Gdańsk/III Festiwal Kultury Azjatyckiej: Teatr Amareya „Mushi no hokō”

Mushi no hokō to performans inspirowany twórczością awangardowego tancerza Tatsumiego Hijikaty (1928-1986) – twórcy tańca butō. W dojrzałym okresie twórczości Hijikata trenował i choreografował swoich tancerzy posługując się instrukcjami choreograficznymi (jap. butō-fu). Instrukcja Mushi no hokō (Krok robaków), to jedna z podstawowych instrukcji Hijikaty, będąca kwintesencją jego filozofii tańca i życia, jako wiecznej przemiany. Jak mówił Hijikata: „Nie trzeba uczyć się klasycznego baletu, by móc tańczyć taniec ciemności (…). Gdy poważnie zastanawiam się nad treningiem tancerza butō, dochodzę do wniosku, że naprawdę ważne są te rodzaje ruchów, które rodzą się, gdy poprzemieszczamy stawy i zrobimy kilka kroków bezstawowo, z jedną nogą próbującą dogonić drugą” [T. Hijikata [w:] T. Shibusawa, Plucking off the Darkness of the Flesh – Interview with Tatsumi Hijikata, tłum. na j. ang. Kurihara Nanako, The Drama Review, nr 1 tom 44 (Wiosna)/2000, s. 52].

Projekt Mushi no hokō stanowi część autorskiego projektu Katarzyny Pastuszak 33_33_33, który obejmuje 33 performanse i akcje artystyczne zaplanowane na 365 dni – od urodzin do urodzin artystki, tj. od 16 sierpnia 2013 do 16 sierpnia 2014. Projekt opiera się na dialogach z artystami, z którymi Pastuszak dotąd nie miała okazji współpracować i artystami, którzy towarzyszą jej od lat i z którymi stworzyła rodzaj dialektu ruchowego. Projekt 33_33_33 został zainicjowany 16 sierpnia 2013, czyli w dzień 33 urodzin Pastuszak. Tego dnia Pastuszak odbyła kilkugodzinny spacer performatywny (akcja 33_33_01), podczas którego wykonała między innymi 33 tańce dla 33 przypadkowo spotkanych osób. Spacer miał otwartą strukturę, proces chodzenia, przemieszczania się oraz spontanicznego wchodzenia w interakcję z otoczeniem potraktowany został jako eksperyment w stawaniu się. Spacer rozpoczął się o godzinie 6:50 rano w Szpitalu na Klinicznej w Gdańsku, gdzie Pastuszak się urodziła.

Mushi no hokō
Teatr Amareya & Joanna Duda
Koncept: Katarzyna Pastuszak, Joanna Duda, Agnieszka Kamińska, Aleksandra Śliwińska
Wykonanie: Katarzyna Pastuszak, Joanna Duda, Agnieszka Kamińska, Aleksandra Śliwińska
Muzyka: Joanna Duda
Video: Katarzyna Pastuszak, Joanna Duda

dr Katarzyna Pastuszak – tancerka, teatrolog, tłumacz, doktor sztuki, kurator Gdańskiego Festiwalu Tańca (Klub Żak, Gdańsk), prezes Stowarzyszenia Amareya Art. Od 2003 współtworzy niezależny Teatr Amareya działający w Gdańsku i obchodzący w tym roku 10-lecie pracy artystycznej. Pastuszak ukończyła Skandynawistykę (UG) i Wiedzę o Teatrze (Akademia Teatralna, Warszawa) oraz Filologiczne Studium Doktoranckie UG (tytuł doktoratu „Ankoku butō Hijikaty Tatsumiego – teatr ciała-w-kryzysie”, 2010). Członek CID (International Dance Council), Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, Rady Kultury Prezydenta Miasta Gdańska. Uczestniczka europejskiego projektu CORNERS 2011-2012 (Intercult, Sztokholm). W 2010 wraz z Teatrem Amareya założyła Gdańską Szkołę Butō działającą przy Klubie Winda – Gdański Archipelag Kultury, gdzie z Amareya prowadzi warsztaty i wykłady dotyczące butō. Prowadzi gościnne wykłady i warsztaty także na UG, ASP-Gdańsk (kurs dydaktyczny w Pracowni Projektowania Wnętrz Miejskich pod kierunkiem prof. Jacka Dominiczaka) oraz w Polsce i za granicą. Występowała we wszystkich grupowych produkcjach Teatru Amareya 2003-2012 oraz w projektach z twórcami zagranicznymi – np. Dream Regime z Gekidan Kaitaisha z Tokio pokazywany w Polsce i Japonii (2007-2011), Caravan Project z Ang Gey Pin (2008), Ten ku Youran z Daisuke Yoshimoto (2006), Mandala życia i śmierci w reżyserii Atsushiego Takenouchiego (2005). Współpracowała jako tancerka z takimi zespołami jak Sopocki Teatr Tańca (Wojna polsko-ruska, 2011) i Teatr Tańca i Muzyki Kino Variatino (Ciche ciało, 2010). W lutym 2011 razem z Teatrem Amareya występowała na scenie  Morishita Studio – Tokio, w ramach projektu Dream Regime Project organizowanego przez Gekidan Kaitaisha. Reżyseruje również projekty teatralne z osobami niepełnosprawnymi i niewidomymi. Prowadziła warsztaty m.in. w Polsce, Norwegii, Rosji, Japonii. W 2012 jako tancerka brała udział między innymi w eksperymentalnym projekcie performatywnym face&face_face it w IS Wyspa Gdańsk, współtworzyła także spektakl Ofelia który miał premierę w ramach XVI Festiwalu Szekspirowskiego. Jej autorski projekt performatywny Nomadka współtworzony z takimi artystami jak Louise Fontain (storytellerka z Grenlandii), Dorota Androsz (aktorka Teatru Wybrzeże), Anna Kalwajtys (performerka) miał premierę w 2012 w Klubie Żak. Na jesień 2013 Katarzyna Pastuszak planuje wraz z Teatrem Amareya trzy premierowe spektakle, które uświetnią obchody 10-lecia Teatru Amareya.

Joanna Duda – pianistka, kompozytorka, członkini wielu projektów, m.in.: J=J, Wojtek Mazolewski Quintet. Stypendystka Kulturalnego Miasta Gdańska w 2010r.  i 2012 r. Nominowana do nagrody TVP Kultura Gwarancje Kultury 2011 w kategorii Debiut Roku oraz  Grand Prix Jazz Melomani w kategorii Nadzieja Melomanów. Autorka muzyki do spektakli teatralnych Station des Corps (reż. Tomasz Bazan), Balladyna (reż. K. Garbaczewski), Herb Brecht (reż. K. Garbaczewski), 2 reż. Katarzyna Pastuszak, Fetish.WTF reż. Dorota Androsz. Muzyczny element performatywnego zespołu Offelia Collectiv. Jej różnorodne inspiracje – muzyka klasyczna, jazz, scena elektroniczna i eksperymentalna – powodują dużą rozpiętość stylów, w których się porusza. Eklektyczność jej muzyki słyszalna jest zarówno w poszczególnych projektach, kompozycjach jak i w podejściu do zagadnienia nowoczesnej pianistyki. Joanna Duda w marcu 2013 wydała swoją autorską płytę The Best Of, na której prezentuje przekrój całej swojej dotychczasowej twórczości.

Aleksandra Śliwińska– tancerka, od 1998 roku mieszka w Gdańsku. Wcześniej związana ze szkolnym zespołem tańca towarzyskiego, a następnie z Młodzieżowym Zespołem Tańca „Figiel” prowadzonym przez Małgorzatę Lorenc w Połczynie Zdroju. Tam właśnie zaczęła się jej pasja taneczna, która trwa do dziś. Uczestniczyła w licznych przedstawieniach taneczno-teatralnych w choreografii Małgorzaty Lorenc, które otrzymywały nagrody na przeglądach wojewódzkich. Uczestniczyła w wielu międzynarodowych warsztatach tanecznych (Gdańsk, Koszalin, Kalisz) z zakresu techniki tańca współczesnego, improwizacji, contact improwizacji, tańca ekspresyjnego, Body Mind Centeringu, tańca butō i innych. Uczennica Mileny Jurczyk, Bogumiły Ćwięki, Witolda Jurewicza, Leszka Bzdyla, Marka Lachowicza, Beaty Owczarek z zakresu tańca współczesnego. Uczestniczyła również w Kursie dla Instruktorów Tańca Koszalin ’96-’97. Jej pierwsza choreografia Skazani powstała w 1997 roku w Połczynie Zdroju. Następnie w 2001 roku w Gdańsku współtworzyła z Agnieszką Kamińską choreografię Anioł w Królestwie, a w 2002 roku choreografię Odcienie aksamitu z Alicją Kurek. Bardzo istotny wpływ na jej pracę z ciałem oraz sposób poruszania się w świecie tańca i teatru wywarli mistrzowie japońskiego tańca Butō. Od 2003 roku tancerka i aktorka Teatru Amareya.