Fot. z materiałów organizatorów.
W niedzielę, 13 i 14 października, w ramach VII Festiwalu Dialog – Wrocław (kolejno o godz. 18.00 i 19.00) w Teatrze Polskim (Scena na Świebodzkim, Plac Orląt Lwowskich 20C) zostanie pokazany spektakl-protest hiszpańskiej performerki Angéliki Liddell, która swoją sceniczną obecność opiera na prostych, lecz niezwykle intensywnych działaniach. Wtrakcie 60 minut przedstawienia widzowie oglądają Liddel, która tańczy, pije, kaleczy się, śmieje się, miota przekleństwa. Ten zestaw prostych gestów w połączeniu zpoetyckimi tekstami autorstwa Angeliki Liddell układa się wniezwykle klarowną wypowiedź artystki, która wbezkompromisowy sposób ujawnia opresyjność współczesnej kultury, zdominowanej przez powszechną przemoc seksualną wobec kobiet. Angélica Liddell tobez wątpienia jedno znajważniejszych objawień wświatowym teatrze ostatnich lat.
reżyseria, scenografia ikostiumy: Angélica Liddell
reżyseria światła: Carlos Marquerie
wideo: Vicente Rubio
technik oświetleniowiec: Octavio Gómez
menedżer sceny: África Rodríguez
kierownictwo techniczne: Marc Bartoló
asystent produkcji: Mamen Adeva
producent wykonawczy: Gumersindo Pucheobsada:Angélica Liddellpremiera: 13 kwietnia 2005
czas trwania: 60 minut (bez przerwy)producent: Iaquinandi, S.L.
koproducent: Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía wMadrycie
ANGÉLICA LIDDELL (ur. 1966 wFigueres) – nazwisko doskonale znane nanajważniejszych europejskich festiwalach. Zdobywczyni Leone d’argento per il Teatro (Srebrnego Lwa Teatralnego) naBiennale Sztuki wWenecji w2013 roku.Czołowa hiszpańska performerka, dramatopisarka, aktorka ireżyserka. Ukończyła studia psychologiczne isztuk dramatycznych. Wroku 1993 założyła wMadrycie Atra Bilis Teatro. Dotej pory wystawiła znim dwadzieścia dwa przedstawienia. Poza tekstami stricte teatralnymi pisze również poezję iprozę. Jako artystka awangardowa, radykalna ibezkompromisowa początkowo była spychana namargines głównego nurtu, lecz gdy pokazała swe prace poza rodzinną Hiszpanią, bardzo szybko została dostrzeżona idoceniona. Obecnie spektakle Liddell grane są wcałej Europie, atakże poza jej granicami. Jej teksty przełożono nawiele języków. Awinion, Paryż, Wiedeń – tomiejsca, wktórych najczęściej można zobaczyć słynną performerkę.„Liddell posiadła sztukę zaskakiwania nas wciąż nowymi pomysłami. Każda zjej sztuk odkrywa nowe horyzonty, znajduje nowe słowa dla bólu społecznego iosobistego. Nie można jednoznacznie zaklasyfikować jej prac: teatr, performans, choreografia, wideo imuzyka są wnich nierozerwalnie połączone. Liddell «wystawia» słowa iciała, swoje iaktorów, tancerzy akrobatów czy muzyków, którzy jej towarzyszą. Od20 lat balansuje nacienkiej linie pomiędzy rzeczywistością ifikcją, dokumentem iosobistym wyznaniem, żywiołowością iskupieniem, wściekłością iwspółczuciem. Dla niej scena jest miejscem, wktórym naprawdę nieustannie naraża się naniebezpieczeństwo”. [Omar Willey, „The Seattlest”]
Wszystkie jej prace zostatnich lat: El año de Ricardo (Rok Ryszarda), La casa de la fuerza (Dom siły), Maldito sea el hombre que confía en el hombre (Przeklęty mąż, który pokłada ufność wczłowieku) oraz Todo el cielo sobre la tierra: El síndrome de Wendy (Całe niebo ponad ziemią: Syndrom Wandy) miały swoje premiery naFestival d’Avignon, naWiener Festwochen czy wOdéon Théâtre de l’Europe wParyżu ibyły koprodukowane przez te instytucje. Angélica Liddell jest dosłownie obsypana nagrodami. Najnowsze towspomniany już Srebrny Lew Teatralny naBiennale wWenecji („za umiejętność przekładania sztuki per formatywnej nascenę teatralną. Zaswój teatr oporu […]”), atakże Narodowa Nagroda dla Literatury Dramatycznej 2012 zaLa casa de la fuerza, przyznana przez Ministerstwo Edukacji, Kultury iSportu Hiszpanii. Zwielu wcześniejszych nagród donajważniejszych należą: Casa de América Innovative Playwriting Award (2003), Lope de Vega Award (2007) czy Valle-Inclán Award (2008).
