Eintopf. Fot. materiały organizatorów.
Stowarzyszenie Praktyków Kultury, Krytyka Polityczna i Komuna//Warszawa zapraszają na premiery i dyskusję w ramach projektu TABUROPA.Premiery odbędą się w dniach 14-15 lutego w siedzibie Komuny//Warszawa (ul. Lubelska 30/32). O godz. 19.00 spektakl Eintopf Agnieszki Błońskiej, a o godz. 20.15 No return André Erlena. W Eintopf czworo tancerzy o różnym doświadczeniu (od hip-hopu po szkołę P.A.R.T.S. Anne Teresy De Keersmaeker) i pochodzeniu – za pomocą ruchu i słów – zgłębia ideę tożsamości, przynależności, współistnienia, natomiast no return podejmuje pytania: Jak rozkłada się ciało Portugalii? Jakie koszmary śnią się potomkom Vasco da Gamy? Ile kosztują tajemnice fatimskie? A ile – dobre samopoczucie „lepszej” Europy?
14 lutego po spektaklu – rozmowa o europejskich tabu, tożsamości i współistnieniu. Prowadzenie: Paweł Soszyński, Dwutygodnik.com.
Natomiast 12 lutego w siedzibie „Krytyki Politycznej” odbędzie się dyskusja Usłyszeć niesłyszanych? Tabu inności w kulturze. Rozmawiać będą: Lidia Ostałowska, reporterka, Magda Mosiewicz, aktywistka, autorka filmów dokumentalnych, Michał Borczuch, reżyser teatralny; prowadzenie: Igor Stokfiszewski.
O spektaklach:
Eintopf
Agnieszka Błońska wraz z międzynarodową grupa tancerzy związanych z belgijską grupą kobalt.works przeprowadzała badania tabu w Niemczech. Tytuł ich spektaklu to nazwa niemieckiego dania przypominającego gulasz lub bigos. Różnorodne składniki wymieszane w jednym garnku. Multi-kulti made in Europe. Przedstawienie bada, na czym polega nasza koncepcja współistnienia i zdolność życia razem. Czworo tancerzy o różnym doświadczeniu (od hip-hopu po szkołę P.A.R.T.S. Anne Teresy De Keersmaeker) i pochodzeniu – za pomocą ruchu i słów – zgłębia ideę tożsamości, przynależności, współistnienia.
„Istota mojego miejsca, przynależności. Odnajdowanie własnej tożsamości. Definiowanie. Zastępowanie. Kształtowanie tożsamości na nowo. Ponowne definiowanie. Nasze historie – czy są naprawdę nasze? Czy są zanurzone w historiach naszych narodów? Kim jesteśmy? Tutaj, w zjednoczonej Europie? Jak – w czasach politycznej poprawności, w świecie celebrującym fetysz zjednoczenia i współistnienia ponad różnicami – postrzegamy siebie samych, jak widzimy innych? Gdzie są granice? O czym nie chcemy mówić? Czego nie chcemy widzieć?”
(Agnieszka Błońska)
reżyseria: Agnieszka Błońska
występują: Angel Kaba, Marielle Morales, Igor Shyshko, Mioko Yoshihara
video: Valerij Lisac.
Agnieszka Błońska – reżyserka i aktorka, pracuje w Polsce i w Anglii. Współpracowała m.in. z Wildworks Theatre, Mercurial Wrestler, DotComedy Theatre, Soho Theatre i National Theatre Studio w Londynie. Wykłada na Falmouth University. Swoje projekty realizowała m.in. w Teatrze im. Szaniawskiego w Wałbrzychu, Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze i Teatrze Bałtyckim w Koszalinie. W Instytucie Teatralnym reżyserowała m.in. Marię Stuart Słowackiego w ramach projektu Słowacki. Dramaty wszystkie, Był sobie Dziad i Baba oraz Grubasy. W 2013 w Teatrze Ochoty zrealizowała Fale wg Wirginii Woolf. Jej ostatnie spektakle to Once Upon A Time wyprodukowany przez Theatre Bristol oraz At The End Of The Line z chórem 50 Degrees w The Exchange Gallery w Penzance.
Marielle Morales – tancerka, choreografka, absolwentka Dance Conservatory w Bordeaux (Francja). Współpracowała m.in. z Provisional Danza (Madryt) i kobalt.works. W Brukseli założyła grupę Mala Hierba Dance Company.
Angel Kaba – artystka multidyscyplinarna, tancerka i trenerka hip-hopu. Studiowała na Akademii Muzycznej w Brukseli. Prowadzi własną grupę muzyczno-taneczno-teatralną Contre-Tendance, współpracuje z zespołem tańca współczesnego kobalt.works.
Igor Shyshko – tancerz, absolwent klasy baletu i tańca współczesnego na Uniwersytecie Kultury w Mińsku oraz szkoły tańca współczesnego P.A.R.T.S.(Performing Art Research and Training Studios) w Brukseli. Współpracował m.in. z Jonathanem Burrowsem, Thomasem Hauertem, Anne Teresą De Keersmaeker i jej zespołem Rosas.
Mioko Yoshihara – studiowała filozofię i socjologię na Uniwersytecie Waseda w Tokio. W Japonii występowała m.in. w grupach Golgi Worx dance i Leni-Basso. W Europie była związana z P.A.R.T.S. i EDDC/Dance Academy w Arnhem. Wśród twórców z jakimi pracowała są m.in. Maria Clara Villa Lobos, Salva Sanchis, David Zambrano, Sanne van Rijn, Kyung-Ae Ro, Armand van den Hamer.
***
Punktem wyjścia przedstawienia są badania przeprowadzone w grudniu 2013 w Lizbonie przez grupę polskich performerów i niemieckiego reżysera André Erlena. A punktem dojścia jest ciasna, zasłonięta przed okiem widza, niezdefiniowana przestrzeń – (namiot? kryształ? wnętrze głowy?), w której mieszczą się (i mieszają): przeszłość i fantazja, ocean i ląd, rośliny i ludzie, idee i cielesność. Nie ma tam wstępu, można tylko podglądać ukryte. Jak rozkłada się ciało Portugalii? Jakie koszmary śnią się potomkom Vasco da Gamy? Ile kosztują tajemnice fatimskie? A ile – dobre samopoczucie „lepszej” Europy? I – kto pyta? Jak z perspektywy środka kontynentu – z Polski, z Niemiec – wygląda jego kraniec – kraj zwrócony twarzą do oceanu, dawna kolonialna potęga, dziś pogrążona w kryzysie ekonomicznym? Każdy ma dziś swoją Portugalię – taką, jaką zdoła dostrzec. I na jaką go stać. Kto da więcej?
Tytuł spektaklu nawiązuje do słowa „retornados” – tak nazywano Portugalczyków wracających do kraju z kolonii w Afryce. Ale komentuje również dzisiejsze europejskie lęki: na horyzoncie majaczy katastrofa, a zawrócić nie można. Nie ma powrotu.
reżyseria: Andre Erlen
zespół: Dominika Biernat, Sean Palmer, Joanna Wichowska, Dawid Żakowski
kostiumy i aranżacja przestrzeni: Anna-Maria Karczmarska
André Erlen – reżyser i aktor, absolwent Kunstakademie Düsseldorf, szef artystyczny grupy Futur3w Kolonii, współtwórca festiwalu Globalize Cologne. Wyreżyserował kilkanaście przedstawień w Niemczech, Polsce, USA, Indonezji i Izraelu. Jego ostatnie spektakle stworzone z teatrem Futur3 to: Zum Golden Leben, Night in Afghanistan, Petersberg I- at the Israeli-Palestinian negotiation table (Nagrody: Najlepsze Przedstawienie w Kolonii, Najlepsze Przedstawienie Polityczne, 2010). Współpracował m.in. z Janem Peszkiem, Revolutions International Theater Festival Albuquerque (USA) i Schauspielhaus Köln.
Dominika Biernat – aktorka, absolwentka Wydziału Aktorskiego PWSFTT w Łodzi. Pracuje m.in. z Michałem Borczuchem, Krzysztofem Garbaczewskim, Mają Kleczewską, Marcinem Liberem. Grała m.in. w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, obecnie związana z Teatrem Nowym w Łodzi.
Sean Palmer – aktor, wokalista, beatboxer, absolwent Wydziału Teatru i Sztuki na Manchester Metropolitan University, założyciel i szef chóru Gre Badanie – eksperymentalnego projektu wokalnego. Grał m.in. w spektaklach Michała Zadary i Wojtka Ziemilskiego. Współpracuje z teatrami repertuarowymi i niezależnymi, a także z muzykami jazzowymi i awangardowymi.
Joanna Wichowska – krytyczka teatralna, aktorka, kuratorka, dramaturżka. Grała m.in. w spektaklach Teatru Węgajty, Ośrodka Praktyk Teatralnych Gardzienice i Double Edge Theatre, USA. Kuratorka projektów sieci teatralnej East European Performing Arts Platform/EEPAP.
Dawid Żakowski – aktor, reżyser i instruktor teatralny. Szef Stowarzyszenia Upowszechniania Inicjatyw Kulturalnych Sztuka Nowa. Współpracował m.in. ze Studium Teatralnym, Teatrem Pieśń Kozła, NeTTheatre, Teatro La Madrugada, Muzeum Historii Żydów Polskich, Instytutem Jerzego Grotowskiego, The Working Party, Teatro Regula contra Regulam, In Zeitgeist Theatre.
Anna-Maria Karczmarska – scenografka, artystka wizualna, kostiumolożka, absolwentka m.in. Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (Wydział Malarstwa). Jej prace pokazywane były na wystawach zbiorowych (m.in. w New Museum w Nowym Jorku, CSW w Warszawie) i indywidualnych (m.in. Künstlerhaus Dortmund, Mica Moca Project Berlin, Galeria Biała). Projektowała scenografię i kostiumy do spektakli m.in. Michała Borczucha, Krzysztofa Garbaczewskiego, Radka Rychcika, Olivera Frljicia, realizowanych m.in. w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, TR Warszawa, warszawskim Teatrze Dramatycznym, Schauspielhaus Düsseldorf.
***
TABUROPA to międzynarodowy projekt teatralno-badawczy, który za pomocą narzędzi sztuk performatywnych zgłębia temat tabu i jego manifestacji we współczesnych europejskich społeczeństwach. Na podstawie badań prowadzonych w Portugalii, Belgii, Niemczech i Polsce zostały zrealizowane cztery odrębne przedstawienia, prezentowane po raz pierwszy w maju 2014 na festiwalu Sommerblut w Kolonii.
TABUROPA nie jest typowym „europejskim projektem”, w którym na siłę łączy się ze sobą wątki, państwa, myśli, kolory skóry, techniki performerskie. W spektaklach Błońskiej i Erlena zamiast celebrować wyimaginowaną wspólnotę – demonstruje się raczej wzajemną nieprzystawalność, obcość różnych europejskich mikro-światów. Współistnienie jest bolesne. Pełne wątpliwości, lęków, wzajemnych wyrzutów, nieporozumień, wstydliwych kompromisów. Nie wiemy jak być razem, nie rozumiemy się, nie znamy się, nie jesteśmy nawet siebie nawzajem specjalnie ciekawi, choć udajemy, że owszem, jesteśmy. I dobrze. Zacznijmy tutaj: od niewiedzy, bezradności, fałszywych wyobrażeń, powierzchownych spostrzeżeń, pośpiesznych analogii, od nieufności wobec zadanego tematu, wobec Europy, jej granic i jej wytycznych, wobec nas samych.
TABUROPA
Koordynacja projektu: Sommerblut Kulturfestival e.V.
Produkcja: Gregor Leschig, Rolf Emmerich
Opieka artystyczna: André Erlen
Partnerzy: kobalt.works (Bruksela), Teatro Praga (Lizbona), Stowarzyszenie Praktyków Kultury (Warszawa), Futur3 (Kolonia)
www.taburopa.eu
TABUROPA – Polska
koordynacja: Joanna Wichowska, Katarzyna Regulska-Lokanga
Asystentki produkcji: Justyna Wielgus, Małgorzata Gąsiorowska
dokumentacja: David Sypniewski & Lena Rogowska
promocja: Daria Odija
www.praktycy.org/taburopa/
