23.01.2019 Maciej Tomaszewski
Milczenie i rytuał – o spektaklu „Pompa funebris” Sztuki Nowej
Inspiracją dla twórców była tytułowa pompa funebris. Zamiast skupić się jednak tylko na uteatralizowanej realizacji aktu pogrzebowego, artyści przeprowadzają nas przez historię czterech postaci, których „biografie” stają się z jednej strony tłem dla odbywającego się pod koniec rytuału, a z drugiej – dają się czytać w znacznie szerszym kontekście. To balansowanie twórców między narracją osobistą a uniwersalną wydaje się jednym z ciekawszych elementów w odbiorze spektaklu, a obrana ścieżka analizy mówi więcej o interpretującym niż o interpretowanym. Finalnie więc to, jak odbieramy wieńczący spektakl rytuał, w dużej mierze zależy od tego, jakiego klucza użyjemy do zrozumienia poprzedzających go zdarzeń.
