Jerzy Maria Birczyński – choreograf, pedagog i tancerz.
Naukę baletu rozpoczął w studiu baletowym przy Krakowskim Teatrze Muzycznym, kontynuował ją w szkole baletowej w Poznaniu. Brał udział w spektaklach Polskiego Teatru Tańca – Baletu Poznańskiego za dyrekcji Conrada Drzewieckiego. Po ukończeniu szkoły podjął pracę w Teatrze Wielkim w Łodzi. Potem studiował na Wydziale Ogrodniczym Akademii Rolniczej w Krakowie.
W 1969 roku, jako uczestnik ruchu studenckiego, założył Balet Form Współczesnych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Przez cztery dekady kształcił w nim setki amatorów i realizował z nimi spektakle.
Jako choreograf, na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych nagradzany w kraju i zagranicą. Był między innymi laureatem pierwszej nagrody na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym „Le Ballet pour Demain” w Paryżu-Bagnolet w 1979 r. (za „Larghetto” z koncertu f-moll F.Chopina), V miejsca na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym w Nyon w Szwajcarii w 1979 r. (za utwór „Tears of Joy” do muzyki Don Ellisa) i wyróżnienia na Konkursie Choreograficznym w ramach „Łódzkich Spotkań Baletowych” (za „Wariacje B-dur” do muzyki F.Chopina).
Birczyński pracował również jako choreograf w teatrach dramatycznych; w latach osiemdziesiątych współpracował między innymi z Romaną Próchnicką, Tadeuszem Słobodziankiem i Mikołajem Grabowskim. Z kolei na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych zrealizował dwie choreografie w Polskim Teatrze Tańca-Balecie Poznańskim (ciągle pod dyrekcją Drzewieckiego).
Jest bohaterem filmu dokumentalnego Kochanek Terpsychory (1998, reż. Aleksander Kuc).
