Doktor hab. nauk o sztuce. Absolwent studiów magisterskich w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, doktoranckich na Wydziale Historycznym UW, Podyplomowych Studiów Teorii Tańca w Akademii Muzycznej Fryderyka Chopina oraz Podyplomowych Studiów Menedżerskich w zakresie Zarządzania dla Twórców, Artystów i Animatorów Kultury na Wydziale Zarządzania UW.
W zakresie tańca jest wychowankiem Zespołu Pieśni i Tańca UW „Warszawianka”. W 1999 roku ukończył Instruktorski Kurs Kwalifikacyjny w specjalności taniec ludowy, a w latach 2004–2005 doskonalił swój warsztat choreologiczny w Instytucie Choreologii w Poznaniu pod kierunkiem Roderyka Langego. Aktualnie jest kierownikiem Katedry Muzykologii Systematycznej i Kulturowej w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego (od 2020) i gościnnie wykłada na kierunku taniec na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina (od 2003). Prowadził zajęcia także w Wyższej Szkole Umiejętności w Kielcach, Johannes Gutenberg-Universität Mainz, Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk.
Jest m.in. członkiem Polskiego Forum Choreologicznego (współzałożyciel, 2011–2014 wiceprezes, 2014-2017 i 2020-2022 prezes), Związku Kompozytorów Polskich (2015–2017 sekretarz generalny), International Council for Traditional Music, European Seminar in Ethnomusicology, Polskiego Seminarium Etnomuzykologicznego (inicjator, 2012–2016 prezes, 2016–2019 wiceprezes) oraz ekspertem Polskiej Sekcji Conseil International des Organisations de Festivals de Folklore et d’Art Traditionnels.
Jest autorem i redaktorem książek z zakresu muzyki i tańca (m.in. Tradycje muzyczne społeczności polskiej na Wileńszczyźnie. Opinie i zachowania, Warszawa 2005; Folk Dances Now and Then in the Light of Polish and Norwegian Experience. Tradycyjny taniec ludowy dawniej i dziś w świetle doświadczeń polskich i norweskich, Kielce 2011; Tradycyjna kultura taneczna Wileńszczyzny do 1939 roku, Straduny 2014; Taniec narodowy w polskim kanonie kultury. Źródła, geneza, przemiany, Warszawa 2016; [wspólnie z Piotrem Dahligiem] Podlasie. Cz. 5, Muzyka instrumentalna i taniec, Warszawa 2021 [Polska pieśń i muzyka ludowa. Źródła i materiały. Tom 5, Podlasie]) oraz ponad osiemdziesięciu artykułów i rozdziałów w publikacjach naukowych.
Otrzymał Nagrodę za Najlepszą Pracę Pisemną z Zakresu Historii Muzyki Polskiej (2016), Nagrodę „CLIO” (2006, 2017) i Nagrodę im. Ks. Prof. Hieronima Feichta (2007).
Bibliografia
- Biogram Tomasza Nowaka, materiały własne badacza, 2023.
