Search results for the phrase:

Kiedy Janusz Orlik pojawia się na scenie, z jego spojrzenia wyziera głęboki smutek. Jak gdyby był posłańcem, który wie, że przynosi złe wieści i będzie je musiał zaraz przekazać. Lecz na zauważenie tego daje nam tylko chwilę. Szybko zapada ciemność, w której rozbrzmiewa spokojna muzyka Alexa Catony. Słychać liryczną melodię i akompaniujący w tle fortepian, po czym ubrany w przylegające do ciała czerwone polo i spodnie oraz białe adidasy artysta na kilka chwil znika nam z oczu. Ten spokojny początek jest jednak zwodniczy. Nastrój w dalszych fragmentach Mute jest zupełnie inny. W miejsce smutku pojawia się bojowość. Gdy muzyka cichnie...

Trzy tygodnie temu wróciłyśmy z Gdańska po czterech szalenie intensywnych dniach spędzonych na Polskiej Platformie Tańca. Tak jak wszyscy pozostali goście obejrzałyśmy tam 15 spektakli (12 wybranych do programu głównego i trzy dorzucone w bonusie od organizatorów, pokazane jako wydarzenia towarzyszące), co – kto był, ten na pewno pamięta – nawet logistycznie nie było proste. Samych „Platformowych” teatrów i scen było – lekko licząc – siedem, rozrzuconych po całym mieście, między którymi przemieszczaliśmy się wielką grupą złożoną z choreografów, tancerzy, kuratorów i zwykłych zapaleńców. W powstałym w ten sposób „międzyczasie” odbyło się wiele rozmów i spotkań w konfiguracjach nieraz trudnych...