Tadeusz Zlamal (ur. 4.08.1932, zm. 27.11.2018) – tancerz, malarz.
Uczęszczał do gimnazjum handlowego w Radomiu. Przełomem w jego życiu było obejrzenie wieczoru baletowego w choreografii i wykonaniu Feliksa Parnella. W wieku 16 lat zaczął pobierać lekcje baletu w prywatnej szkole Heleny Stadnickiej. Następnie został przyjęty do Państwowej Średniej Szkoły Baletowej w Warszawie. Równolegle pobierał lekcje malarstwa i rzeźby w prywatnej szkole prof. Stanisława Dobrowolskiego.
W latach 1951 – 1953 i 1956 –19 58 był solistą Opery w Warszawie, gdzie tańczył m.in. w choreografiach Stanisława Miszczyk: Harnasia w Harnasiach (1952), Rotbarta i Zygfryda w Jeziorze łabędzim (1956), Diabła w Panu Twardowskim (1957), a ponadto partie solowe w Wieczorze baletowym do muzyki Igora Strawińskiego w choreografii Leona Wójcikowskiego (1958). Pomiędzy kontraktami z Operą Warszawską współpracował z zespołem Pieśni i Tańca Wojsk Lotniczych, a także brał udział w krajowych i zagranicznych występach estradowych.
W 1960 związał się z Operą i Filharmonią Bałtycką i był solistą zespołu baletowego Janiny Jarzynówny-Sobczak, a jednocześnie pedagogiem w gdańskiej szkole baletowej. W ciągu sześciu sezonów zatańczył tu m.in. Mandaryna w Cudownym Mandarynie (chor. Janina Jarzynówna-Sobczak – 1960), Zygfryda w Jeziorze łabędzim (redakcja choreografii Natalia Konius – 1961), Tybalta w Romeo i Julii (Janina Jarzynówna-Sobczak – 1964), Pana Twardowskiego w Panu Twardowskim (chor. Janina Jarzynówna-Sobczak – 1965), Gireja w Fontannie Bachczysaraju (chor. Natalia Konius – 1966).
Jeszcze w okresie warszawskim zagrał, obok Jacka Woszczerowicza i Leona Wójcikowskiego, w filmowej realizacji Opowieści o żołnierzu do muz. Igora Strawińskiego (chor. Zbigniew Kiliński, Leon Wójcikowski, reż. Jan Kulma – 1958). Związki z filmem kontynuował w dwóch realizacjach Janiny Jarzynówny-Sobczak – Eseje (1962) do muzyki Tadeusza Bairda i filmie Monochromy do muzyki Zbigniewa Turskiego (1965), w których wystąpił wspólnie z Alicją Boniuszko i Zygmuntem Jasmanem. W 1966 roku wyjechał do Szwecji i podjął pracę solisty w Teatrze Wielkim – Stora Teatern w Göteborgu. Odniósł tu sukcesy m.in. jako Mandaryn w Cudownym Mandarynie (chor. Ulf Gadd – 1970), Tybalt w Romeo i Julii (chor. Tom Schilling – 1972) i Rudowłosy w Jeziorze łabędzim. W swojej karierze wykonawczej partnerował światowej sławy primabalerinom: Dame Margot Fonteyn, podczas jej gościnnych występów w Warszawie (w Jeziorze łabędzim) i Mai Plisieckiej w balecie Czajka.
Karierę taneczną dzielił z sukcesami malarskimi. Swoje prace wystawiał w Szwecji, Francji, Hiszpanii, Maroku, Niemczech, Luksemburgu. Kilka jego wystaw towarzyszyło Łódzkim Spotkaniom Baletowym, których był stałym gościem. Część swoich obrazów podarował Ogólnokształcącej Szkole Baletowej im. Feliksa Parnella w Łodzi.
