Primabalerina polskich scen. Absolwentka studia baletowego przy Teatrze Wielkim w Poznaniu. W latach 1947-1949 występowała w Operze Poznańskiej m.in. jako Śpiąca Królewna w balecie „Od bajki do bajki” w choreografii Jerzego Kaplińskiego. Od września 1949 r. do stycznia roku 1953 związana była z Operą Śląską w Bytomiu, początkowo jako koryfejka, a od 1950 r. jako solistka. Od lutego 1953 r. do końca roku 1961 była solistką Opery Warszawskiej, tańczyła wszystkie główne role ówczesnego repertuaru. W 1954 r. wystąpiła też w filmie fabularnym „Uczta Baltazara” Jerzego Zarzyckiego.
W roku 1956 otrzymała zaproszenia z Helsinek, a następnego roku ze Sztokholmu i Oslo; tańczyła tam fragment „Romea i Julii” oraz Adagio Odetty. W1958 r. wyjechała na stypendium w Paryżu, gdzie studiowała taniec klasyczny u Lubov Egorovej i Victora Gsovsky’ego. Na zaproszenie Lifara wzięła też udział w galowym koncercie baletowym w Salle Pleyel. Występowała też z francuską grupą Étoiles de Paris, złożoną przez Milorada Miskovitcha. a w Monte Carlo tańczyła w wieczorze galowym obok Margot Fonteyn i Ivette Chauviré.
Wiosną 1959 r. powróciła do Monte Carlo i Paryża z całym baletem Opery Warszawskiej, jako Amelia w Mazepie. Powróciła do Warszawy i latem tego samego roku, wraz ze Stanisławem Szymańskim i Bogdanem Bulderem, reprezentowała Polskę na VII Światowym Festiwalu Młodzieży w Wiedniu. W1960 r. wyjechała do Moskwy na stypendium mistrzowskie w Teatrze Bolszoj. Tańczyła Giselle na tamtejszej scenie oraz gościnnie w Tbilisi, Erewaniu i Wilnie.
W 1962 r. po reorganizacji Opery Warszawskiej pod nazwą Teatr Wielki, tancerka nie podpisała umowy i wyjechała na dwa lata do Paryża, gdzie uczestniczyła w występach estradowych i brała udział w programach Telewizji Francuskiej. Po powrocie do kraju nie chciała już wiązać się ze sceną warszawską. W 1963 r. została primabaleriną Opery Poznańskiej, występowała tam do 1974 r. Powrót artystki do Poznania zbiegł się z objęciem dyrekcji baletu przez Conrada Drzewieckiego. Olga Sawicka powtórzyła tam swój sukces w roli Julii oraz w partii Giselle. W Operze Poznańskiej występowała także w nowych choreografiach Drzewieckiego. Pożegnała się ze sceną w 1974 roku. Przez kolejny sezon była jeszcze kierownikiem baletu w poznańskim Teatrze Muzycznym.
Najważniejsze partie: Śpiąca Królewna (Od bajki do bajki), Zosia (Cagliostro w Warszawie), Złota Kaczka (Złota Kaczka), Maria (Fontanna Bachczysaraju), Swanilda (Coppelia), Julia (Romeo i Julia), Odetta (Jezioro łabędzie), Królowa Podziemi (Pan Twardowski), Amelia (Mazepa), Giselle (Giselle), Królowa Kamiennej Góry (Kamienny kwiat); Conrada Drzewieckiego: solistka w balecie Valses nobles et sentimentales, La Valse,Błękitnej rapsodii, Taglioni w Pas de quatre, Ofelia i Julia w Improwizacjach do Szekspira, Muza w Muzyce uroczystej, tytułowa bohaterka Ognistego ptaka, główna solistka w Divertimento, w Adagietcie z V Symfoniii w balecie Les Biches.
Biografia wywiad-rzeka: Życie z tańcem. Z Olgą Sawicką primabaleriną rozmawia Stefan Drajewski, Wydawnictwo Poznańskie 2009, ISBN: 9788371776670
