Michał Kulesza (ur. 20.10.1866 w Warszawie, zm. 21.07.1964 w Warszawie) – pierwszy solista baletu Teatru Wielkiego w Warszawie, choreograf i pedagog.
W latach 1875 – 1884 był uczniem warszawskiej szkoły baletowej i już w tym okresie zaczął występować na scenie. Jako solista debiutował w Teatrze Wielkim w Warszawie w 1884. Jego najwybitniejsze role to m.in. Leonard w Asmodei, diable rozkochanym (chor. R. Turczynowicz według Josepha Maziliera / Hipolita Meuniera, muz. Scaramelli, J. Stefani, 1890), Gringoire w Esmeraldzie (chor. Roman Turczynowicz według Julesa Perrota / J. Mendez, muz. C. Pugni, 1890), solista w Robercie i Bertrandzie (chor. H. Meunier według P. Taglioniego, muz. H. Schmidt, 1890), Książę Albert w Giselle (chor. Roman Turczynowicz według J. Perrota i J. Corallego / H. Meunier, muz. A. Adam, 1891), Pan Młody Paweł w Weselu w Ojcowie (chor. M. Pion, J. Mierzyńska, L. Thierry / H. Meunier, muz. Karol Kurpiński, J. Damse, 1894), Diavolino w Katarzynie, córce bandyty (chor. Roman Turczynowicz według Julesa Perrota / H. Meunier, A. Gillert, muz. C. Pugni, 1895), Hrabia Jan w Damie kierowej (chor. R. Grassi, muz. F. Spetrino, 1896), Zygfryd w Jeziorze łabędzim (chor. E. Cecchetti według Mariusa Petipy i Lwa Iwanowa, muz. Piotr Czajkowski, 1902), Franciszek w Coppelii (chor. R. Grassi według Petipy i E. Cecchettiego, muz. Léo Delibes, 1901), Kamo, dowódca Cyganów w Lesie zaczarowanym (chor. E. Cecchetti, muz. R. Drigo, 1902), Bachus w Przebudzeniu się Flory (chor. R. Grassi według Mariusa Petipy i Lwa Iwanowa, muz. R. Drigo, 1902), Salvatore Rosa w Katarzynie, córce bandyty (chor. E. Cecchetti według Julesa Perrota i Mariusa Petipy, muz. C. Pugni, 1903), Febus w Esmeraldzie (chor. E. Cecchetti według Julesa Perrota i Mariusa Petipy, muz. C. Pugni, 1903), solista w Willi do sprzedania (chor. E. Cecchetti, muz. L. Madoglio, 1903), Lucienne d’Erville (1904) w Paquicie (chor. E. Cecchetti według J. Maziliera i Mariusa Petipy, muz. E. Deldevez, Ludwig Minkus, 1904), Klaudiusz w Eunice (chor. Michaił Fokin, muz. N. Szczerbakow, 1908).
Wielokrotnie partnerował międzynarodowym gwiazdom baletu, m.in.: Teresie Magliani, Pierinie Legnani, Cecilii Cerri, Matyldzie Krzesińskiej, Oldze Prieobrażeńskiej, Annie Pawłowej i Julii Siedowej.
Od końca lat dziewięćdziesiątych XIX wieku pracował także jako choreograf (m.in. Wesele w Ojcowie, Pan Twardowski, Wieszczka lalek). W latach 1905 – 1917 był kierownikiem baletu Teatru Wielkiego w Warszawie i dyrektorem szkoły baletowej. Na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie występował do 1919. Następnie do 1921 był choreografem i solistą Teatru Wielkiego w Poznaniu. W 1921 roku wrócił do Warszawy i zaczął uczyć tańca klasycznego w Instytucie Reduty, odnowił także współpracę z Teatrem Wielkim, gdzie do przejścia na emeryturę w 1928 występował w rolach mimicznych.
