Filip Barankiewicz

Tancerz, pedagog, baletmistrz, coach

ur. 15 września 1976 roku w Warszawie

Wykształcenie

1991 Państwowa Szkoła Baletowa im. Romana Turczynowicza w Warszawie
1996 Académie de Danse Classique w Monte Carlo – dyplom ukończenia Akademii (w ramach stypendium Fundacji im. Rudolfa Nuriejewa).

Kariera zawodowa

1996–2000 Tancerz Baletu Stuttgarckiego.
2000–2001 Koryfej (demi-soloist) Baletu Stuttgarckiego.
2001–2002 Solista Baletu Stuttgarckiego.
2002–2014 Pierwszy tancerz (principal dancer) Baletu Stuttgarckiego.
2014 – obecnie Baletmistrz, pedagog, coach.
2017 – obecnie Dyrektor artystyczny zespołu baletowego Teatru Narodowego w Pradze (Balet Národního divadla).

Ważniejsze role

Córka źle strzeżona
Stuttgart Ballet
chor. Frederick Ashton
role: Colas

Oniegin
Stuttgart Ballet
chor. John Cranko
rola: Oniegin, Lenski

Jezioro łabędzie
Stuttgart Ballet
chor. John Cranko
rola: Zygrfyd

Poskromienie złośnicy
Stuttgart Ballet
chor. John Cranko
rola: Petruchio

Giselle
Stuttgart Ballet
chor. Reid Anderson, Valentina Savina
rola: Albrecht

Śpiąca królewna
Stuttgart Ballet
chor. Marcia Haydée
rola: Carabosse, Książę

Gaîté Parisienne
Stuttgart Ballet
chor. Maurice Béjart
rola: Offenbach

Don Kichot
Stuttgart Ballet
chor. Maximiliano Guerra
rola: Basilio

Romeo i Julia
Stuttgart Ballet
chor. John Cranko
rola: Romeo, Merkucjo

Inne współprace

2003 – obecnie Tancerz gościnny w Teatrze Narodowym w Pradze (role: Zygfryd w Jeziorze łabędzim, Petruchio w Poskromieniu złośnicy, tytułowa rola w Onieginie w chor. Johna Cranko).
2003, 2006, 2009 Występy na 10., 11. i 12. edycji World Ballet Festival w Tokio.
2003 Występy z Alessandrą Ferri podczas gali w Cremonie (Włochy).
2009, 2010 Tancerz Roberto Bolle and Friends.
2012 Tancerz podczas charytatywnej gali Hommage à Marika Besobrasova we Florencji.
2012 Tancerz 11. edycji St. Petersburg International Ballet Award Dance Open.
2012, 2013, 2014 Występy na Aids-Gala w Salzburgu.
2013 Tancerz gościnny Ballet de l’Opèra du Rhin (rola Basilia podczas światowej premiery Don Quichotte ou l’illusion perdue, chor. Rui Lopes Graça).
2013 Wykonanie pas de deux w My way (Stephan Thoss) z Alexandrem Zaitsevem podczas gali festiwalu „Three Centuries of World Ballet” z okazji obchodów 240-lecia działalności Akademii Baletu Bolszoj.
2014 Udział w NHL Gala w Tokio (z Miyako Yoshidą).
2014 Występ podczas uroczystości wręczenia medalu UNESCO Robertowi Bolle w Paryżu.

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia, tytuły honorowe

1991 Medal okolicznościowy Wacława Niżyńskiego
1995 I miejsce w grupie starszych chłopców w kategorii: taniec klasyczny podczas IX Ogólnopolskiego Konkursu Tańca w Gdańsku
1995 Finalista Konkursu Eurowizji dla Młodych Tancerzy w Lozannie
2025 Perła tańca

Dodatkowe informacje

Jego ojcem jest Jerzy Barankiewicz, pierwszy solista Baletu Teatru Wielkiego w Warszawie.

Już jako uczeń debiutował w rolach solowych w takich baletach jak: Mozart i Salieri, Dziadek do orzechów, a Emil Wesołowski ułożył specjalnie dla niego choreografię Droga.

Występował na wielu światowych scenach baletowych, brał udział w galach i festiwalach, m.in. we Francji, Luksemburgu, Stanach Zjednoczonych, Japonii, Korei Południowej, Tajlandii, Singapurze i Makau. Tańczył w spektaklach najwybitniejszych choreografów: Johna Cranko, Fredericka Ashtona, Johna Neumeiera, George’a Balanchine’a, Jerome’a Robbinsa, Maurice’a Béjarta, Jiříego Kyliána, Kennetha MacMillana, Hansa van Manena, Jeana-Christophe‘a Maillot, Uwe Scholza, Williama Forsythe‘a, Petera Schaufussa. Specjalnie dla niego tworzyli partie solowe w swoich nowych baletach: Christian Spuck w Nocturne, Wayne McGregor w Nautilus, Kevin O’Day w Igor Poems, James Sutherland w (Im)paired Ground, Marc Spradling w The Shaking Tent i Jorma Elo w RED in 3. Znakomita technika i ekspresja dramatyczna pozwoliła mu wykonywać czołowe partie męskie w całym stuttgarckim repertuarze baletowym: klasycznym i współczesnym. Jego partnerkami scenicznymi były gwiazdy światowego baletu m.in.: Polina Siemionowa, Allesandra Ferri, Alina Cojocaru, Maria Eichwald.

W roli Petruchia w balecie Poskromienie złośnicy w choreografii Johna Cranko gościnnie występował w zespołach: Theatro Municipal in Rio de Janeiro, Norwegian National Ballet in Oslo, Leipzig Ballet, Ballet of the Semperoper Dresden i West Australian Ballet.

Asystuje przy realizacjach baletów. Od 2014 roku współpracuje także jako korepetytor i pedagog gościnny z wieloma zagranicznymi zespołami baletowymi.

Jako dyrektor artystyczny zespołu baletowego Teatru Narodowego w Pradze (Balet Národního divadla) dąży do tego, by tancerze w pełni wykorzystywali swój potencjał i występowali na najwyższym możliwym poziomie, czego efektem jest wymagający repertuar i dbałość o jakość interpretacji. Do repertuaru tego zespołu wprowadził dzieła światowego dziedzictwa baletowego, stworzone przez najbardziej znanych choreografów, takie jak: Manon Kennetha MacMillana, Jezioro łabędzie, Oniegin, Romeo i Julia Johna Cranko, Śpiąca królewna Marcii Haydée, Córka źle strzeżona Fredericka Ashtona, La Sylphide Johana Kobborga, Serenada George’a Balanchine’a, Święto wiosny Glena Tetleya, Kafka: Proces, Holo Harmonies Mauro Bigonzettiego, Tramwaj zwany pożądaniem Johna Neumeiera, Leonce i Lena Christiana Spucka, Kopciuszek Jeana-Christophe’a Maillota, Coppélia Ronalda Hynda, Dziadek do orzechów – Opowieść wigilijna Youriego Vàmosa, a także szereg dzieł Jiříego Kyliána (Symphony of Psalms, Petite mort, Bella Figura, Gods and Dogs, Sechs Tänze), The Second Detail Williama Forsythe’a, Handman Edwarda Cluga, Eden | Eden Wayne’a McGregora, Bill Sharon Eyal i Gaia Behara, Moving Rooms Krzysztofa Pastora, Frank Bridge Variations, Sarcasmen Hansa van Manena, Fly Paper Bird Marca Goecke.

Był inicjatorem światowych premier nowych dzieł baletowych, m.in.: The Sun, the Moon and the Wind (chor. Viktor Konvalinka, 2024), Scheherazade (chor. Mauro Bigonzetti, 2024), Aspects (chor. Katarzyna Kozielska), Dumka (chor. Ondřej Vinklát), Perfect Example, …And How Is Your Life? (chor. Andrey Kaydanovskiy, 2025), Separate Knots (chor. Emanuel Gat), Prelude und Liebestod (chor. Cayetano Soto), Dos Soles Solos (chor. Alejandro Cerrudo), Puppet (chor. Douglas Lee), Artza, Katastrof (Eyal Dadon, 2025), Bohemian Gravity (chor. Yemi A.D.).

Jest członkiem kuratorium spadku praw autorskich Johna Cranko.

Strona internetowa: https://www.narodni-divadlo.cz/en/profile/filip-barankiewicz-1610518

Źródła:

Hasło Filip Barankiewicz w: Archiwum Stuttgart Ballet, https://web.archive.org/web/20150924111248/http://www.stuttgart-ballet.de/filip-barankiewicz/ [dostęp: 2.06.2025]

Hasło Filip Barankiewicz w: Archiwum Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, https://teatrwielki.pl/ludzie/filip-barankiewicz/ [dostęp: 2.06.2025].

Hasło Filip Barankiewicz w: Wikipedia, https://cs.wikipedia.org/wiki/Filip_Barankiewicz [dostęp: 2.06.2025].

Biogram Filip Barankiewicz na stronie internetowej International Ballet Masterclasses in Prague, https://www.balletmasterclass.com/pages/faculty/filip-barankiewicz/ [dostęp: 2.06.2025].

Biogram Filip Barankiewicz na stronie internetowej Narodni Divadlo, https://www.narodni-divadlo.cz/en/profile/filip-barankiewicz-1610518 [dostęp: 2.06.2025].

Kachelrieß Andrea, Filip Barankiewicz. Vom Glück, andere tanzen zu sehen, „Stuttgarter Nachrichten”, 19.07.2014, https://www.stuttgarter-nachrichten.de/inhalt.filip-barankiewicz-vom-glueck-andere-tanzen-zu-sehen.f6c19cf9-1fcb-4908-87f6-3d6fd23a36e2.html [dostęp: 2.06.2025].

Pearls of Dance 2025: Award for Filip Barankiewicz, aktualność na stronie internetowej Narodni Divadlo, Pearls of Dance 2025: Award for Filip Barankiewicz – National Theatre [dostęp: 2.06.2025].

Materiały przekazane przez Filipa Barankiewicza 17.06.2025.

Ostatnia aktualizacja: 20 czerwca 2025