Fot. Kfir Bolotin
Off-line
Gdy powstają bariery zapobiegające przemieszczaniu się jednego punktu do drugiego lub konieczność oddzielenia dwu populacji, decyduje o tym sytuacja polityczna lub emocjonalne ograniczenia.. Mamy tendencje do ukrywania się za ścianami, aby powstrzymać innych przed dotarciem do nas. Izolujemy się i w efekcie utrudniamy dostęp dla wszystkich. Istota tej kreacji tanecznej, inspirowanej motywami osobistymi i politycznymi to próba zidentyfikowania źródła problemów pomiędzy sąsiadami, obcymi i kochankami. OFF-LINE, ostatnia kreacja Nadara Rosano z 2012 była wykonywana w Izraelu, na Cyprze, w Roxy Theater w Bazylei, w Berlinie, Kownie, Santa Barbara w USA, a także na festiwalach Zurich Move! oraz Zawirowania w Warszawie.
Choreografia: Nadar Rosano
Tańczą: Nadar Rosano, Adi Weinberg
Światła: Shahar Bareket
Kostimy: F-F-F
Dramaturg: Solomo Plessner
Dźwięk: yair Leo Sugarman and noam hefler
Muzyka: Arvo Part, Mogwai
Nadar Rosano
Jest niezależnym tancerzem, choreografem i pedagogiem. Od kilku lat tworzy, wspierane przez Izraelskie Ministerstwo Kultury i Nauki, projekty taneczne, które prezentowane były w Izraelu oraz w Niemczech, Hiszpanii, Holandii, Serbii, Bułgarii, Litwie, Portugalii, Polsce oraz w Korei (Festiwal w Seulu). Jego spektakle były wielokrotnie wyróżniane m.in. na międzynarodowych konkursach tańca w Hanowerze, Düsseldorfie, Ludwigshafen i Belgradzie. W ostatnim roku został nagrodzony stypendium duńskiej fundacji sztuki, która wsparła jego rozwój choreograficzny w Berlinie. Nadar Rosano współpracuje także z Izraelską Akademią Tańca. Jako pedagog prowadzi zajęcia w technikach contemporary i release w Izraelu i w Europie. Kilkakrotnie gościł w Polsce, m.in. na zaproszenie Polskiego Teatru Tańca.
Maathai
Tytuł spektaklu pochodzi od nazwiska Wangari Maathai – pierwszej Afrykanki, która została nagrodzona Pokojową Nagrodą Nobla. Była ona założycielką Ruchu Zielonego Pasa, którego głównym zadaniem jest walka o prawa kobiet. Choreograf o swojej pracy mówi: „Wyobraź sobie, że jesteś uwięziony w ciele, które nie pozostawia ci wolności dokonywania własnych wyborów. Jak byś się czuł? Co byś myślał? Pierwszą inspiracją dla mojej choreografii jest książka Matka Ryżu Rani Manicka, a także opowiedziana w wywiadzie prawdziwa historia dziewczyny z RPA, która ze względu na zainfekowanie wirusem HIV została zmuszona do prostytucji oraz reportaż Kobiety Islamu. Wraz z rozwojem choreografii prowadziłem studia dotyczące innych kultur, strojów i religii. Czytałem także wywiady z kobietami, które dotknęły represje związane z nierównym traktowaniem kobiet i mężczyzn. Bazując na tych informacjach stworzyłem kolaż uczuć, przekonań i myśli dziewcząt i kobiet. Pierwszym podejmowanym przeze mnie tematem są kobiety z Indii, Malezji oraz krajów arabskich, które zawierają aranżowane małżeństwa, nie znając nawet swoich przyszłych małżonków. Interesowałam się również historiami dziewczyn, które nie mogą dzielić życia z ukochanym mężczyzną ze względów kulturowych lub religijnych. Zagadnienie przyciągało moją uwagę ze względu na wspomnianą książkę Matka ryżu. Kolejnym tematem Maathai są dziewczęta z Afryki i Tajlandii zmuszone do prostytucji przez zarażenie wirusem HIV, brak środków finansowych lub presję społeczną. W moim spektaklu pragnę także zwrócić uwagę na losy kobiet w krajach islamskich, które nie mogą wykonywać pracy, na którą mają ochotę lub podążać za własnymi marzeniami, ponieważ religia lub obowiązująca polityka nie pozwalają im na to. Na całym świecie wiele kobiet żyje w przekonaniu, iż nie ma przyszłości ponieważ musi egzystować w środowisku, rządzonym przez mężczyzn, którzy wykorzystują taką sytuację dla własnych celów. Jestem tancerzem bardzo graficznym; taka też będzie moja choreografia. Bardzo ważne były też dla mnie rozmowy z moimi tancerzami. Dzięki nim przyszło mi do głowy wiele pomysłów, które dały tej choreografii bardziej osobisty rys. Powstał w ten sposób spektakl energiczny, pełen emocji, w który, wraz z tancerzami próbujemy oddać walkę i uczucia tych dziewcząt. Mamy nadzieję, że przyciągniemy tym uwagę publiczności i zachęcimy ją do zastanowienia się nad światem poza granicami kraju, w którym żyjemy. Chcemy odkryć przed widzami nową perspektywę, z której można przyjrzeć się problemowi nierównego traktowania kobiet; inną niż ta podawana przez media.”
Choreografia: Niels Claes
Kostiumy: Africa Fashion (www.africafashion.nl) oraz Barbara Niedrich
Muzyka: Moby, Edit, Plaster
Czas trwania: ok. 30 minut
Obsada premierowa: Agnieszka Fertała, Paulina Jaksim, Zbigniew Kocięba, Katarzyna Kulmińska, Lukas Lepold, Josefine Patzelt
powiązane
Organizacje
Polski Teatr Tańca
Poznań
