Iza Szostak. Fot. Marta Ankiersztejn
W ramach 19. Festiwalu Ciało/Umysł w środę i w czwartek odbędą się pokazy dwóch polskich prac w formule work in progress, a także prezentacje prac solowych. W pierwszej grupie znalazły się pokazy Renaty Piotrowskiej-Auffret z Hell in Process (środa) i Future Presence Izy Szostak (czwartek), natomiast w drugiej spektakle: Dzień, w którym V. dała mi do myślenia, albo jak pozbyłam się prokrastynacji Aleksandry Bożek-Muszyńskiej i Dance, Pilgrim, Dance Kasi Wolińskiej. Na srodę nie ma już wolnych miejsc. Organizatorzy zapraszają w czwartek 1 października. Wszystkie wydarzenia odbędą się w Szkole (Komuna/Warszawa, ul. Emilii Plater 31).
Future Presence to projekt artystyczno–badawczy, nad którym choreografka pracuje od marca 2020 roku, czyli od ogłoszenia lockdownu z powodu koronawirusa. Artystka podejmuje działania oparte na analizie rzeczywistości wirtualnej (ang. virtual reality, VR), której społeczność, gromadząc się kolektywnie, zastępuje fizyczną bliskość ciał – ciałem wirtualnym.
O wydarzeniach:
Future Presence to projekt artystyczno–badawczy, nad którym choreografka pracuje od marca 2020 roku, czyli od ogłoszenia lockdownu z powodu koronawirusa. Artystka podejmuje działania oparte na analizie rzeczywistości wirtualnej (ang. virtual reality, VR), której społeczność, gromadząc się kolektywnie, zastępuje fizyczną bliskość ciał – ciałem wirtualnym. Podczas wykładu performatywnego Szostak zaloguje się do Future Presence swoją wirtualną tożsamością, aby oprowadzić widzów i widzki po zaprojektowanym przez siebie świecie. Odsłoni swoje post-ludzkie ciało, tym razem ucieleśniające duchową patronkę tej edycji Festiwalu C/U – Isadorę Duncan. Premiera spektaklu planowana jest na rok 2021.
Koncept, wykonanie: Iza Szostak
Muzyka: Kuba Słomkowski
Wsparcie techniczne: Nastia Vorobiova
Partner: Dream Adoption Society
Produkcja: Fundacja Ciało/Umysł
Iza Szostak – tancerka, choreografka. Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Warszawie oraz Codarts/Rotterdam Dance Academy w Holandii. W 2007 roku odbyła staż w Troubleyn, zespole Jana Fabre’a. Współpracowała z holenderskimi i niemieckimi choreografami. Interesuje ją perspektywa nowego materializmu, postrzegającego materię jako aktywną i sprawczą. Tworzy choreografię w oparciu o systemy komunikacji pomiędzy ciałem i obiektem. Przetwarza obrazy ze sztuk wizualnych, filmu, badań antropologicznych i własnej biografii. Współtworzy warszawski kolektyw Centrum w Ruchu. Regularnie prezentuje swoje prace w projektach Fundacji Ciało/Umysł. W 2019 roku powstała jej najnowsza produkcja le journal secret.
Dance, Pilgrim, Dance: Lenin we własnej osobie nagrodził oklaskami Duncan po obejrzeniu jej występu w moskiewskim teatrze Bolszoj w czwartą rocznicę Rewolucji Październikowej. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych dostała od Sowietów telegram: „Rząd rosyjski w pełni Cię rozumie. Przyjedź do nas, ufundujemy Ci szkołę”. Na początku XX wieku Isadora Duncan zrewolucjonizowała taniec, by następnie w Moskwie uczynić tańczące ciało narzędziem propagandy na rzecz idei rewolucyjnych. Choreografia The Revolutionary powstała około 1923 roku i przyczyniła się do zrujnowania opinii o Duncan za oceanem. Spektakl podejmuje próbę odkrycia nie w pełni dotąd opowiedzianych historii modern dance i choreografii oraz ich związków ze Związkiem Radzieckim i dziedzictwem marksizmu. Solo powstało w ramach SOLO PROJEKT PLUS 2017 – programu rezydencyjnego.
Koncept i choreografia: Kasia Wolińska (z wykorzystaniem fragmentów oryginalnej choreografii Isadory Duncan)
Wideo i rzeźba wideo: Ashiq Khondker & Kasia Wolińska
Muzyka: Remix by Kasia Wolińska & Ashiq Khondker
Mentor artystyczny: Guy Cools
Światła: Łukasz Kędzierski
Produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
Premiera: 30 września 2017, Art Stations Foundation w Poznaniu
Kasia Wolińska (ur. 1990) – choreografka, tancerka, pisarka, urodzona w Gdańsku, mieszkająca w Berlinie. Absolwentka Wydziału Tańca Akademii Muzycznej w Łodzi, Wydziału Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Łódzkiego oraz programu Dance, Context, Choreography w HZT Berlin. Współpracowała m.in. z Agatą Siniarską, Anną Nowicką, Rosalind Crisp, Antonem Vidokle, Gosią Wdowik, Rafałem Dominikiem. W latach 2013-2018 prowadziła projekt performatywny Hi Mary. Od 2018 prowadzi blog o tańcu i polityce danceisaweapon.com. Razem z Faeriedą Sandstrom powołała do życia The Future Body At Work. Od 2019 roku jest członkiem zarządu ZTB e.V., organizacji reprezentującej interesy wolnej sceny tańca w Berlinie. Po raz pierwszy prezentuje spektakl na Festiwalu C/U.
Uwaga! Przez kilka minut będzie używane światło stroboskopowe.
Hell in Process
Wykład performatywny – odsłona pracy nad nowym spektaklem z serii Private Pieces. Jak mówi artystka: Przez ostatnie kilka lat interesuje mnie polityczność kobiecego ciała. Przyglądam się tej problematyce w szerszej perspektywie, wychodząc od wątków autobiograficznych i intymnych doświadczeń. Tym razem interesują mnie procesy starzejącego się kobiecego ciała z perspektywy biologicznej, społecznej i politycznej oraz indywidualne doświadczenia kobiety w tzw. średnim wieku. Praca nad nowym spektaklem rozpoczęła się w czerwcu 2020 roku. Premiera planowana jest na 2021 rok.
Pomysł i wykonanie: Renata Piotrowska-Auffret
Wideo: Rafał Grabowski
Światło: Joanna Leśnierowska
Produkcja: Fundacja Ciało/Umysł
Renata Piotrowska-Auffret – choreografka i artystka; w swoich pracach wykorzystuje narzędzia tańca eksperymentalnego, sztuk performatywnych, dramaturgii i teatru. Interesuje ją przewrotność relacji między polityką ciał współczesnych i historycznych, między publicznym i prywatnym oraz tekstem i ruchem. Od 2014 roku tworzy serię Private Pieces, spektakli skupionych wokół polityczności kobiecego ciała. Priorytetowa artystka Aerowaves w 2017 i 2019 roku. Wielokrotnie prezentowała swoje prace w ramach projektów Fundacji C/U.
Dzień, w którym V. dała mi do myślenia, albo jak pozbyłam się prokrastynacji
Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem była próba znalezienia odpowiedzi na pytanie: na co przyjdzie jeszcze czas? Poszukiwania ruchowe poprzedziła praca badawcza oraz wywiad przeprowadzony w grupie kobiet z pokolenia 50+ oraz 30+. Inspiracją dla poszukiwań ruchowych była estetyka kampu, zwłaszcza jego aspekt wizualny i swoista naiwność.
Koncepcja, choreografia i wykonanie: Aleksandra Bożek
Muzyka na żywo: Jakub Pałys, collage
Reżyseria świateł: Aleksandr Prowaliński
Kostium: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Anna Czyżykiewicz
Koncepcja kuratorska: Edyta Kozak, Aniko Racz
Kierownik produkcji: Krzysztof Kwiatkowski
Produkcja: Fundacja Ciało/Umysł (spektakl powstał w ramach projektu Exchange: Change. Time and Dance 2017)
Współorganizatorzy: SIN Arts and Culture Centre w Budapeszcie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski
Premiera: 3 października 2017, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Festiwal Ciało/Umysł
Podziękowania dla wszystkich kobiet, które zgodziły się wziąć udział w ankiecie oraz dla Anny Czyżykiewicz, Hanny Bylki-Kaneckiej, Jakuba Pałysa, Alexa Bradshawe’a i Anny Bojary
Aleksandra Bożek (ur. 1985) tancerka, choreografka, trenerka biznesu, filolożka. Prowadzi zajęcia z tańca wspołczesnego i improwizacji, tworzy autorskie choreografie. Stypendystka Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, Intensive Course w School For New Dance Development w Amsterdamie, programu Global Practice Sharing (Movement Research w Nowym Jorku, we wspołpracy z IMiT i Art Stations Foundation). Zdobywczyni nagród w konkursach choreograficznych (m.in. „The Best Solo 2014” za solo I know Thing na międzynarodowym festiwalu SzoloDuo w Budapeszcie). Współtworzy międzypokoleniowy kolektyw Holobiont. Współpracowała m.in. z: Rebecką Lazier (There Might Be Others), Anną Godowską i Sławkiem Krawczyńskim (Bataille i świt nowych dni), czy Yoshiko Chumą (Dead end – Ponderosa).
