João Fiadeiro, Este corpo que me ocupa, 2008, fot. Patrícia Almeida
Punkty styku. Performans i współczesnośćto druga część programu badawczego Muzeum Sztuki Nowoczesnej poświęconego sztukom performatywnym, przygotowywana we współpracy z André Lepeckim– profesorem Performance Studies na Uniwersytecie w Nowym Jorku (NYU).Pierwszy wykład z cykluPunkty styku zostanie wygłoszony przez samego Lepeckiego i dotyczyć będzie jednego z podstawowych pojęć w teorii performansu: pojęcia cielesności i odbędzie się w środę, 22 stycznia, o godzinie 18.00 w sali na Pańskiej (ul. Pańska 3). Poprzez analizę kluczowych momentów w historii sztuki performansu, sztuki ciała i tańca eksperymentalnego na przestrzeni ostatnich sześćdziesięciu lat André Lepecki pokaże, w jaki sposób performans unieważnia, a następnie na nowo określa ogólnie przyjęte kategorie ciała, podmiotu, grupy, a nawet tego, co ludzkie. 23 stycznia o godzinie 16.00 odbędzie się seminarium badawcze z André Lepeckim, na które nabór jest już zamknięty.
Cykl Punkty styku. Performans i współczesność w MSN realizowany jest we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca.
André Lepecki– krytyk tańca i kurator pracujący głównie na polu studiów performatywnych, choreografii i dramaturgii. Wykłada w Departamencie Studiów Performatywnych na Uniwersytecie w Nowym Jorku. Jego publikacje ukazują się w różnego typu periodykach, jest on też autorem i redaktorem wielu istotnych publikacji z dziedziny sztuk performatywnych. Lepecki jest kuratorem wystaw i festiwali sztuki performans, w tym nagrodzonej podczas festiwalu Performa w 2009 roku rekonstrukcji happeningu Allana Kaprowa 18 Hapenings in 6 Parts. W 2010 był współkuratorem, wraz z Stephanie Rosenthal, Archiwum Tańca i Sztuk Wizualnych od lat 1960 do współczesności, które było częścią wystawy Move: Choreographing You w Hayward Gallery w Londynie.Lepecki jest autorem następujących publikacji: antologii Dance (2013), Exhausting Dance (2006), a także redaktorem Planes of Composition (z Jenn Joy, 2009), The Senses in Performance (z Sally Banes, 2007) i Of the Presence of the Body (2004). Jest on również członkiem zespołów redakcyjnych kilku akademickich periodyków z dziedziny sztuk performatywnych w tym: „Performance Research” (UK), „Dance Research Journal” (USA), „Choreographic Practices” (UK), „Revista Dança” (Brazil). Jego publikacje dotyczące tańca i performansu ukazują się między innymi w „The Drama Review” (USA), „Artforum” (USA), „October” (USA), „Nouvelles de Danse” (France).
O programie:
Celem programu jest przyjrzenie się współczesnym dyskursom analizującym szeroko pojęte sztuki performatywne – badania te wznaczący sposób stymulują dziś rozwój tego zjawiska na świecie. Performans, który poprzez swój emancypacyjny charakter staje się kluczową formą sztuki współczesnej, na świecie budzi coraz większe zainteresowanie, wPolsce jednak jest formą ciągle relatywnie mało znaną iuprawianą. Coraz bardziej odczuwany jest też brak teoretycznej refleksji isłownika pozwalających zbliżyć się do współczesnych form performatywnych, które eksperymentalnie wchodzą wobszary dialogu zteorią sztuki, nowymi mediami, filozofią, polityką isferą społeczną.Ato właśnie performans zdaje się najpełniej oddawać dynamiczny charakter sztuki współczesnej, ateż szerzej pojętej współczesności. Dziejąc się zawsze „tu iteraz”, zwpisanymi wtaką postawę: otwartością na nieznane, spontanicznością, nieustanym emancypowaniem się imierzeniem z„aktualnym”, jest to medium, które wsztuce każe wybrzmieć pytaniom ojej przedmiot, materiał, język, ekonomię twórcy iwidza, atakże – lub przede wszystkim – ojej polityczną skuteczność. Tym samym każe nieustannie zadawać tak samo jak on sam dynamiczne pytanie owspółczesność ibycie współczesnym.
Partnerzy:
