Eugeniusz Jakubiak (ur.13.09.1936 w Warszawie, zm. 23. 12.1990 w Essen) – tancerz, asystent choreografa.
Ten wyjątkowo utalentowany tancerz naukę zawodu rozpoczął w Zespole Pieśni i Tańca „Mazowsze”. W kolejnych latach jako solista był związany z zespołami „Estrady” i Centralnego Wojska Polskiego. Przełomem okazał się angaż w 1959 do Opery Śląskiej w Bytomiu, gdzie wkrótce otrzymał tytuł I solisty (1965). W 1967 wraz ze swoją sceniczną partnerką Iwoną Wakowską podjął pracę w nowo powstałym Teatrze Wielkim w Łodzi, gdzie oboje byli I tancerzami. Po zakończeniu sezonu 1971/72 wyjechał do Kassel, gdzie był I solistą. Następnie pracował w Düsseldorfie i Essen, gdzie zmarł w 1990 roku.
W pierwszych latach bytomskiej kariery tańczył głównie w choreografiach Zbigniewa Koryckiego – Febusa w Esmeraldzie (1961), Romea w Romeo i Julii (1962), Czarodziejska miłość (1965), Wacława w Fontannie Bachczysaraju (1966), Księcia Désiré w Śpiącej królewnie (1967) – a także Pavla Smoka (Aldemaro w Nauczycielu tańca – 1963) i Witolda Borkowskiego (Jan w Stańczyku – 1964). W repertuarze łódzkiego zespołu tańczył pierwsze partie w baletach Borkowskiego: tytułowego Pana Twardowskiego (1967), Księcia Zygfryda w Jeziorze łabędzim (1968), Romea w Romeo i Julii (1969), Księcia w Królewnie Śnieżce i siedmiu krasnoludkach (także asystent choreografa – 1970), Harnasia w Harnasiach (1970), Dafnisa w Dafnisie i Chloe (1972), a ponadto występował w Sylfidach (1971). Na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi tańczył także w Weselu w Ojcowie – jako Pan Młody w choreografii Janiny Jarzynówny-Sobczak (1970) – i Zielonym stole jako Chorąży w choreografii Kurta Joossa (1972).
