Search results for the phrase:

Starsze ciało porusza się inaczej. Niesie pamięć codziennych wydarzeń i przeżyć, tworzy swoiste archiwum przygód, emocji i śladów podejmowanych aktywności i rutyny. Wszystkie te doświadczenia nakładają się na szczególną drogę indywidualnej ewolucji. Człowiek jest niesamowicie plastyczną i adaptującą się istotą, a historia jego istnienia zapisuje się w ciele – bliznach, kontuzjach, zmienionej funkcjonalności.

Prysznic, fryzura, makijaż, wybór kreacji, (ewentualnie) prasowanie, krople ulubionego zapachu naniesione w sekretnych miejscach ciała…. Rytuał przygotowań kończy decyzja, które szpilki powędrują na bal w atłasowym woreczku. Jeszcze wachlarz i pozostaje już tylko błysk w oku do zabrania. Jest on nieodzowny na milondze – spotkaniu towarzyskim, podczas którego tańczy się argentyńskie tango, a na parkiet zaprasza przy pomocy spojrzeń.

…osób, które współdzielą radość łączenia się we wspólnym ruchu, doświadczymy poczucia psychicznego podniesienia i umocnienia. Poruszając się razem, tworzymy jedną grupę, przypominającą plemię i rozumiejącą się bez słów. Wspólnie odbywamy podróż ku harmonii lub pełnym emocji przygodom. Kroki i gesty – takie same lub różne, zespolone czasem i przestrzenią – zapraszają osoby uczestniczące w grupowym tańcu do wyjątkowego połączenia się ze sobą i innymi. W zależności od metod i praktyk tanecznych proponowanych w ramach sesji/warsztatów/zajęć będzie otwierało się specyficzne pole improwizacji i autoekspresji.

Wybierz pozycję dogodną na „tu i teraz”: stań, usiądź lub się połóż. Zanurkuj myślą do wnętrza swojego ciała. Zaciekaw się, które miejsce wybrała Twoja wyobraźnia. Spróbuj świadomie doświadczyć, jakie wrażenia płyną z tego miejsca. Zdaj się na czucie, wyciszając nadaktywny umysł, jeśli intelektualna strona staje się zbyt dominująca. Stopniowo przenieś swoją uwagę na oddech, jego głębokość i rytm. Co się wydarza, gdy za pomocą wizualizacji posyłasz go w miejsce, z którego rozpoczęła się Twoja podróż po ciele?

Tańcząc z czułością to cykl refleksji o pewnym szczególnym rodzaju wrażliwości, którą pozwala rozpoznawać i rozwijać aktywność taneczna. Doświadczanie w taki sposób siebie, innych osób i świata to ścieżka, która niesie potencjał wpływu na rzeczywistość i jej zmiany. Zmiany na „dobre”. Ku znajdowaniu poczucia sprawczości, wartości i swojego szczęścia.

Jak na przestrzeni lat oceniasz zmiany zachodzące u tancerzy? Co nowego się pojawia, co zanika, czego brakuje? Jak Ci się z nimi pracuje? To jest trudne pytanie. Z jednej strony tancerze są oczywiście charakterystyczną grupą osób o cechach, które determinuje specyfika ich zawodu i są one niezmienne bez względu na upływ czasu. Z drugiej strony, przynależą niejako do czasów, w których żyją i tutaj nabierają oczywiście różnych atrybutów charakteryzujących pokolenie, do którego się zaliczają. Nierzadko stają się jego wyrazistymi przedstawicielami. Myślę, że dużą zmianą, która wiele zmieniła dla tancerzy profesjonalnych, a także mocno wpłynęła na ich postawę wobec zawodu była...

Dlaczego wzięłaś na warsztat Małego Księcia? Baśnie pociągały mnie od zawsze, a przenoszenie baśni do świata dorosłych, interpretowanie ich w dojrzały sposób, jest bardzo osobistą przygodą. Mały Książę przez swoją trudność, tajemniczość i niejednoznaczność jest dla mnie jako dla artystki bardzo kuszący. To także opowieść, która jest niezwykle inspirująca dla budowania świata wizualnego, a to w tańcu bardzo istotne. Co jest dla Ciebie najważniejsze w tej książce? To książka przede wszystkim o samotności – częściowo chcianej, częściowo niechcianej – wobec siebie i wobec innych ludzi. Od początku wiedziałam, że to właśnie będzie osią opowieści, którą przekładam na taniec. Czy samotność...

Mazowiecki Instytut Kultury w Warszawie i Fundacja Artystyczna PERFORM zapraszają na kolejny wieczór Centralnej Sceny Tańca z cyklu Portrety choreograficzne (12 maja godz. 19.00, Mazowiecki Instytut Kultury). Tym razem będzie on dotyczył Pauliny Wycichowskiej.

W weekend w serwisie YouTube został opublikowany 15-minutowy film Kwarantaniec/Quarandance, w którym 157 polskich tancerek i tancerzy wykonuje swój kilkusekundowy taniec – najczęściej we własnych domach (na korytarzu, w kuchni, pustym lub wypełnionym książkami pokoju, wspólnie z dziećmi lub pod czujnym okiem zwierząt domowych), ale także w windzie (Marta Zawadzka), na podziemnym parkingu (Katarzyna Żeglicka) i na zewnątrz: w porcie w Hongkongu (Małgorzata Dzierżoń), na polanie (Grzegorz Maślanka), na trawie przed blokiem (Weronika Pelczyńska), w  przydomowym ogrodzie (Aleksandra Dziurosz) i w wielu innych otwartych przestrzeniach. Zachęcamy do zarażania siebie i innych Kwarantańcem!     Jak powstał film? 16 marca Paulina...

On 8 and 9 November (8 pm) Poznań (Hall MP2 of the Poznań International Fair, u l. Głogowska 14) will host the premiere of Architecture of Light [Architektura światła], a choreography by Paulina Wyciechowska, set to the music by Prasqual, a composer, sound architect and pianist. The costumes for the production were designed by Paulina Plizga, who uses snippets of fabrics, bundled threads and other recycled materials to create costumes. The lighting director is Katarzyna Łuszczyk, who collaborates on everyday basis with Krzysztof Warlikowski’s Nowy Teatr in Warsaw.   Architecture of Light is the third part of Prasqual’s opera project...