Warszawa / „Spotkanie ze sztuką tańca”: Maria Kijak-Rakowska

Za przygotowanie i prowadzenie cyklu odpowiadają dr hab. Klaudia Carlos-Machej, prof. UMFC i starsza wykładowczyni Joanna Sibilska.

O Marii Kijak-Rakowskiej:

Jest absolwentką Państwowej Średniej Szkoły Baletowej w Poznaniu (1971) i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (magister sztuki w specjalności pedagog baletu, 1979).

W latach 1971–1974 była zatrudniona na stanowisku koryfejki w Operze i Operetce w Bydgoszczy. W 1973 roku zadebiutowała w roli Odetty w Jeziorze łabędzim. W sezonie artystycznym 1974/1975 była zatrudniona na stanowisku solistki baletu w Teatrze Muzycznym w Szczecinie. W latach 1975–2017 pracowała w Operze Wrocławskiej. Od 1975 roku była solistką baletu, w 1977 roku otrzymała awans na stanowisko pierwszej tancerki.

W swoim dorobku artystycznym ma wiele znaczących ról pierwszoplanowych: Odetta-Odylia w Jeziorze łabędzim P. Czajkowskiego (chor. L. Ivanow, M. Petipa), Maria w Fontannie Bachczysaraju B. Asafiewa (chor. Henryk Sawicki), Giselle  w Giselle A. Adama (chor. J. Coralli, M. Petipa, J. Perrot, realizacja Jewgienia Jerszowa), Orlica w Polonii I. Paderewskiego (chor. Teresa Kujawa), Julia w Romeo i Julii S. Prokofiewa (reż. Boris Slowak, chor. Libor Vaculik), Eurydyka w Miłości Orfeusza J. Łuciuka (chor. Teresa Kujawa), Swanilda w Coppelii L. Delibes’a (chor. Teresa Kujawa), Primabalerina w Sylfidach F. Chopina (chor . M. Fokin, realiz. Teresa Memches), Kolombina w Mandragorze K. Szymanowskiego (chor. Teresa Kujawa), Echo w Mitach K. Szymanowskiego (chor. Teresa Kujawa), Antygona w Antygonie R. Bukowskiego (chor. Włodzimierz Traczewski), Solwejga w Peer Gynt E. Griega (chor. Hanna Chojnacka); Królowa podziemia, Ewa, Królowa wschodu, Krasawica w Panu Twardowskim L. Różyckiego (chor. Witold Gruca); Angustias we Flamenco, miłości i śmierci M. de Falli (chor. Hanna Chojnacka), Kobieta w Nostalgii J.S. Bacha, T. Albinoniego (chor. Jerzy Graczyk), Choleryczka i duet sangwiników w Czterech temperamentach P. Hindemitha (chor. Jerzy Graczyk), Dziewczyna w Ognistym ptaku I. Strawińskiego (chor. Jerzy Graczyk), Madame Karsawina w Grach C. Debussy’ego (chor. Emil Wesołowski), Lisa w Córka źle strzeżonej F. Herolda (chor. Barbara Kasprowicz).

W 1984 roku otrzymała roczne stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki dla młodych twórców. Brała udział w Międzynarodowych Kursach Tańca w Nałęczowie, Warszawie, Gdańsku oraz trzykrotnie w Dreźnie w Palluca Schule, delegowana przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. W 1986 roku otrzymała Nagrodę Miasta Wrocławia za wybitne osiągnięcia w dziedzinie baletu.

Maria Kijak-Rakowska rolą Kobiety w Nostalgii (1993) pożegnała się z publicznością wrocławską, która aż jedenastokrotnie honorowała ją nagrodą dla najpopularniejszego artysty baletu, przyznając Złote, Srebrne i Brązowe Iglice. W latach 1990–2005 pełniła funkcję kierownika zespołu baletowego Opery Wrocławskiej. W tym okresie odbyły się 33 premiery spektakli baletowych, zarówno baletów klasycznych, jak i współczesnych. Promowała młodych choreografów, dając im możliwość rozwijania swoich twórczych pomysłów. Reżyserowała liczne koncerty baletowe z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca oraz koncerty z cyklu Teatr otwartych drzwi, Spotkania z gwiazdą, Rodziny Operowe, Połączyła ich Miłość i Sztuka, Młode talenty i Benefisy Artystów Baletu. Była autorką projektu edukacyjnego promującego sztukę baletu w ramach Akademii Opery. Autorskim projektem Rodzinny Weekend z Kulturą wygrała konkurs Ministerstwa Kultury i Sztuki dla Opery Wrocławskiej (2001). Uczestniczyła w licznych zagranicznych tournée Opery Wrocławskiej, początkowo jako artystka baletu, następnie jako kierownik zespołu baletowego. W filmie baletowym Złota kaczka w choreografii Witolda Grucy była odtwórczynią roli tytułowej.

Więcej informacji: link