Fot. materiały organizatorów
Performans Topologie opiera się na współpracy choreografów Annie Vigier i Francka Apertet (Les Gens d’Uterpan)z pięcioma polskimi tancerzami (Karolina Chromczak, Helena Ganjalyan, Zuzanna Kasprzyk, Jan Lorys, Kamil Wawrzuta). Sceną dla Topologie jest określony obszar geograficzny miasta, jego sfera publiczna i społeczna. Miasto i widzowie staną się częścią eksperymentu poruszającego temat codziennych relacji i zależności w przestrzeni miejskiej. Polscy artyści codziennie przez 10 dni wyruszać będą w indywidualną podróż po mieście, pokonując codziennie identyczne trasy. Stopniowo zaczną wkraczać w porządek miasta, jego codzienną rutynę, pojawiając się tam, gdzie toczy się codzienne życie. Wbrew temu, co sugeruje tytuł projektu nie jest to tylko spektakl o topografii miasta, lecz o tym jak warunkuje ona nasze zachowania. Artyści biorący udział w tym artystycznym eksperymencie, aby przemierzyć swoją trasę będą musieli się zmierzyć z kształtami, nawierzchniami i fakturami, które na co dzień określają nasz byt: płoty, szyny tramwajowe, metalowe konstrukcje, znaki, zakazy, porzucone obiekty architektoniczne, dżungle blaszanych garaży czy zamknięte osiedla. Celem projektu jest stworzenie psychogeograficznej mapy odwzorowującej aktualną dynamikę centrum Gdańska. Mnogość relacji przestrzenno-społecznych, która będzie miała miejsce w trakcie projektu, na bieżąco będzie wpływać na każdy jego kolejny kształt. Topologie jest próbą innego spojrzenia na miasto.
O artystach:
Les Gens d’Uterpan: Annie Vigier & Franck Apertet
Kolektyw artystów, choreografów Annie Vigier i Franck Apertet współpracuje pod nazwą Les Gens d’Uterpan od 1994 roku. W swoich działaniach badają normy współcześnie definiujące praktyki wystawiennicze i sztuki performatywne. Ich praktyka opiera się na eksperymencie. Poszukują nowych sposobów prezentacji i interpretacji performansu. Ich prace prowokują działania określające ramy dla ciała performera. Współpracowali m.in. z takimi instytucjami jak White Box w Nowym Jorku, Tate Modern oraz Institute of Contemporary Arts w Londynie, Kunsthalle w Bazylei, Nam June Paik Art Center w Seulu.
Więcej: www.lesgensduterpan.com
Annie Vigier
Urodzona w roku 1965, obecnie mieszka i pracuje w Paryżu. Gimnastyczka, uczyła się technik jogi, aby następnie rozpocząć karierę w dziedzinie tańca. Współpracowała z wieloma choreografami. Ukończyła studia na Wydziale Sztuk Dramatycznych w Konserwatorium w Chambéry we Francji.
Franck Apertet
Urodził się w roku 1966, obecnie mieszka i pracuje w Paryżu. Wykształcenie zdobył w dziedzinie tańca i teatru. W swojej karierze zajmuje się stroną konceptualną oraz wykonawczą.
O uczestnikach:
Karolina Chromczak – pedagog, terapeuta, animator kultury o specjalizacji taniec współczesny, instruktor zajęć artystycznych. Eksperymentuje w dziedzinie szeroko pojętej sztuki, głównie kinetycznej, poszukuje odpowiedzi na pytanie czym jest taniec. Uczestniczka wielu warsztatów terapii przez taniec i tańca współczesnego.
Zuzanna Kasprzyk – absolwentka krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu. Na XXX Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi otrzymała nagrodę TVP Łódź za rolę Alice w spektaklu dyplomowym Czyż nie dobija się koni?. W sierpniu 2011 roku wzięła udział w polsko-francusko-niemieckim projekcie łączącym taniec z nowymi mediami TanzMediaAkademie w Weimarze organizowanym przez Bauhaus Universitaet. W roku 2012 zdobyła nagrodę Best Actress. Od dwóch lat pracuje niezależnie z Anną Kosiorowską. Duet Rejs, który jest wynikiem tej współpracy był dwukrotnie wyróżniony w konkursie 321…TANIEC w Krakowie, a także został zakwalifikowany do drugiego etapu konkursu SzoloDuo w Budapeszcie. Również w ramach współpracy tancerki uczestniczyły w warsztatach mistrzowskich Dance and Dramaturgy prowadzonych przez Guy Coolsa. W roku 2013 Zuzanna wygrała międzynarodowy konkurs Solo Dance Contest w Gdańsku przedstawiając 17-sto minutowe solo we własnej choreografii We are very sorry but there is no place for Suzanna. W roku 2014 odbyła trzymiesięczną praktykę w ramach programu ERASMUS w Staatstheater Kassel pod opieką Johannesa Wielanda. W tym czasie brała udział w musicalu Jeckyll&Hyde.
Helena Ganjalyan – urodzona w Armenii, aktorka, tancerka, choreograf, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, uczestniczka wymiany z Wydziałem Aktorskim University of Nothern Iowa (USA), stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne, Miasta Gdańska oraz Marszałka Województwa Śląskiego. W ramach dyplomu grała w spektaklu Czyż nie dobija się koni? w reżyserii Jerzego Stuhra i Waldemara Raźniaka oraz tańczyła w choreografii Swan lake Idana Cohena (Izrael). Ponadto współpracowała z takimi osobami jak: Romeo Castellucci/Societas Raffaello Sanzio (The four season restaurant), Jozef Frucek, Marcin Wrona, Waldemar Krzystek (Fotograf), Jolanta Dylewska (I była miłośc w getcie), Abelard Giza, Ingmar Villqist, Krzysztof Globisz, Leszek Bzdyl, Anna Piotrowska, Victor Choi Wo Ma, Naomi Goldberg Haas. Jej solowa choreografia Lady Ł. – Unicut została nagrodzona na Solo Dance Contest 2012 w Gdańsku (II miejsce i Nagroda Publiczności) oraz w konkursach: 321 TANIEC (organizowanym przez Krakowski Teatr Tańca) oraz SoloDuo Friends w Kolonii. Za spektakl Shakespeare it realizowany wraz z M. Fejdasz, N. Minor, P. Giwer otrzymała I miejsce w Konkursie Rezydencyjnym Entree organizowanym przez Teatr Rozrywki w Chorzowie. Występowała gościnnie na scenie Teatru Wybrzeże oraz Maybe Theatre Company. Jej ostatnia premiera to autorski spektakl Une femme masculine – remix twórczości belgijskiej choreografki Ann van Den Broek.
Jan Lorys – student Wydziału Teatru Tańca PWST. Brał udział w Tanz-Media-Akademie w Weimarze w 2011 roku. W 2013 współtworzył spektakl w kooperacji ze studentami z Tel Avivu Sleep too dream. Stworzył kreacje w dyplomach Czyż nie dobija się koni? w reż. Waldemara Raźniaka (2011), Transdyptyk w reż. Anny Piotrowskiej (2014), Jak wam się podoba w reż. Braiana Michaelsa (2014). W ramach projektu „Scena młodych” Warszawskiej Opery Kameralnej wizą udział w projekcie Profanum w reż. Kamila Wawrzuty. Współpracował również z Operą Krakowską i Teatrem Juliusza Słowackiego w Krakowie.
Projekt jest jednym z elementów Galerii Zewnętrznej Miasta Gdańska.
Projekt dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Galeria Zewnętrzna Miasta Gdańska to projekt artystyczny dla gdańskiej dzielnicy Dolne Miasto, gdzie zlokalizowane jest Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia. Współdziałając w zakresie wieloletniego planu rewitalizacyjnego, instytucja kultury wspiera proces transformacji społecznej i architektonicznej zaniedbanej dzielnicy. Na projekt składają się dwa istotne elementy: międzynarodowy konkurs mający na celu stworzenie kolekcji trwałych dzieł sztuki w przestrzeni miejskiej oraz szeroko pojęte działania edukacyjne.
