zimpel „Ciało i fikcja”. Fot. Bryan Eubanks.
W kwietniu i maju 2018 w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski odbyły się rezydencje performatywne Sprzężenia zwrotne – nadawanie i przyjmowanie formy dla polskich artystów: Ani Nowak (pokaz 26, i 27 maja o godz. 19.00), Karola Tymińskiego (pokaz 26 i 27 maja o godz. 20.30), Marii Zimpel (prezentacje 23-24 maja o godz. 19.00). Rezydencje były skupione wokół tematu obcości i wykluczenia. Punktem wyjścia projektów rezydentów są pytania o twórczą i destrukcyjną moc ciała oraz możliwość myślenia poza dualistycznymi podziałami na swój/obcy, mężczyzna/kobieta, język/ciało, kultura/natura czy człowiek/zwierzę. Projekt jest poszerzony o prezentację spektaklu Agaty Maszkiewicz (Still Life 25 maja o godz. 19.00). Pokazy odbywają się w ramach programu towarzyszącego wystawie Inne tańce. Projekt Sprzężenia zwrotne – nadawanie i przyjmowanie formy realizowany jest w ramach projektu badawczego Kartografie obcości oraz we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca. Ponadto 22 maja o godz. 18.00 odbędzie się dyskusja Dostrzeżenie zjawiska. Instytucjonalność zwrotu performatywnego – pierwsze spotkanie z cyklu dyskusji towarzyszących wystawie.
O pokazach porezydencyjnych:
Maria Zimpel: Ciało i fikcja:
When imaginary meets real
It is a meeting outside of the logics,
yet with power for creating singularities[1]
Tańczące ciało jest nie tylko fizyczne. Ciało jest również tworzone przez ucieleśnione wyobrażenia i relacje, w jakie wchodzi. Fikcja na różne sposoby pozwala zadawać pytania o granice ciała, pozwala sięgać do istniejących opowieści i budować zupełnie nowe, ucieleśnione opowieści o relacjach w ciele, anatomicznie zmyślone i anatomicznie prawdziwe. Taniec jest tu generowany przez odnajdywanie – w oparciu o wewnętrzne anatomiczno-przestrzenne mapy – energetycznych pasm. Pasma te, obudzone w cielesności, pozwalają przeistaczać się ciału performerki w nowe organizmy, nowe formy życia.
Space is an environment
Sound is an environment
Light is an environment
Movement is an environment [2]
W pracy Ciało i fikcja obiekt przestrzenny, muzyka i światło to kolejne warstwy choreografii. Bliżej im jednak do zróżnicowanych środowisk, z których każde, na swój sposób, wydobywa własną fikcję. Między tymi warstwami i ruchem przebiega wymiana, prowokująca wzajemne relacje, w których ciało i tancerka tworzą taniec.
Koncepcja, choreografia, taniec: Maria Zimpel
Muzyka: Bryan Eubanks, głos: Catherine Lamb
Projekt przestrzeni i kostiumu: We design for physical culture
Projekt i realizacja światła: Paweł Winiarski
Konstrukcja sceny według projektu We design for physical culture: Pracownia Tryktrak | ThinkDO Studio
Produkcja: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski/Dział Rezydencji Artystycznej
Koprodukcja: Maria Zimpel
Podziękowania dla Centrum „Łowicka” na Mokotowie, Centrum Sztuki Tańca oraz dla Domu Kultury „Kadr” w Warszawie za udostępnienie studio do pracy.
Szczególne podziękowania dla Sary Kałużnej za pomoc w przygotowaniu tekstów.
Maria Zimpel – choreografka, tancerka. W swojej pracy czerpie z somatyki i autobiograficznej abstrakcji. W poszukiwaniach ruchowych bada granice fizyczności, tworzy własny język taneczny. Jest autorką prac Pure Matter, Epic, Working like a dog, What do you really miss?(Solo Project 2012), s c a t t e r, noish~ oraz trio What do you really miss?(3), 2. Wpisuje się w tradycje radykalnych artystek – takich jak Rosalind Crisp, Isabelle Schad i Kat Valastur, z którymi wielokrotnie pracowała jako tancerka. Występuje w swoich oraz cudzych projektach w Polsce i na całym świecie, m.in. w Paryżu, Berlinie, Petersburgu, Pradze, Wiedniu, Amsterdamie. Studiowała taniec i choreografię w Hochschulübergreifendes Zentrum Tanz (HZT) na Universität der Künste w Berlinie.
***
Ania Nowak, Bez tytułu 3 [Ohne Titel 3]
W Bez tytułu 3 [Ohne Titel 3] Ania Nowak poddaje refleksji możliwość utraty przywiązania do oczywistych kategorii i dualistycznych podziałów na myśl/czucie, fakty/fikcję, pracę/czas wolny, komunizm/kapitalizm. W performansie Nowak eksploruje pracę czułości i rytmy gniewu w późnym kapitalizmie. Bada język, pocałunek i oddech jako sposoby komunikowania.
Współpraca: Aleksandra Osowicz, Jayson Patterson, Agata Siniarska, Dusty Whistles.
Wykorzystane fragmenty tekstu: Kaitlyn Boulding, Ron Padgett, Charles Bukowski, Rumi
Ania Nowak działa na polu szeroko rozumianej choreografii. Tworzy solowe i kolektywne prace eksplorujące napięcia języka oraz niedopowiedzenia i przeobrażenia ciała. Nowak prowadzi research dotyczący miłości jako strategii generowania wiedzy (http://technologiesoflove.tumblr.com), w ramach którego bada ekonomie afektywne, niestabilne struktury troski oraz podejmuje próbę redefiniowania zmysłowości. Jej prace prezentowane były m.in. w Sophiensaele i Akademie der Künste w Berlinie, Nowym Teatrze, CSW Zamek Ujazdowski i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Art Stations Foundation w Poznaniu, National Center of Dance w Bukareszcie i Arts Santa Mònica w Barcelonie. Ukończyła studia choreograficzne w HZT Berlin. Mieszka i pracuje w Berlinie.
***
Ogrodnik Karola Tymińskiego jest przewrotnym nawiązaniem do problematycznej interwencji człowieka w ogólnie rozumianą ekologię, sieć relacji rzeczy, fizycznych elementów, organicznych i nieorganicznych – z uwzględnieniem tak zwierząt, jak i ludzi. Jest on pojmowany tutaj jako kolonizator naturalnego środowiska, który według własnych potrzeb reguluje wartość i przesądza o prawie do egzystencji poszczególnych bytów, jedne obejmując opieką, inne eliminując. Ten antropocentryczny model, który jest jedną z głównych sił kształtujących globalną rzeczywistość w rytm masowej hedonistycznej konsumpcji, zyskał miano konsumentcentrycznego. Podział człowiek – nieczłowiek został zastąpiony podziałem konsument – konsumowany, według którego pierwszy, uprzywilejowany przez rynkowe mechanizmy i uznający za wyznacznik jakości życia wysokość konsumpcji, wspina się na szczyt nieustająco produkowanych przez siebie „śmieci”. W poszukiwaniu obietnicy mniej agresywnej interwencji człowieka w niezwykle wrażliwą sieć połączeń między bytami Tymiński poddaje obserwacji intermaterialną erotykę jako potencjalne narzędzie uwrażliwienia jednostki na tzw. materię nieożywioną i wytworzenia equilibrium statusów pomiędzy ciałem człowieka a jego otoczeniem. Tymiński w projekcie staje się twórcą i opiekunem oceanicznych ogrodów, które są nie tylko próbą dekonstrukcji środowiska wodnego, lecz również partnerem w choreograficznym akcie zespolenia.
Karol Tymiński jest choreografem i performerem; rezyduje w Berlinie. Jest współzałożycielem kolektywu Centrum w Ruchu, absolwentem Warszawskiej Szkoły Baletowej i Performing Arts Research and Training Studios (P.A.R.T.S.) w Belgii. Tymiński skupia się na tworzeniu ruchu, który eksploruje strukturę ludzkiego ciała. Zaprezentowane raczej jako fizyczna materia niż jako w pełni ukształtowana jednostka, staje się plateau dla kwestionowania kulturowo wytworzonego obrazu człowieka. W swoim brutalistycznym tańcu Tymiński oscyluje pomiędzy fizyczną pracą a rytuałem, penetrując fizyczność performera i jednocześnie sięgając do jego emocjonalnej sfery. Prace Tymińskiego były prezentowane na wielu międzynarodowych scenach, takich jak American Realness (NYC),Esplenade Theatre (Singapur), Reykjavik Dance Festival, ImPulsTanz (Wiedeń), La Maison de la culture d’Amiens (Francja) czy Sophiensaele (Berlin).
O pozostałych wydarzeniach:
O dyskusji Dostrzeżenie zjawiska. Instytucjonalność zwrotu performatywnego
O spektaklu Agaty Maszkiewicz Still Life (martwa natura)
***
Projekt Sprzężenia zwrotne – nadawanie i przyjmowanie formy realizowany jest w ramach projektu badawczego Kartografie obcości oraz we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca.
Kartografie obcości to projekt badawczy, którego przedmiotem badań jest problem obcości i jego immanentne związki z wykluczeniem. Celem badań jest stworzenie nowatorskiej, pogłębionej płaszczyzny analizy tego problemu oraz zbudowanie na niej platformy, dzięki której będziemy mogli nie tylko lepiej rozumieć takie fenomeny jak „obcość” i „wykluczenie”, ale i próbować przezwyciężać je w kontekście kulturowym, antropologicznym, społecznym i politycznym. Niezbędnym warunkiem realizacji projektu jest odrzucenie podejścia separatystyczno-dualistycznego, które oddziela teorię od praktyki, humanistykę od nauk przyrodniczych, naukę od sztuki, ciało od tożsamości, toż-samego od „obcych”, podmiot od przedmiotu.
www.kartografieobcości.uw.edu.pl
***
Bilety na pojedynczy wieczór:
Normalny: 25 zł
Ulgowy: 15 zł
Bilety dostępne w kasie w holu głównym U–jazdowskiego i rezerwacji od 17 maja
Rezerwacja i informacja:
info@u-jazdowski.pl
+ 48 22 628 12 71 wew. 135
O wystawie Inne tańce:
