Elbląg/Noc Muzeów: Lichota, Romaszkan, Przybysz „Strange Lóóp”

Strange Lóóp jest spektaklem interpretującym koncepcję „dziwnej pętli”, która tłumaczy zjawisko świadomości jako wynik sprzężenia zwrotnego układu percepcji. Dwie tancerki zaopatrzone są w poszerzone zmysły: kamerę-oko i mikrofon-ucho. Tańcząc, wywołują sprzężenia zwrotne dźwięku i obrazu. Punktem odniesienia jest ustawiony w centralnym miejscu sceny głośnik, praźródło wszystkich dźwięków, który sprzęgając tworzy z nimi oś relacji. Parametry sprzężeń dźwięku są nieustannie zmieniane przez ruch tancerek w przestrzeni. Sprzężenia zwrotne video (strange loop) są kulminacyjnymi momentami spektaklu. Najpierw ukazane jako struktura samoświadomości systemu, następnie ulegają transformacjom poprzez „wpadanie w pętlę” elementów świata i oddziaływanie pętli na siebie. Wokół sprzężeń tworzy się historia powstawania mechanizmów poznawczych, identyfikacji otoczenia, siebie oraz drugiej osoby. Spektakl taneczny staje się również tworzonym na żywo filmem, który wypełnia przestrzeń scenograficzną.

Świadomość jest systemem samo-rekonstruujących się elementów w reakcji na bodźce zmieniającego się środowiska. Maszyny trawią zmysły. Metabolizm maszyn. Treść naszych postrzeżeń jest treścią ich żołądków. Sygnały wyjściowe zmieniają sygnały wejściowe, cyrkulując w pętli wytwarzanej przez organizm systemu. Sprzężenie zwrotne jest świadomością maszyny. Jest informacją na temat ich własnego działania. Strange Loop jest krzykiem tożsamości urządzenia. Strange Lóóp jest tym momentem świadomości, który identyfikuje jej funkcję. Przestrzeń sceniczna jest mapą identyfikacji, makietą działania percepcji. Ruch jest strukturą rodzenia się procesów poznawczych. Umysł zostaje ucieleśniony.

koncepcja i muzyka: Patryk Lichota
występują: Magdalena Przybysz, Marta Romaszkan

Teaser

O twórcach:

Marta Romaszkan – ukończyła kierunek Filozofia-komunikacja społeczna na Uniwersytecie im.Adama Mickiewicza w Poznaniu.
W pracy nad ruchem czerpie ze wschodnich sztuk walki – Tai Chi i japońskiego Aiki. Uczyła się w Chinach, w Polsce w szkole Piotra Ziemby, a także u mistrza teatru Noh i Aiki Masato Matsuura. W praktyce tanecznej wykorzystuje doświadczenia contact improwisation i tańca butoh.

Patryk Lichota – muzyk, kompozytor, producent radiowy. Lider formacji audiowizualnej KakofoNIKT, eksperymentującej z przestrzenią występów i deprywacją percepcji dźwięku. Autor muzyki do spektakli Jarzenie i Animo Tristi Teatru Palmera Eldritcha, Bez Podłogi Kompanii Doomsday, widowiska multimedialnego Głosy oraz spektaklu dla dzieci Układanka w reżyserii Roberta Jarosza. Współpracuje z duetem performatywnym Janicka/Elsner, przy projektach Podejrzane, Flow oraz Imponderabilium. Tworzy przestrzeń dźwięku w odwołującym się do starożytnych misteriów Symbolatorium The Mysteries Projekt Theatre ze Szczecina. Gra na preparowanym saksofonie w trio Kurort. Prowadzi program Audiosfera poświęcony muzyce współczesnej w Radio Afera.