Anatol Kocyłowski urodził się w 1935 roku w Niebieszczanach, w województwie podkarpackim. Ukończył studia na Akademii Ekonomicznej w Krakowie oraz 4-letnie Studium Choreograficzne w Warszawie. Był choreografem i pedagogiem, wieloletnim ekspertem Narodowego Centrum Kultury, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Polskiej Sekcji CIOFF w dziedzinie tańca. Przez lata angażował się w edukację kolejnych pokoleń instruktorów tańca, był bowiem kierownikiem merytorycznym i wykładowcą Studiów Tanecznych – Instruktorskich Kursów Kwalifikacyjnych z zakresu tańca ludowego, współczesnego i jazzowego oraz starszym wykładowcą Akademii Muzycznej i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, a także 4-letniego Studium Choreograficznego dla Polonii. Był autorytetem w dziedzinie polskich tańców narodowych i współtwórcą ich systematyki, dzięki której kolejne pokolenia tancerzy i choreografów w kraju i poza jego granicami mogą w prawidłowej formie przekazywać piękno tego składnika polskiej kultury.
Anatol Kocyłowski rozpoczął swoją przygodę z tańcem w latach 50. XX wieku, kiedy został członkiem Zespołu Pieśni i Tańca Kombinatu Metalurgicznego w Nowej Hucie i uczestniczył wraz z nim w wielu koncertach i festiwalach. W latach późniejszych współpracował również m.in. z Zespołem Pieśni i Tańca Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie, Teatrem Muzycznym i Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie. Był choreografem licznych grup artystycznych, wśród których znalazły się Zespół Tańca Ludowego w Myślenicach, Zespół Tańca Ludowego „Sądeczanie” w Nowym Sączu, Zespół Pieśni i Tańca Uniwersytetu Jagiellońskiego „Słowianki”. Współpracował także z Teatrem STU w Krakowie. W latach 1980-2017 Anatol Kocyłowski pełnił funkcję kierownika artystycznego i choreografa Zespołu Pieśni i Tańca „Nowa Huta” w Krakowie, który działa przy Nowohuckim Centrum Kultury.
Jako autorytet z dziedziny polskich tańców narodowych, wielokrotnie zapraszany był do udziału w pracach jury krajowych i międzynarodowych festiwali folklorystycznych. Podejmował się również tworzenia scenariuszy, reżyserii i choreografii wielkich widowisk plenerowych. Są wśród nich m.in. 600-lecie Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, 1000-lecie Rycerstwa Polskiego w Gnieźnie, Bitwa pod Racławicami, Kronika Polska z okazji przystąpienia Polski do Unii Europejskiej w Krakowie, opera Halka na Skałkach Twardowskiego w Krakowie oraz Kraków przez wieki z okazji 750-lecia lokacji Krakowa. Anatol Kocyłowski opracował także choreografię do wielu oper (m.in. Dydona i Eneasz, Così fan tutte, Czarodziejski flet, Krakowiacy i górale, Spiskowcy). Jest autorem scenariusza, reżyserii, choreografii oraz instruktażu do filmów na temat polskich tańców – Z pamiętnika tamtych dni oraz Polskie tańce historyczne.
Anatol Kocyłowski dał się również poznać jako orędownik i popularyzator polskiej kultury wśród Polonii, od 1977 roku współpracował bowiem z polonijnymi zespołami folklorystycznymi m.in. ze Szkocji („Trojak”, „Rysy”), Brazylii („Juventus”, „Kalina”, „Polonia”) czy też Belgii („Pieniny, „Carolo”, „Sarabanda”). Dzięki temu, że tworzył programy artystyczne dla tych grup, popularyzował polską kulturę narodową i regionalną i stał się autorytetem wśród Polonii. Współtworzył również – jako autor scenariuszy, reżyserii i choreografii koncertów galowych – oprawę kilku edycji Światowego Festiwalu Polonijnych Zespołów Folklorystycznych w Rzeszowie, a także VIII Festiwalu Polonijnych Zespołów Folklorystycznych z USA i Kanady w Bostonie.
Zmarł 23 listopada 2024 roku.
Nagrody i odznaczenia:
- 2014: Nagroda im. Oskara Kolberga
- 2013: Medal Komisji Edukacji Narodowej
- 2010: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- 2010: Złoty medal Stowarzyszenia Wspólnota Polska za zasługi w krzewieniu folkloru i kultury polskiej wśród Polonii
- 2010: Medal Senatu Rzeczpospolitej Polskiej
- 2003: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- 2003: Odznaka Zasłużony dla Kultury Polskiej
- 2000: I nagroda za Tańce Lachów Sądeckich na Ogólnopolskim Konkursie Folklorystycznym
- 1988: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 1976: Srebrny Krzyż Zasługi
