Plakat: Anna Zglenicka
Hertz Haus proponuje wielowarstwową samoświadomą konfrontację z demontażem definicji człowieka, opartą na przepływie jego emocjonalnej i cielesnej „częstotliwości”. Narracja prowadzona według zmiennego, hipnotycznego rytmu ewoluuje z abstrakcji w coraz bardziej czytelne relacje. Uniwersalny charakter ludzkich przepoczwarzeń gwarantuje intymny, szczery wgląd w ich złożoną naturę opartą zarówno na indywidualnym zrozumieniu siebie jak i odwołaniu do korzeni, domu zanurzonych w kontekście współczesnego świata. Powołany do życia świat przedstawiony domowego ogniska, przy użyciu minimalistycznej scenografii, wypełniony jest ruchem, który bezwiednie zmienia się, odbierając dobiegające zewsząd impulsy. Ta ewolucja jest ciągłym dążeniem do dopasowania się do własnych wyobrażeń siebie jako całości i siebie wobec innych ludzi. Warunkiem zestrojenia wewnętrznego i społecznego jest samoświadomość i czułość na bodźce, niuanse budujące tożsamość i relacje.
miliony dźwięków historii znaczeń
wędruje tożsamość
bezdzietna bezdomna a może zdomna rozrasta się nabiera masy
rozsiada najpierw ręce pośladki plecy szyja głowa ciężka
ciężki brzuch i cycki
oddziela skórę od kości rozdziela się członkuje wyciąga oko patrzy
naiwny porządek
brak miejsc w przedziale
nie widzi
wędruje
z ramion do ramion
od ściany do ściany
i senne rozmowy postaci fikcyjne podróże męczące
kawa codzienna z mlekiem kobiecym
toczę się
drgam
i tak w kółko
Choreografia: praca zbiorowa (Natalia Murawska, Anna Zglenicka, Magdalena Kowala, Joanna Woźna)
Muzyka: kolaż
