Maksymilian Statkiewicz – polski tancerz, baletmistrz, choreograf i reżyser operowy. Urodził się 11 października 1889 roku w Warszawie, zmarł 19 lutego 1976 roku w Poznaniu.
W latach 1897-1907 uczył się w szkole baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Był uczniem m.in. A. Gillerta, J. Walczaka i E. Cecchettiego. Jako uczeń wykonał taniec w duecie z Haliną Szmolcówną, w mazurze tańczonym przez uczniów szkoły baletowej w czasie przedstawienia dworskiego dla cara.
W latach 1907-1911 tańczył w zespole baletowym Warszawskiego Teatru Rozmaitości, a w latach 1911-1921 był tancerzem zespołu Baletów Rosyjskich Sergieja Diagilewa. Następnie podjął pracę we włoskim zespole Waltera Mocchiego, z którym występował zarówno we Włoszech jak i w Argentynie. Tam też, w Teatro Colon w Buenos Aires, rozpoczął swoją karierę pedagogiczną.
W 1924 roku powrócił do Polski, gdzie związał się z Teatrem Wielkim w Poznaniu. Był tam solistą, choreografem, baletmistrzem i kierownikiem baletu, w 1924 roku założył też przy Operze szkołę baletową. W latach 1925-1930 uczył tańców narodowych w Studium Wychowania Fizycznego przy Uniwersytecie Poznańskim. Maksymilian Statkiewicz rozwinął zespół baletowy Teatru, oraz sam zyskał opinię jednego z najlepszych baletmistrzów międzywojennej Polski. W 1930 roku przeniósł się do Lwowa, gdzie do końca sezonu 1931/32 roku był choreografem, baletmistrzem i kierownikiem baletu oraz szkoły baletowej. W 1933 roku powrócił do Poznania, gdzie do 1939 roku tworzył choreografie do oper, operetek i niezależnych spektakli baletowych. W grudniu 1939 roku został wysiedlony z Poznania. Zamieszkał w Warszawie oraz pracował jako urzędnik w Międzyzwiązkowej Spółdzielni Powierniczej. W 1944 roku został wywieziony do obozu pracy w Rzeszy.
Po zakończeniu II wojny światowej pozostał krótko w Niemczech, gdzie działał na rzecz Polonii. Do Polski powrócił w 1946 roku, i do roku 1965 pracował w Teatrze Wielkim w Poznaniu (potem w Operze w Poznaniu). Pełnił tu rolę choreografa, baletmistrza, asystenta reżysera oraz reżysera. Od 1956 do 1965 wykładał ruch sceniczny na Wydziale Wokalnym poznańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. W sezonie 1948/49 był kierownikiem studia baletowego przy Państwowej Wyższej Szkole Operowej. W 1958 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artystycznej. Maksymilian Statkiewicz był jednym z najbardziej postępowych choreografów polskich w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Pod jego kierunkiem zespół baletowy Teatru Wielkiego w Poznaniu podniósł swój poziom, oraz prezentował się zarówno w niezależnych baletach, jak i scenach baletowych w operach i operetkach. Pracę zawodową zakończył w 1965 roku.
Do jego dzieł choreograficznych należą m.in.: Wieszczka lalek (Teatr Wielki w Poznaniu, 1925), Szopeniana (Teatr Wielki w Poznaniu, 1925), Manewry (Teatr Wielki w Poznaniu, 1925), Tańce połowieckie (Teatr Wielki w Poznaniu, 1925), Papillons (Teatr Wielki w Poznaniu, 1927), Szecherezada (Teatr Wielki w Poznaniu, 1928), Uczta Herodiady (Teatr Polski w Poznaniu, 1926), Wesele na wsi (Teatr Wielki w Poznaniu, 1928), Tatry (Teatr Wielki w Poznaniu, 1929), Pan Twardowski (Teatr Wielki w Poznaniu, 1929), Moja siostra i ja (Teatr Miejski w Bydgoszczy, 1933), Królowa przedmieścia (Teatry Miejskie we Lwowie, 1934), Kaprys włoski (Teatr Wielki w Poznaniu, 1934), Harnasie (Teatr Wielki w Poznaniu, 1938), Ognisty ptak (Teatr Wielki w Poznaniu, 1938), Pieśń o ziemi (Opera w Poznaniu, 1949), Goplana (Teatr Wielki w Poznaniu, 1948),
Jako asystent reżysera pracował nad spektaklami takimi jak m.in.: Halka (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1950), Borys Godunow (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1950), Carmen (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1951), Hrabina, (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1953), Książe Igor (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1953), Baron cygański (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1955), Lakme (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1956), Cyrulik sewilski (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1958), Manru (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1961), Faust (Opera im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 1963.
Za pracę artystyczną został dwukrotnie odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 1939 i 1952 roku. Maksymilian Statkiewicz został także wyróżniony za wkład pracy w występ poznańskiego zespołu baletowego w Moskwie przez Ministerstwo Kultury i Sztuki ZSRR.
