Warszawa: W listopadzie I Oddolny Kongres Tańca – jak wesprzeć inicjatywę

Czujemy potrzebę zmian. Organizujemy Oddolny Kongres Tańca, poświęcony tematowi przemocy w tańcu i choreografii. Potrzebujemy Waszego wsparcia!

Jesteśmy osobami związanymi ze sztuką tańca i edukacją taneczną na różne sposoby. Jako artystki, badaczki, aktywistki, pedagożki, czujemy, że nadszedł czas na zmiany. Chcemy stworzyć bezpieczną przestrzeń, w której będzie można omówić temat przemocy w tańcu i choreografii. Chcemy zastanowić się nad przyczynami zakorzenienia przemocy na scenie, w salach prób, klasach szkolnych czy strukturach akademickich. Chcemy zrozumieć mechanizmy psychologiczne i socjologiczne, powodujące przyzwolenie na ten stan rzeczy, i wypracować narzędzia do skutecznego rozmontowywania ich.

Zależy nam nie tylko na analizie obecnej sytuacji, ale też na znalezieniu sposobów na długofalową i trwałą zmianę. Wierzymy w możliwość wytwarzania modeli edukacji i pracy twórczej, w których nie ma miejsca na przemoc i które wspierają wszystkie zaangażowane osoby. Podczas Oddolnego Kongresu Tańca chcemy zobaczyć, jak jest, wyobrazić sobie, jak może być, i dowiedzieć się, jak do tego doprowadzić.

Zapytamy, jak rozpoznawać przemoc, jak na nią reagować i jak jej zapobiegać. Przyjrzymy się mechanizmom sprawiającym, że bywa przezroczysta lub ignorowana. Zastanowimy się, jakie narzędzia już mamy do dyspozycji, a jakie jeszcze powinny powstać. Interesuje nas zarówno skala doświadczeń indywidualnych, jak i ogólnokrajowy przekrój. Chcemy czerpać z wszelkich dziedzin, które mogą wesprzeć świat tańca i choreografii w procesie zdrowienia.

Planujemy:

– jeden wykład,
– dwa panele dyskusyjne,
– dwa warsztaty.

Do udziału w panelach, prowadzenia warsztatów i wygłoszenia wykładu zaprosiłyśmy artystki, badaczki tańca, ekspertki antydyskryminacyjne, a także osoby, które ujawniły przemoc, jakiej doświadczyły, i zmierzyły się z różnego rodzaju reakcjami.

Po Oddolnym Kongresie Tańca chcemy opracować i rozpowszechnić kodeks dobrych praktyk, żeby zgromadzona i wypracowana wiedza mogła znaleźć realne zastosowanie na jak najszerszą skalę.

Zależy nam, żeby mimo oddolnego charakteru, praca włożona w realizację Kongresu nie polegała wyłącznie na aktywizmie. Teatr Powszechny udostępnił nam przestrzeń na preferencyjnych warunkach, co jest dużym odciążeniem. Chcemy jednak móc choć symbolicznie zapłacić moderatorkom i gościniom paneli oraz prowadzącym warsztaty. Pozostają też takie koszty, jak przygotowanie koncepcji wydarzenia i jego organizacja – przez koordynację, produkcję, promocję, po opracowanie i dystrybucję materiałów pokongresowych.

Zakładane koszty:

Wynagrodzenie za wykład 300 zł
Wynagrodzenie za moderację paneli 200 zł (2 os. x 100 zł)
Wynagrodzenie za udział w panelu 700 zł (7 os. x 100 zł)
Wynagrodzenie za prowadzenie warsztatów 600 zł (2 os. x 300 zł)
Wynagrodzenie za opracowanie koncepcji, koordynację, produkcję 2 000 zł (4 os. x 500 zł)
Wynagrodzenie za redakcję poradnika pokongresowego 250 zł
Wynagrodzenie za tłumaczenie na jęz. migowy 500 zł
Wynagrodzenie za promocję 500 zł
Wynagrodzenie za stworzenie identyfikacji wizualnej 500 zł
Druk materiałów 50 zł
Opłata za salę w Teatrze Powszechnym 700 zł
Bufor na nieprzewidziane wydatki 500 zł

Łącznie: 6 800 zł

Jeśli pozyskamy większą kwotę niż 6 800, nadwyżkę przeznaczymy na podwyższenie wynagrodzeń.

Linki:

Wydarzenie: https://www.facebook.com/events/235548861775090
Fanpage: https://www.facebook.com/OddolnyKongresTanca
Zbiórka: https://pomagam.pl/oddolnykongres
Audycja: https://radiokapital.pl/shows/ktoredy-do-wyjscia/13-oddolny-kongres-tanca

Kim jesteśmy:

Monika Błaszczak – polsko-łemkowska artystka interdyscyplinarna, badaczka i choreografka. Jako absolwentka Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance w Londynie i Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Poznaniu aktywnie wykorzystuje swoje doświadczenia do konstruowania wolnych od przemocy praktyk choreograficznych i do poruszania światów feministycznych i queerowych. Bada zdolność organizmu do samoleczenia oraz hauntologiczny i widmowy wymiar ruchu. Swoje prace prezentowała prace m.in. w Tate Modern, Lilian Baylis Studio Sadler’s Wells, The Barbican, V&A Museum, South London Gallery. Więcej: www.monikablaszczak.com, @maok.pl (Instagram)

Alka Nauman – choreografka, performerka i działaczka pracująca między Londynem a Warszawą. Ukończyła choreografię w The Place – London Contemporary Dance School i Etnologię oraz Antropologię Kulturową na Uniwersytecie Warszawskim. Łączy choreografię, taniec, aktywizm i sztuki wizualne. Interesuje ją absurd i groteska jako strategie walki z faszyzmem. Wierzy, że choreografia daje narzędzia do zmiany społecznej poprzez tworzenie bezpiecznych i niehierarchicznych przestrzeni. Jej były pokazywane w The Place, Chisenhale Dance Space, Komunie//Warszawa, Curie City i Stroboskop Art Space. Więcej: @alka_nauman (Instagram), alicjanauman.com

Hanna Raszewska-Kursa – badaczka i krytyczka tańca, specjalizująca się w historii i teorii tańca XX i XXI wieku. Redaktorka m.in. książki Taniec w Warszawie – społeczeństwo, edukacja, kultura (wydawnictwo pokonferencyjne Centrum Sztuki Tańca w Warszawie 2018). Autorka m.in. Teorii tańca w polskiej praktyce (napisanej dzięki stypendium MKiDN, wydanej w ramach Programu wydawniczego Instytutu Muzyki i Tańca). Założycielka Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej i Fundacji „Myśl w Ciele”. Praktyka taneczna, bezpośrednie doświadczanie ruchu, jest dla niej nieodzownym elementem jej warsztatu teoretyczki tańca. Więcej: hannaraszewska.wordpress.com

Łukasz Wójcicki – performer, tancerka, choreograf, artywistka, animator kontrkultury, badaczka. Interesuje go polityczność ciała, choreografia społeczna i dekonstrukcja przywileju, patriarchatu i normatywności. Bada nowe formy obecności w kontekście katastrofy ekologicznej i antykapitalizmu. W latach 2008-18 performer i tancerz w zespole teatru Komuna//Warszawa. Od 2016 związana z działaniami społeczno-artystycznymi fundacji Strefa WolnoSłowa. Laureat Europe Beyond Access „Taniec i niepełnosprawność. Przekraczanie granic” i rezydencji Visegrad Artist Residency Program—Performing Arts. Więcej: lukaszwojcicki.noblogs.org