Fot. Patrycja Płanik.
21 czerwca, podczas uroczystości obchodów 80-lecia Domu Polskiego w Zakrzewie, tancerz i choreograf Mikołaj Mikołajczyk został uhonorowany odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, przyznawaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Odznaczenie to nadaje się osobom wyróżniającym się w tworzeniu, ochronie i upowszechnianiu kultury.
Artysta, obchodzący aktualnie jubileusz 25. sezonu artystycznego, otrzymał także list gratulacyjny od Marszałka Województwa Wielkopolskiego.
***
Mikołaj Mikołajczyk ukończył Państwową Szkołę Baletową w Poznaniu. Pracował we Wrocławskim Teatrze Pantomimy we Wrocławiu, Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, Teatrze Wielkim w Poznaniu, Badisches Staatstheater w Karlsruhe. W Szczecinie, w Operze na Zamku, był kierownikiem baletu, który przeobraził w autorski teatr tańca Teatr DNA – taniec zakodowany genetycznie.
Współpracował między innymi z: Henrykiem Tomaszewskim, Matsem Ekiem, Birgitt Cullberg, Ewą Wycichowską, Conradem Drzewieckim, Emilem Wesołowskim, Przemysławem Śliwą, reżyserami w teatrze dramatycznym: Mają Kleczewską, Małgorzatą Dziewulską, Natalią Korczakowską, Michałem Borczuchem, Krystyną Meissner.
Występował na wielu festiwalach w kraju jak i za granicą, między innymi: w Edynburgu, Sofii, Lill, Carcassone, Berlinie, Hamamatsu, Xanten, Luksemburgu, Brukseli, Brugii, Kownie, Bukareszcie, Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Krakowie, Lublinie. Współtworzył także warsztaty i festiwale tańca: Letnie Spotkania Artystyczne w Kutnie, Lądeckie Lato Baletowe w Lądku Zdroju, warsztaty tańca w Sieradzu i Szczecinie. Prowadził też warsztaty w ramach projektów realizowanych przez program Instytutu Muzyki i Tańca „Myśl w ruchu” (w Zakrzewie oraz z Zduńskiej Woli).
Po odejściu od pracy w zespołach baletowych zrealizował solowe spektakle: Waiting (2006), Z Tobą chcę oglądać świat (2008) oraz Plaisir d’amour (2011), tworzące jedno z ważniejszych dzieł polskiego tańca – autobiograficzny Tryptyk.
Ważniejsze projekty artysty: Kronika zapowiedzianej śmierci (2003), Faust- zdarzenie wg Marlowe’a/Grotowskiego (2009), PoLY-RHY-tm, przygotowany w ramach Festiwalu Wiosny w Poznaniu (2009); spektakl WSZYSTKO JUTRO, czyli lalki wybawione na podstawie Teorematu Pier Paolo Pasoliniego (2010), Projekt: Tomaszewski, przygotowany w ramach cyklu RE//MIX Komuny//Warszawa (2012), Projekt Lutosławski… Jesteś kimś, kogo kiedyś znałem (2013).
We wrześniu 2012 roku choreograf rozpoczął trwającą do dziś współpracę z seniorami z chóru „Wrzos” oraz Domem Polskim w Zakrzewie, w którym powstała Trylogia Zakrzewska: Teraz jest czas, Projekt. Noce i dnie, Projekt Jezioro łabędzie (dwie pierwsze części zrealizowano w ramach projektu „Wielkopolska: Rewolucje”, ostatnia jest produkcją Domu Polskiego).
