VestAndPage ?Plantain?, kadr z filmu
Trzecia, tegoroczna edycja Festiwalu Butohpolis będzie miała zmienioną formułę i potrwa od kwietnia do czerwca 2021 roku. Niezmiennie ideą Festiwalu jest „nowe butoh” i pytania o rozwój tej sztuki w XXI wieku. Staramy się zaprezentować różne formy poszukiwań w tym zakresie i zadawać pytania o możliwość nowej estetyki butoh, bez utraty jego istoty. Każda edycja odnosi się do jej interdyscyplinarności i transnarodowości, by jednocześnie przyjrzeć się wpływom różnych kręgów kulturowych na jej uprawianie. W tym roku gośćmi festiwalu będą tancerze z Australii: Yumi Umiumare i Thomas Alfred Bradley. Obydwoje zadają ważne pytania o butoh i udzielają bardzo ciekawych odpowiedzi. Największym zaskoczeniem będzie zapewne bajka-butoh w wykonaniu grupy Opowieści z Walizki. Butoh raczej nie kojarzy się z przedstawieniami dla dzieci. Obiecuję jednak piękną opowieść dla widzów małych i dużych. Od tego roku zaczynamy prezentować również sztukę performance jako pokrewną butoh od samego początku, dlatego też zaprosiłam niezwykły duet artystów uznanych na świecie – VestAndPage. Jest to ważny powrót do korzeni szczególnie w czasie trwania tzw. zwrotu performatywnego w tańcu. Z powodu pandemii artystów zagranicznych możemy zaprezentować tylko on-line. Z jednej strony jest to strata niezwykle cennej możliwości spotkania, ale staramy się także dostrzec dobrą stronę – podczas Butohpolis zostaną zaprezentowane filmy, których w innej sytuacji nie moglibyśmy pokazać w tym roku. W programie znajdą się oczywiście artyści polscy i, jak zawsze, mam nadzieję na wsparcie integracji polskiego środowiska butoh, szczególnie teraz, w trudnych czasach pandemii. Na żywo dla warszawskiej publiczności zatańczą w plenerze: Rui Ishihara – japoński tancerz od wielu lat mieszkający w stolicy, Agata Sokół – utalentowana interdyscyplinarna artystka młodego pokolenia oraz Teatr Limen Butoh, który zaprezentuje dwuczęściowy projekt – performans site-specific nad Jeziorkiem Czerniakowskim oraz instalację wideo. Chcemy także zaskoczyć warszawiaków akcją butoh flash mob Odległość 3 kwiatów/3 Flowers Distance, odnoszącą się do pandemii, zaprosić na butoh-jam w lesie, który poprowadzi Anita Zdrojewska (Butohsfera) oraz do doświadczenia Księgi Butoh według koncepcji Karoliny Bieszczad-Stie tworzącej norweską grupę Butoh Encounters. Do zobaczenia w Mieście Butoh – Butohpolis!
Sylwia Hanff, dyrektor artystyczna
PROGRAM
23-25 kwietnia: Yumi Umiumare, FuDo – teraz robię butoh – on-line
12-14 maja: Thomas Alfred Bradley „homoDeathfuck – on-line
15 maja: Butoh Flash Mob, Odległość 3 kwiatów
19-21 maja: VestAndPage, Plantain – film oparty na performansie, on-line
22 maja: Opowieści z Walizki, O rybaku Urashima – butoh-bajka
29 maja: Butoh-jam w lesie. Anita Zdrojewska (prowadzenie) & Ruff Libner (muzyka live)
10 czerwca: Wieczór butoh: Rui Ishihara, Teatr Limen Butoh (instalacja wideo), Agata Sokół, Księga Butoh
13 czerwca: Teatr Limen Butoh, Natsukashi
Program może ulec zmianie.
Wszystkie wydarzenia są bezpłatne.
Opisy wydarzeń:
Yumi Umiumare, FuDo – teraz robię butoh
Yumi rzuca sobie wyzwanie, by uchwycić ducha butoh we współczesnym otoczeniu. „Fu” oznacza po japońsku wiatr, a „do” –ziemię. „Fudo” można określić jako klimat kulturowo-duchowy. Wszyscy staramy się odkryć własne „fudo”, które może być wpisane w nasze DNA, podczas gdy nasza tożsamość osobista i kulturowa nieustannie się ze sobą zderzają, gubią i otwierają na nieznane objawienia.
Choreografia i taniec: Yumi Umiumare
Muzyka: Ayako Fujii
Urodzona w Hyogo w Japonii Yumi Umiumare jest uznaną tancerką butoh i choreografką z Australii. Od 26 lat tworzy swój charakterystyczny styl. Jej prace były pokazywane na wielu festiwalach tanecznych, teatralnych i filmowych w Australii, Japonii, Europie, Nowej Zelandii, Azji Południowo-Wschodniej i Ameryce Południowej, gdzie spotkały się z uznaniem krytyki i zdobyły kilka wiele nagród: australijskiego Green Room, Australian Council (stypendium 2015-16) oraz Green Room Awards, Geoffrey Milne Memorial Award za jej wkład we współczesną i eksperymentalną sztukę performansu. Yumi jest dyrektorką artystycznym festiwalu ButohOUT! w Melbourne.
Thomas Alfred Bradley, homoDeathfuck
Ucieleśniony esej o homoseksualności i śmierci, stworzony w odpowiedzi na Ucztę ( Sympozjum) Platona jako dialog ja-mówię-ty-tańczysz-ty-mówisz-ja-tańczę pomiędzy tancerzem, choreografem, kostiumologiem, myślicielem i eseistą Thomasem Bradleyem oraz twórcą teatralnym, aktorem, studentem psychologii i prowokatorem Davidem Woodsem.
Thomas Bradley – artysta multidyscyplinarny, pracujący głównie jako tancerz i projektant kostiumów dla Emanuel Gat Dance (Francja). Wcześniej tańczył z Sydney Dance Company i Australian Dance Theatre. Na jego praktykę ruchową duży wpływ wywarło japońskie butoh. Jest także pisarzem publikującym jako Thomas A. Bradley i producentem muzycznym pod pseudonimem David Jones.
https://www.instagram.com/thomasabradley/ i https://vimeo.com/user72625239
VestAndPage, Plantain
Film oparty na performansie, wyprodukowany i nakręcony w plenerze podczas miesięcznego spaceru performatywnego duetu artystów VestAndPage z północnych Niemiec przez Polskę do rosyjskiego części Obwodu Kaliningradzkiego w maju/ czerwcu 2015 roku. Biorąc za punkt wyjścia prywatną rodzinną historię i historyczne wydarzenie wysiedleń po drugiej wojnie światowej, film skupia się na problemie ciała zastąpionego – wysiedlonego – na miejscu. Kwestionuje, w jaki sposób przeszłość i teraźniejszość przemawiają do naszych ciał i przez nie stają w obliczu wyzwań etycznych, społecznych i egzystencjalnych. Bada proces akceptacji historii, jej indywidualnej i zbiorowej archiwizacji, a także koncepcje tożsamości i przenikalności granic kulturowych. W siedmiu odcinkach film przypomina każdego członka rodziny, aby spojrzeć w czas, tajemnicę, wojnę, obowiązek, odwagę, traumę i wierność.
VestAndPage – duet artystyczny, tworzony przez niemiecką artystkę Verenę Stenke oraz pochodzącego z Wenecji artystę i pisarza Andreę Paganesa, od 2006 roku działający w obszarze sztuki performance, filmu i literatury. To także niezależni kuratorzy. Ich praktyka artystyczna ma charakter kontekstualny i jest odpowiedzią na otoczenie i problemy społeczne, odnosi się do historii i architektury miejsca. W poetyce odniesień podejmują kwestie percepcji, rzeczywistości, porozumiewania się, kruchości funkcjonowania człowieka i grup ludzkich w sferze społecznej i w środowisku naturalnym. VestAndPage prezentowali swoje działania oraz filmy na całym świecie. Są inicjatorami i kuratorami wielu projektów, m.in. International Performance Art Week w Wenecji. Ich artykuły ukazują się w książkach i periodykach dotyczących sztuki współczesnej.
https://www.plantain-themovie.de
Opowieści z Walizki, O rybaku Urashima
Historia rybaka Urashimy jest z jednej strony odległa – pochodzi z Japonii. Ale w pewnym sensie jest bliska każdemu. Oto bohater trafia do królestwa, w którym się nie umiera. Być może żyłby tam szczęśliwie do dziś dnia, gdyby nie… pamięć.
„Opowiadamy historie z muzyką na żywo. Już od 2009 roku wędrujemy z naszą walizką po wielokulturowej Polsce, ale chętnie przekraczamy granice, by poznawać inne, także odległe, kultury poprzez ich baśnie i muzykę. Opowieści to droga do poznawania dziedzictwa kulturowego i doświadczania wspólnoty, także międzypokoleniowej. Uczą uważności, ginącej sztuki słuchania. W naszym repertuarze ważne miejsce zajmują tradycyjne baśnie. Dotykają spraw najważniejszych subtelnym językiem metafory. Sztuką opowieści dzielimy się podczas spektakli i warsztatów storytellingu”.
Rui Ishihara– tancerz i choreograf. W swojej pracy artystycznej głęboko inspiruje się pracą Tatsumiego Hijikaty oraz Kazuo Ohno – twórców tańca butoh. Karierę rozpoczął w 2000 roku jako artysta tańca współczesnego. Następnie, poprzez spotkania z Kazuo Ohno, Min Tanaką, Simone Forti (przedstawicielką postmodern dance), odnalazł swoją własną ścieżkę artystyczną. W 2006 roku rozpoczął swój życiowy projekt pt. Kanademai, będący rodzajem tanecznej pielgrzymki. W ramach realizacji tego przedsięwzięcia występuje w wielu przestrzeniach – zarówno naturalnych, plenerowych, jak i sztucznych, np. we wnętrzach budynków. Jak dotąd występował we Włoszech, Irlandii, Francji, Niemczech, Polsce i w Japonii. W trakcie trwania projektu nawiązał współpracę z artystami i muzykami z całej Europy. W 2009 roku osiadł na stałe w Warszawie, gdzie kontynuuje swoje poszukiwania w zakresie pracy z ciałem i tańcem.
Teatr Limen Butoh – prowadzony przez Sylwię Hanff od 2002 roku, pracuje w zmiennym składzie, otwarty na współpracę z różnymi artystami teatru, muzyki, plastyki, nowych mediów, dzięki której dokonuje się wymiana energii twórczej i wzajemnych inspiracji. LB dotychczas zrealizował ponad 20 spektakli/performansów, wiele etiud i Występuje w Polsce i za granicą (dotychczas USA, Japonia, Francja, Włochy) w różnych ośrodkach i na różnych festiwalach. Od kilkunastu lat prowadzi współpracę międzynarodową i organizuje wydarzenia artystyczne (prezentacje spektakli gości z Polski i z zagranicy oraz warsztaty butoh), w tym współorganizuje Butohpolis. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Butoh w Warszawie, a także zaprasza zagranicznych artystów do udziału w swoich projektach (Joan Laage/USA, Atsushi Takenouchi/Japonia, Pierre Boeswillwald i Michel Titin-Shneider/Francja).
FB https://www.facebook.com/limenbutoh
Agata Sokół, In-Be-Twin
Performans taneczny, wykorzystujący sztukę butoh jako punkt wyjścia do zgłębiania pustki, co za tym idzie – sfery nieświadomości indywidualnej oraz zbiorowej. Artystka bada relacje podmiot –przedmiot, sacrum – profanum, oraz stawia pytania: kto/co perfor(m)uje? Kto/co jest perfor(m)owany/e?
Agata Sokół – magister sztuki, absolwentka Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie oraz Ecole Supérieure d’Art des Pyrénées w Pau; artystka multidyscyplinarna, w tym performerka oraz alternatywna fotomodelka określająca się jako „poetka ciała”, zgłębiająca sztukę butoh oraz shibari; instruktorka hatha jogi akademickiej. W swoich działaniach podejmuje tematy pustki, obecności, tożsamości, Erosa oraz Thanatosa. Ukończyła studium aktorskie Teatru A Part; uczestniczyła w projekcie Laboratorium Kultury Czynnnej. Nie wiem, kim był Grotowski; praktykowała/uje butoh pod okiem Sylwii Hanff, Krzysztofa Jerzaka, Maruski Ronchi, Katarzyny Pastuszak, Atsushiego Takenouchiego czy Tetsuro Fukuhary. Wraz z Teatrem A Part występowała na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part (Projekt Dante, 2019; Alicja w Krainie Czarów, 2020) oraz w zbiorowym performansie „Noc, która płonie dzień” na Butohpolis. II Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Butoh. Ma za sobą także kilka solowych występów, m.in. w performatywnej instalacji na wystawie Erwin Sówka/Raspazjan (współpraca z kolektywem Tajny Projekt, 2018), czy Dark Eros.
Butoh Encounters, Księga Butoh
Dla wielu tancerzy butoh to coś więcej niż forma tańca. Czasami jest ideą, szerszą formą sztuki lub pewnym sposobem myślenia o życiu, śmierci i świecie. Nie ma jednego sposobu zrozumienia butoh. Księga Butoh to album, który „tłumaczy” ruch ciała na obiekt fizyczny. Do udziału w projekcie zaproszono wielu najwybitniejszych japońskich tancerzy butoh i instytucji butoh. Dostali papier formatu A3, aby stworzyć na nich coś, co jest butoh. Może to być kolaż kostiumów, zapisów tanecznych, rysunków, znalezionych przedmiotów … Wszystkie relizacje A3 zostały zebrane i oprawione w The Butoh Book. Jest to projekt interdyscyplinarny, którego celem jest zbadanie pochodzenia butoh w nowy sposób.
Koncepcja i opracowanie graficzne: Karolina Bieszczad-Stie
Opracowanie graficzne: Anna Róża Gurowska
Zaproszeni artyści/zaproszone instytucje: Atsushi Takenouchi, Azumaru, Dai Matsuoka (Sankai Juku), Daisuke Yoshimoto, Ima Tenko, Ken Mai, Mushimaru Fujieda, Saga Kobayashi, Tatsumi Hijikata Archives, Yumiko Yoshioka
https://www.butoh-encounters.com/2019-be-thinking-practice
***
Organizator: Stowarzyszenie „Akademia Umiejętności Społecznych”
Współorganizator: Teatr Limen Butoh
Projekt współfinansowany przez m.st. Warszawa
Partner: Teatr Akt
Patronat medialny: Centrum Teatru i Tańca, Butohsfera, Fundacja Performa
Wsparcie medialne: portal taniecPOLSKA.pl
