Wybitna polska tancerka, primabalerina Opery w Poznaniu, Opery Śląskiej w Bytomiu i Opery w Warszawie. Urodziła się 4 września 1924 we Lwowie, zmarła 4 kwietnia 2018 w Domu Aktora Weterana w Skolimowie. Tańca uczyła się prywatnie, początkowo u Stanisława Faliszewskiego we Lwowie, następnie w prywatnej szkole Zygmunta Dąbrowskiego w Warszawie. Uważana za „cudowne dziecko” w wieku 11 lat występowała na scenie Teatru Wielkiego we Lwowie. Wspomina, że jako dziecko biegała boso na czubkach palców dookoła stołu, później jako dorosła tancerka często nie używała wkładek i tasiemek mocujących pointy do stopy. W latach 1939-1944 występowała w Warszawie, wojnę przetrwała tańcząc na prywatnych scenach warszawskich. Po wojnie, od 1946 do 1949 roku była primabaleriną Opery w Poznaniu, następnie przeniosła się na stanowisko primabaleriny Opery Śląskiej (lata 1949-1951). W 1951 r. wzmocniła zespół baletowy Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie była primabaleriną do 1956 r. Jej partnerami na warszawskiej scenie byli: Stanisław Szymański, Jerzy Kapliński, Bronisław Kropidłowski i Wojciech Wiesiołłowski. W tym samym roku zdobyła I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Tańca w Vercelli we Włoszech. Znakomitą parę sceniczną tworzyła z Witoldem Grucą, z którym występowała później także na scenach teatralnych jako „duet estradowy”. W latach 1960-1963 występowała w Teatrze Małych Form „Arabeska”. W 1965 została primabaleriną Operetki w Warszawie, od 1970 współpracowała z teatrami muzycznymi i dramatycznymi w zakresie reżyserii ruchu i choreografii. Niezapomniana odtwórczyni roli Julii w balecie Romeo i Julia Prokofiewa, a także licznych partii klasycznych, demi-klasycznych i współczesnych. W 2004 r. ukazał się autobiograficzna książka artystki Nie tylko o tańcu, zawierająca jej wspomnienia i przemyślenia na temat sztuki baletowej.
