Fot. Bartosz Kruk.
Na zakończenie kolejnej odsłony Skryptów codzienności w ramach Laboratorium ruchu, w niedzielę, 9 czerwca krytyczka Anna Królica wygłosi pierwszy wykład o twórczości Piny Bausch z cyklu Projekt niemożliwy Piny Bausch: uobecnić wspomnienie. Na zakończenie wieczoru, o godz. 19.00 odbędzie się prezentacja dwóch spektakli tanecznych: Mężczyźni nie tańczą Teatru Cynada (solo Marka Kakareko w choreografii Bożeny Eltermann i artysty) oraz najnowsza praca Kacpra Lipińskiego wOkOłO. Wszystkie wydarzenia odbywają się w sali widowiskowej Centrum Fstiwalowego IMPART we Wrocławiu (ul. Mazowiecka 17).
W ramach programu Laboratorium Ruchu odbędzie się cykl wykładów poświęconych twórczości Piny Bausch, ocierający się o utopijne marzenie dotknięcia istoty pracy twórczej artysty, który w centrum swoich poszukiwań stawia proces wspominania. W kolejnych spektaklach Pina Bausch na różne sposoby odkrywa i dotyka przeszłości. Wykładom będą towarzyszyły prezentacje filmów dokumentalnych i spektakli. Projekt niemożliwy Piny Bausch: uobecnić wspomnienie poprowadzi Anna Królica – krytyczka, historyczka i teoretyczka tańca, kuratorka. Ukończyła teatrologię oraz rusycystykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, obecnie przygotowuje doktorat na temat pamięci i ciała w Teatrze Śmierci Tadeusza Kantora i Tanztheater Wuppertal Piny Bausch.
O Mężczyźni nie tańczą:
Jestem akcją, wszelkim przejawem działania. Donikąd się nie spieszę. Niczego nie muszę udowadniać. Akceptuję swoją niewiedzę i opuszczam błędne poglądy. Aktywny i jednocześnie nieporuszony rozumiem. To jest sposób w jaki mężczyzna wyraża się w przestrzeni – świecie, który rozpoznaje poprzez kobietę – mądrość, przejaw żeńskich właściwości.
Projekt solowy Kacpra Lipińskiego w O k O ł O :
W założeniu jest to struktura otwarta, mimo zamkniętej koncepcji choreograficznej i reżyserskiej, podstawowe znaczenia, wydarzenia „codzienne” odnoszące się często do uniwersalnych prawd o nas samych, społeczeństwa, świata..itp. zawarte w spektaklu, mają tu charakter wymienny. Produkcja ta ma być komentarzem, dygresją związaną z tym, co aktualne i codzienne; jak „news” w mediach zmienia się z upływem czasu tak w spektaklu, w zależności od czasu i miejsca jego grania ma pojawiać się zupełnie inna forma wideo/muzyczna/tekstowa odnosząca się do tego, co aktualne i warte uwagi według subiektywnej oceny twórcy. „Struktura choreograficzna i układ spektaklu są niezmienne , spełniają funkcje stałej ramy – niczym ekran telewizora lub komputera w których zmieniają się jedynie obrazy i dźwięki. Ideą jest dotarcie do widza i zwrócenia uwagi na konkretne problemy, tematy istniejące wokół nas… ale pomijane często w głównym nurcie informacyjnym. News jest pretekstem do analizy uniwersalnych schematów, zasad, czynów ludzkich. Sprawy złe, dobre, niewygodne, przyjemne, małe, wielkie… wszystko, co wokoło a, co nie zawsze jest „dostrzegane”.
