Wersja do druku

Udostępnij

W najnowszym numerze czasopisma feministycznego „Zadra” (nr 3-4/2011) został opublikowany wywiad z … Isadorą Duncan przeprowadzony przez krakowską choreografkę i tancerkę Magdalenę Przybysz. W swoim tekście autorka aranżuje quasi-spotkanie z nieżyjącą od ponad 80-ciu lat artystką. Podczas „spotkania” w Grecji, nieopodal Wyroczni w Delfach, twórczynie poruszyły kwestie dotyczące życia Isadory i jej koncepcji tańca. Prowadziły również polemikę dotyczącą stereotypów (także na temat gender) związanych z tańcem Duncan, tak niefortunnie nazwanych przez niektórych „greckim”. Wszystko to sprawia, że artykuł wpisuje się w nurt krytycznej refleksji o tańcu, pisaną wersję tańca krytycznego.

„Wywiad” rozpoczyna serię rozmów Przybysz z wybitnymi, nieżyjącymi już choreografkami-kobietami (ikonami tańca), które publikowane będą w krakowskim piśmie.

„Zadrę” można kupić w Empikach i salonach prasowych Kolportera oraz na stronie http://www.ksiegarnia.efka.org.pl/

Poniżej zamieszczamy fragment tekstu Magdaleny Przybysz Żołądkowa z Isadorą:

Zanim osiągnęłaś sukces, przeszłaś długą drogę..

..upokorzeń! Naprawdę, czego się czasem nie robi zanim osiągnie się to czego się chce.. Musiałam dla kasy robić pantomimę, czyli ruchy, które według mnie są wulgarne i głupie. Tańczyłam też elfa ze skrzydełkami, a w teatrze Augustyna Daly ostatecznie nabrałam obrzydzenia do teatru. Później też pojawił się cały ten jazz: taniec, którego fala przepływa od bioder w dół, podczas gdy ja tańczę od splotu słonecznego w górę. Nie lubię tańca, który albo ma coś z bezdusznej kokieterii baletu albo ze zmysłowych konwulsji murzyńskich. Uważam również,że staromodne walce, mazury, menuety są wyrazem chorobliwego sentymentalizmu. Pamiętam, jak rozmawiałam kiedyś o tym z wdową po Wagnerze. Powiedziała mi,że Wagner czuł niechęć do baletowej szkoły tańca i kostiumów, marzył o prawdziwych nimfach, faunach, satyrach i gracjach, o grocie Wenery, o Bachanalich i Dionizosie, o tańcu, który ma na celu wyrażać najszlachetniejsze i najgłębsze uczucia duszy ludzkiej, te, których źródłem jest Apollo, Pan, Bachus i Afrodyta.

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close