Roztańczone poznańskie szlaki

Poznań tańcem stoi i nie da rady inaczej. Nie da też, niestety, rady przyjrzeć się dokładnie wszystkim jego parkietom, scenom i salom. Pozwólmy więc sobie na szybki rzut oka tu i tam na mapę miasta, by wymienić przestrzenie najbardziej widoczne. Witamy cię, przybyszu.

Jeśli przyjechałeś do nas pociągiem i wysiadłeś na Dworcu Głównym, zacznij zwiedzanie od pobliskiej ul. Niezłomnych 1e. To adres Teatru Muzycznego (dawniej: Operetki Poznańskiej), gdzie klasyczne operetki, takie jak Zemsta nietoperza czy Kraina uśmiechu, przeplatają się w repertuarze z musicalami: jest tu i Skrzypek na dachu, i Kiss me, Kate. Dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru jest Daniel Kustosik, który swój związek ze sceną zaczął od teatru dramatycznego, a dopiero później został przez Terpsychorę pospołu z Melpomeną zaprowadzony do operetki.

Dalej możesz udać się tramwajem lub pieszo na ul. Fredry 9, gdzie znajduje się Teatr Wielki. To tu publiczność podziwia klasyczne Jezioro łabędzie i Sylfidę wraz z mniej kanonicznymi 4 ostatnimi pieśniami czy Black & White, to tu podczas Poznańskiej Wiosny Baletowej widzowie tłumnie przybywają, by oglądać niezwykłe balety z kraju i ze świata. Funkcję dyrektora ds. baletu pełni Jacek Przybyłowicz, który jako tancerz zrobił międzynarodową karierę, aby wrócić do Polski w roli choreografa.

Kolejny, krótszy już spacer zaprowadzi cię na rynek, gdzie zapewne dasz skusić się którejś z fantastycznych kawiarni… Kiedy już się pokrzepisz, udaj się na ul. Kozią 4 – tu w budynku Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej działa Polski Teatr Tańca, początkowo funkcjonujący pod dyrekcją wybitnego tancerza i choreografa Conrada Drzewickiego, a następnie prowadzony przez prof. Ewę Wycichowską. Kozia 4 znana jest także z organizacji Dancing Poznań, czyli przedsięwzięcia łączącego Festiwal Teatrów Tańca z Międzynarodowymi Warsztatami Tańca.

Kontynuując wędrówkę znajdziesz się przed budynkiem Starego Browaru przy ul. Półwiejskiej 42,  gdzie ma swoją siedzibę Art Stations Foundation realizująca program Stary Browar Nowy Taniec, którego kuratorką jest Joanna Leśnierowska. Celem projektu jest stwarzanie polskim choreografom możliwości rozwoju nie tylko poprzez udostępnianie miejsca do prezentacji dzieł, lecz także do ich tworzenia. SBNT skupia się na awangardzie i nowoczesnych poszukiwaniach w sztuce tańca, a ich efekty prezentował podczas cyklicznej Polskiej Platformy Tańca, na którą zapraszani są artyści z całego kraju. Ponadto SBNT wzbogaca poznański pejzaż taneczny o Taniec na Malcie, czyli spektakle taneczne prezentowane w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralne MALTA.

Niedaleko zaś Jeziora Maltańskiego przy ul. Filipińskiej 1 znajduje się Instytut Choreologii. Pod kierunkiem światowej sławy etnochoreologa, prof. Roderyka Lange, uprawia się tu naukę o tańcu. Co roku odbywają się warsztaty z kinetografii, czyli systemu znaków pozwalającego zapisywać partytury ruchowe podobnie jak nuty służą muzykom do zapisywania i odtwarzania muzyki. Ponadto prof. Lange jest prezesem Polskiego Forum Choreologicznego, skupiającego naukowców zajmujących się tańcem we wszelkich jego przejawach i gatunkach.

Kilkanaście metrów dalej, przy Rynku Gródeckim 13/14 miało kiedyś swoją siedzibę Artystyczno-Edukacyjne Stowarzyszenie Miłośników Tradycji „Dom Tańca Poznań”. Ten adres jest już jednak nieaktualny, ale czy mam sumienie, drogi gościu, ciągnąć Cię teraz aż na Grunwaldzką 55, do baraku nr 1, gdzie Teatr Strefa Ciszy często udziela gościny Domowi Tańca? Tak czy inaczej wiedz, że grono to propaguje tradycyjny śpiew, taniec, zielarstwo, opowieści, potańcówki – słowem, pod wodzą Jacka Hałasa kwitnie tu kultura, która nas ukształtowała, a która stopniowo acz nieubłaganie jest spychana na margines głównego nurtu zurbanizowanego świata.

Zapraszamy do wycieczki po roztańczonej stolicy Wielkopolski.