Fot. Jakub Wittchen.
Podczas uroczystości zorganizowanej przez Sekcję Tańca i Baletu ZASP w Warszawie 6 maja z okazji 31. Międzynarodowego Dnia Tańca, Sekretarz Stanu w MKiDN Piotr Żuchowski wręczył ministerialne odznaczenia ludziom kultury związanym z tańcem.
Srebrne Medale „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” otrzymali:
-
Sergey Basalaev – pierwszy solista Polskiego Baletu Narodowego w Warszawie,
-
Marta Fiedler – pierwsza solistka Polskiego Baletu Narodowego w Warszawie,
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” otrzymał:
-
Paweł Chynowski- pełnomocnik dyrektora Polskiego Baletu Narodowego, teatrolog i krytyk baletowy;
Odznaki honorowe „Zasłużony dla Kultury Polskiej” otrzymali:
-
Paulina Woś- solistka baletu Opery Wrocławskiej,
-
Aleksander Apanasenko- solista baletu Opery Wrocławskiej,
-
Beata Giza- solistka Bałtyckiego Teatru Tańca w Gdańsku,
-
Andrzej Bujak- choreograf, wykładowca tańca klasycznego, były pierwszy solista baletu Opery Bałtyckiej w Gdańsku;
Nagrody Specjalne Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego otrzymały:
-
Hanna Zawadzka- Korpolewska- choreograf, pedagog, była tancerki m.in. Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku oraz była solistka Teatru Wielkiego-Opery Narodowej w Warszawie,
-
Urszula Drzewińska- była solistka Opery Wrocławskiej.
Obchodzony na świecie 29 kwietnia Międzynarodowy Dzień Tańca, został ustanowiony w 1982 r. przez Komitet Tańca Międzynarodowego Instytutu Teatralnego przy UNESCO. Datę święta wybrano na pamiątkę chrztu wybitnego reformatora sztuki tańca, twórcy europejskiego teatru baletowego, francuskiego tancerza i choreografa Jeana-Georges’a Noverre’a (1727-1810). Z tej okazji co roku jedna ze słynnych osób związanych z tańcem przekazuje swoje przesłanie. Autorem tegorocznego orędzia jest tajwański choreograf Lin Hwai-min, twórca i dyrektor artystyczny teatru tańca Cloud Gate. Lin Hwai-min rozpoczął swój przekaz cytatem ze wstępu do Księgi Pieśni, antologii chińskiej poezji z okresu X-VII w. p.n.e.:
„Poruszone emocje przemieniają się w słowa.
Gdy słów zabraknie, przemawiamy westchnieniem.
Gdy westchnień nie starcza, odzywamy się śpiewem.
Gdy i śpiew zawodzi, nieświadomie
nasze ręce składają się do tańca, a stopy wystukują rytm uczuć.”
/Na postawie strony interentowej MKiDN: http://www.mkidn.gov.pl//
