Bydgoszcz: Teatr Polski „Błękitnie” – pomysł: Agata Maszkiewicz, Vincent Tirmarche

Błękitny ocean-rynek to przeciwieństwo czerwonego oceanu-rynku, czerwonego od krwi, bo walczą na nim o życie firmy-rekiny. Błękitny ocean, to obszar, który właśnie odkryliśmy i na razie jesteśmy na nim sami.

W tym obszarze nie mamy konkurencji, oferujemy produkt, którego wcześniej nie było, jesteśmy pionierami (…) [i]

Powyższy cytat jest opisem wykładu na temat strategii „błękitnego oceanu”, jednej z najbardziej dynamicznie rozwijających się koncepcji zarządzania, opisanej przez W. Chan Kima i Renée Mauborgna[ii]. Koncepcja ta zakłada, że każda firma niezależnie od swojej wielkości czy ilości kapitału jaką dysponuje, może wykreować wolną niezagospodarowaną przestrzeń rynkową i sprawić, by konkurencja stała się nieistotna. Elementem kluczowym jest tu „wypłynięcie na wody błękitnego oceanu” i stworzenie nowego rynku, zamiast walki o istniejące.

W dzisiejszych czasach coraz trudniej jest znaleźć nieskomercjalizowaną przestrzeń. Kapitalizm dokonuje wielokierunkowej ekspansji. Oferuje nam nowe możliwości,  jednocześnie kreując nowe potrzeby.  Ułatwia podbój rzeczywistości, kolonizując nas samych. Kusi nieskończoną ilością oceanów, a jednocześnie ingeruje w kolejne strefy życia, zalewając nas błękitem.

Strategia „błękitnego oceanu” to idea zaoferowania klientom produktu, który w ich oczach oznaczać będzie spełnienie nieodkrytych dotąd potrzeb. To próba znalezienia odpowiedzi na pytanie „co odmieni odbiorcom życie, choć jeszcze o tym nie wiedzą”.

Spektakl Błękitnie

to próba podboju błękitnego oceanu,
to spektakl na aktorów i powietrzne ryby,
to zdalna choreografia,
to walka z nudą,
to okiełznanie żywiołu,
to bezruch wprawiający w ożywienie,
to bycie tutaj będąc jednocześnie gdzie indziej.

Błękitnie to próba zastosowania strategii „błękitnego oceanu” w przestrzeni teatralnej.