Na zdjęciu: Mats Ek. Fot. Roger Stenberg.
Poprzez lekcje tańca klasycznego i zmagania z techniką tej trudnej sztuki, grupa projektowa wzbiła się na granice wytrzymałości w poskramianiu własnego ciała. Przy odpowiedniej pracy rąk, nóg, głowy, korpusu, linii w pionie do bazy w równowadze oraz dzięki pracy z podłogą i z zawieszeniem w przestrzeni następuje oczekiwane wydarzenie – integracja ciała. Dzieje się to wtedy, gdy wszystko jest właściwie poukładane i harmonijnie ze sobą współgra. Elastyczność ciała w ruchu polega na zespoleniu się z muzyką w rytmie adagia lub allegra. To właśnie praca z motoryką ciała nadaje tempa pewnym zmianom w lekcji tańca klasycznego, czyli opartej na anatomii człowieka pracy nad samym sobą. Tajemnica tkwi w sile nóg i lekkości rąk. W poczuciu równowagi w zachowaniu proporcji. Szaleństwo detalu w zmaganiach ze sobą, precyzja , z jaką pragnie się oddać piękno w ruchu to chwile ulotne i niepowtarzalne, ale za to doskonałe i niezwykle wdzięczne.
Wykonując niejednokrotnie karkołomną pracę na sali baletowej, można w odpowiednim momencie zadbać o odnalezienie właściwej drogi do tej przestrzeni, w której da się upust kreatywności w poszukiwaniu siebie. Nie w szablonie wariacji klasycznych na scenie, przy światłach, w oddaleniu od publiczności, lecz w choreografii, w odreagowaniu, polegającym na wolności ruchu. Ruchu nieskrępowanego, nie upiętego w poszczególne pas, lecz w poczuciu zgody z wnętrzem tancerki, tam, gdzie rodzi się synchronizacja
z muzyką. Grupa projektowa – tancerki i małe baletnice – poszukały i znalazły wolność w tańcu w zastosowaniu baletu.
Aleksandra Skowrońska, pracując z grupą na lekcji, dbając o każdy szczegół w ruchu, planując lekcje na poziomach różnych klas, poszerzała warsztat swoich uczniów o dodatkowe zagadnienia, by łatwiej było poszukać swojej kreacji niż ją kopiować i szukać powielania. Efekt pracy tancerek to prawdziwa zabawa i szczery śmiech w połączeniu z techniką tańca klasycznego. To przyjemność pracy nad sobą, co można zobaczyć i zasmakować oglądając spektakl.
Sztuka baletowa jest prawie nierozerwalnie powiązana z malarstwem. Obie są podobne w sposobie oddziaływania na widza, obie posługują się mieszaniem barw, grupowaniem figur, w których każda musi mieć swój charakter i temperament, często wyrażać jakiś kształt. Kształty figur, różne zabarwienia w ruchu tancerek, tkwiące w detalu i harmonii w połączeniu z muzyką to odpowiedź Aleksandry Skowrońskiej na istniejące potrzeby odbiorcy kultury współczesnej. Poprzez projekt autorka pragnie pokazać, że balet – ponadczasowa forma sztuki – jest wciąż obecny i aktualny, a co więcej nie jest zarezerwowany dla wybranych. Każdy tancerz dobry technicznie, podobnie jak obraz i jego twórca, działa na widza swą pewnością wyrazu, dzieli się nią z widzem. Czasem tancerz, niczym malarz, olśniewa widza swą techniką, zwłaszcza gdy przekracza „naturalne” granice ruchu tanecznego.
Natasha Pavluchenko jako wyjątkowy projektant, poprzez swoje rzemiosło, wspaniałą technikę i otwartość na szerokie możliwości historii, pozwala przenieść do epoki XXI wieku odrobinę piękna minionego okresu – XVII wieku. Zmagania z papierem, które zostały podjęte w tym projekcie to wyjątkowa precyzja w tworzeniu i towarzysząca koncepcji autorki ulotność. Papierowe kreacje
w połączeniu z tańcem nasuwają stwierdzenie: „chwilo, trwaj”. Wszystkie doznania, jakie towarzyszyć będą naszej publiczności przy okazji tego wydarzenia – spektaklu mogą trwać dłużej tylko dzięki osobistemu spotkaniu ze sztuką.
„Moda przemija – styl pozostaje” – te słowa Coco Chanel są myślą przewodnią projektu realizowanego w ramach obchodów Międzynarodowego Dnia Tańca, w który zaangażowała się Natasha Pavluchenko. Kilka tygodni temu projektantka ogłosiła konkurs, w którym udział wzięli początkujący projektanci mody z Bielska-Białej i okolic. Ich pierwszym zadaniem było stworzenie i przesłanie rysunku sukni inspirowanej strojem barokowym. Spośród kilkudziesięciu nadesłanych prac, wybrała kilkanaście najlepszych i zaprosiła ich autorów do swojego atelier. Młodzi, pełni pasji ludzie, mogli nie tylko spotkać się z projektantką i zaprezentować swoje dotychczasowe osiągnięcia, lecz również wziąć udział w tworzeniu kolekcji „Neo Baroque”, przygotowywanej specjalnie z myślą o spektaklu.
Inspirowane barokiem, choć bardzo nowoczesne w swojej formie, stworzone przez Natashę, a wykonane przez młodych projektantów, kostiumy z papieru, które zobaczymy, to doskonała pod każdym względem próba połączenia dwóch, zdawać by się mogło, różnych form sztuki – tańca klasycznego i krawiectwa tradycyjnego, a ich powstanie i wspólne tworzenie to hołd złożony przez artystkę i jej „podopiecznych” tańcu. Hołd tym szczególny, że obchody Międzynarodowego Dnia Tańca zbiegają się z urodzinami projektantki.
Bo to właśnie taniec był pierwsza „wielką miłością” Natashy Pavluchenko. Miłością, którą „porzuciła”, co prawda, dla wysokiego krawiectwa, lecz pozostała ona głęboko w jej sercu.
Trendy Hair Fashion – fryzjerzy, którzy odnajdują w tym projekcie swoją koncepcję na przywrócenie epoki. Szukając swojego wyrazu artystycznego w modelowaniu, upinaniu, czesaniu głów tancerkom, dokonali przełomu w zachowaniu formy całego spektaklu, którego część przeniesie się na ulicę. To mistrzostwo i świetny warsztat pozwolił na stawienie czoła tej trudnej wizji – utworzenia harmonii we wszystkich odsłonach piękna. Jest to jednak swoistego rodzaju zaproszenie do wyzwania dla wielu artystów, którzy tworzą obraz w całości koncepcji Aleksandry Skowrońskiej.
Zespół fryzjerskiej sieci Trendy Hair Fashion, znany dotychczas ze spektakularnych show i modowych przedsięwzięć wkracza w kolejne przestrzenie. Podczas zbliżającego się Tygodnia Tańca – „Dworski bal-et”, Dyrektor Kreatywna marki, Anna Kulec-Karampotis, wraz z zespołem będzie odpowiadała za stylizację barokowych fryzur, tym razem przygotowywanych do spektaklu. Stawianie sobie kolejnych wyzwań to domena Dyrektor Kreatywnej, która na co dzień oddając się swojej pasji, jaką jest fryzjerstwo, stara się realizować na wielu płaszczyznach. Znakiem rozpoznawczym marki jest przygotowywana regularnie kolekcja damskich i męskich fryzur, publikowana szeroko w świecie, co jest dowodem na to, że THF rzeczywiście wytyczają Trendy w branży.
Marka obecnie jest największą w Polsce siecią salonów fryzjerskich. Tworzy ją ponad 70 salonów działających na zasadzie franszyzy. Pierwsze z nich zaczęły działać na Śląsku w latach osiemdziesiątych i nadal, z coraz większą dynamiką, otwierane są kolejne. Wszystkim zaangażowanym w rozwój marki przyświeca wspólna idea: tworzenia miejsc, gdzie fryzjerstwo ma profesjonalny, międzynarodowy i artystyczny wymiar.
Marka Trendy Hair Fashion regularnie współpracuje z mediami i angażuje się w niestandardowe prestiżowe projekty. Warto podkreślić udział w licznych konkursach, w roli organizatorów, uczestników czy jurorów, przygotowywanie spektakularnych pokazów fryzur podczas światowych imprez, publikacje w najbardziej egzotycznych i prestiżowych tytułach fryzjerskich – to wszystko kryje się za współtwórcami marki THF. Rozpoznawalna dziś w całym kraju sieć jest synonimem wysokiej jakości salonów, gdzie utalentowani styliści z pasją i profesjonalizmem dbają o zadowolenie klientów. Wiedza i wieloletnie doświadczenie przekłada się na profesjonalizm na najwyższym poziomie.
Beata Bojda – wypełni twarze tancerek i muz stylizowanym makijażem epokowym – wygodnym, jak i łatwo przyswajalnym przez obecną publiczność. Poszukiwania, w swojej wieloletniej praktyce charakteryzatorki, pozwoliły autorce na znalezienie autorskiego projektu na twarz tancerki. A wszystko to w poczuciu wolności, by oddać charakter spektaklu Villa Lulli.
Beata Bojda – makijażysta, charakteryzator, pedagog, kosmetolog. Jest od kilku lat jurorem Ogólnopolskich Mistrzostw Makijażu Artystycznego Art Visage. Od lat pisze artykuły dla profesjonalnego pisma Nowości w kosmetyce. Była charakteryzatorem m.in. Piotra Machalicy (15 fotografii, Wędrowiec), Anny Guzik (Wędrowiec), Anny Cieślak i Andrzeja Chyry (Agape). Pracowała z amerykańskim reżyserem Brucem Paramore oraz Barbarą Borkałą w filmie Kochaj i tańcz oraz serialu Tancerze. Współpracuje z agencjami reklamowymi oraz projektantami mody tworząc makijaże na pokazach i do zdjęć. Właścicielka Studia Kosmetycznego PACHNIDŁO w Bielsku-Białej.
Beata Bojda: „Lulu to młoda dziewczyna, tancerka, która kojarzy mi się ze świeżością i lekkością dlatego mój makijaż, choć inspirowany makijażem barokowym – nie jest jego odzwierciedleniem. Zamiast pudrowego białego przepychu – wybrałam lekkie odbijające światło rozświetlenie i sporo różu w kremie na środkowe partie policzków – dokładnie jak u Marii Antoniny. Przepych baroku oddają złote kremowe cienie na powiekach. Świetlistość i ascetyzm tego makijażu to współczesna wersja baroku”.
Widowisko – spektakl ma swoje trzy odsłony podczas tegorocznej edycji „tyDzień Tańca”: 27 kwietnia, godz.: 18:00, 19:00 i dodatkowo 28 kwietnia godz.: 18:00. Sztuka istnieje po to, by nie tylko rozbawiła, ale by wychowywała nas w miłości do wszystkiego, co piękne. Do poszukiwania najbardziej odległych punktów w ciele, najbardziej zapomnianych, na przykład palców kończyn, które dla tancerza są przejawem najbardziej świadomego zespolenia. Współgranie umysłu z ciałem w muzyce (i ciszy) to podstawa. Świadomy ruch prowadzony przez umysł tancerki, by osiągnąć swoją pełnię, wymaga połączenia z innymi dziedzinami sztuk wizualnych. Zatem, taniec klasyczny – balet w połączeniu z kostiumami, stylizacją włosów, makijażem i muzyką na żywo w obrazach animacji i fotografii znajduje się w bliskim kontakcie z rzeczywistością. Villa Lulli to zaproszenie niejako do domu, gdzie widz może doświadczyć czegoś wyjątkowego, poprzez bezpośredni kontakt ze sztuką. Obcowanie z tańcem, który jest tak blisko, staje się szansą na odkrycie, że wyjątkowe piękno ukryte w sztuce wyższej, jest dostępne, niemal na wyciągnięcie ręki. I nie potrzeba przy tym wielu słów…
Wprowadzenie do projektu do pobrania
Szczegółowe informacje:
