Tancerka, była primabalerina Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. Absolwentka gdańskiej szkoły baletowej (1983), gdzie uczyła się pod kierunkiem m.in. Ewy Hoppe, Iwony Piotrowskiej i Nonny Bierieziny. Od początku kariery związana z Teatrem Wielkim w Warszawie. W 1986 roku została solistką, a rok później otrzymała tytuł pierwszej solistki. Występowała w czołowych partiach repertuaru klasycznego i współczesnego. Była jedyną wykonawczynią tytułowej roli w warszawskiej inscenizacji Carmen Matsa Eka. Specjalnie dla niej Emil Wesołowski stworzył główne role w swoich realizacjach Święta wiosny, Powracających fal i Cudownego mandaryna, po wykonaniu których w 2000 roku otrzymała tytuł primabaleriny. Brała udział w występach zagranicznych baletu warszawskiego; m.in. tańczyła Odettę-Odylię w Jeziorze łabędzim podczas tournée po Francji, a partię tytułową i Mirtę w Giselle podczas wizyty zespołu baletowego Teatru Wielkiego w Stanach Zjednoczonych. W roli Mirty wzięła też udział w prestiżowych występach w Hiszpanii, na dziedzińcach klasztoru w Escorialu oraz pałacu królewskiego w Madrycie. Karierę zakończyła w 2006 roku.
Najważniejsze partie: Odetta-Odylia (Jezioro łabędzie, wersje chor. Ewy Wycichowskiej i Irka Muchamiedowa na podst. Mariusa Petipy i Lwa Iwanowa), rola tytułowa i Mirta (Giselle, chor. Jean Coralli i Jules Perrot), Kitri (Don Kichot, chor. Andrzej Glegolski), Wróżka Bzu i Wróżka Szafirów (Śpiąca królewna, chor. Jurij Grigorowicz), Królowa Śniegu (Dziadek do orzechów, chor. Andrzej Glegolski), Sylfida (Bal kadetów, chor. David Lichine), Soledad (Popołudniowa sjesta, chor. Alicia Alonso, Alberto Mendez ), Żona Putyfara (Legenda o Józefie, chor. Emil Wesołowski), Pani T. (Gry, chor. Emil Wesołowski), Dziewczyna ofiarna (Święto wiosny, chor. Emil Wesołowski), Kobieta (Powracające fale, chor. Emil Wesołowski), Dziewczyna (Cudowny mandaryn, chor. Emil Wesołowski), partie solowe w Wariacjach Don Juan Maurice’a Béjarta, After Eden Johna Butlera, Miłość i ból i świat i marzenie Johna Neumeiera, w Adagiu Hammerklavier, Three Pieces i Bits and Pieces Hansa van Manena, Dies irae Emila Wesołowskiego, Trzeciej symfonii Krzysztofa Pastora, Rossinianach Antala Fodora i Nienasyceniu Zofii Rudnickiej.
W 1982 roku, za czasów szkolnych, otrzymała wyróżnienie II stopnia w kat. juniorów na IV Ogólnopolskim Konkursie Tańca i Choreografii w Gdańsku. W 1989 roku została uhonorowana Nagrodą Artystyczną Młodych im. Wyspiańskiego I stopnia. Otrzymała także Medal Wójcikowskiego (1994), przyznawany dorocznie najzdolniejszej polskiej tancerce młodego pokolenia.
