Gdańsk/ IN OUT FESTIVAL 2018: Przegląd filmów konkursowych cz. I + rozmowy z artystami

W ramach IN OUT FESTIVAL 2018 CSW Łaźnia w Gdańsku zaprasza na I część pokazów konkursowych filmów tańca, podczas której zostanie zaprezentowanych pięć prac. Pokazom towarzyć będą rozmowy z artystami.

1. Bertrand Guerry, Thibaut Ras, Ocean’s Memories, Francja 2016

Ocean’s Memories / Wspomnienia Oceanu rozpoczyna spotkanie tancerza i muzyka, pogrążonych we wspólnym dumaniu na opuszczonej plaży. Zimne światło, wiatr, woda i złoty piasek łączą się ze sobą,  współtworząc z artystami wyrazistą choreografię.

Bertrand Guerry i Thibaut Ras to producenci i filmowcy o ponad 10-letnim doświadczeniu w branży filmowej. Oprócz reżyserowania, Bertand zajmuje się także produkcją utworów performatywnych. W 2016 roku ukończył swój pierwszy film fabularny Mes Frères. Thibaut jest inżynierem dźwięku, reżyserem i założycielem firmy muzycznej. Artyści współpracują od kilku lat reżyserując i produkując krótkie formy filmowe, wideoklipy, filmy reklamowe, krótkie programy, filmy o tańcu i dokumenty. Utworzona przez nich platforma wideo pod nazwą All We Can Do Is Dance służy nawiązywaniu kontaktów z tancerzami całego świata, odkrywaniu różnych wizji tańca, a także umożliwia twórcom dzielenie się swoim podejściem do realizacjii filmów o tańcu.

Thibaut Ras – muzyk, inżynier dźwięku, reżyser i założyciel firmy producenckiej. Swą różnorodną karierę rozpoczął od produkowania wideoklipów jeszcze przez dwudziestym rokiem życia, a wkrótce zainteresował się także innymi formatami. Zdobywał doświadczenie jako operator, montażysta wideo, a także reżyser filmów krótkometrażowych. Thibaut jest samoukiem i specjalizuje się w operatorstwie, montażu i oświetleniu, równolegle do działalności reżyserskiej. Od wideoklipów poprzez filmy dokumentalne do filmów fabularnych, jego prace odznaczają się szczerością i współczesnym charakterem. Z upływem czasu odkrył pasję do kręcenia i montowania filmów o tańcu, czemu obecnie poświęca dużą część swojego czasu.

Bertrand Guerry – przez ponad dziesięć lat pracował jako pierwszy asystent takich reżyserów, jak Gaël Morel, Jean-Pierre Sinapi, Philippe Grandrieux and Nicolas Cuche. Następnie zainteresował się interdyscyplinarnością sztuk, „krzyżując” takie formy, jak sztuki performatywne, muzyka i obraz. W efekcie zaczął reżyserować i produkować filmy krótkometrażowe, wideoklipy, filmy reklamowe, krótkie programy, filmy o tańcu i dokumenty. Jego prace są uczciwe i wymagające, sięgające od tańca i ruchu jako pierwotnego źródła inspiracji. Obecnie pracuje nad ukończeniem swojego pierwszego filmu fabularnego Mes Frères, którego premiera przewidziana jest na 2018 rok.

2. Rosa Beiroa, In Our Skin, Wielka Brytania 2017

In Our Skin  to celebracja nagości i wolności kobiety w jej własnym ciele. To film o formie, rozmiarze, kształcie – od piękna fałdu skóry do delikatności dotyku.

Poprzez piegi na plecach bohaterki widz przenosi się do świata płynnie przeistaczających się figur. Inspirowany Labanowską Analizą Ruchu, tworzony kreską rysunek przybliża nas do niemal abstrakcyjnych form jednocześnie opisując tańczące kształty, rozmiary ciała i fałdy skóry. Film podkreśla niezwykłość i wyjątkowość ukryte w pozornie rutynowych gestach rozbierania się i buduje więź z często pomijanymi uczuciami i doznaniami.

Z założenia film powinien być wyświetlany na dużym ekranie, umożliwiającym widzowi śledzenie ruchów ciał oczami i głową. Dostępny dźwięk występuje w wersji stereo, a także Surround 5.1. w celu wzmocnienia wrażenia przynależności do animowanych ciał.

Bazując na posiadanym doświadczeniu z zakresu sztuk pięknych, Rosa Beiroa aktywnie działa w obszarze sztuki od 2008 roku, koncentrując się na kwestii przedstawiania ciała oraz tematyce powiązanej z figurą kobiecą. W ubiegłym roku uzyskała stopień magistra w dziedzinie animacji na University of the Arts London, a także, pierwszy raz w swojej karierze, włączyła animację do swej praktyki, co umożliwiło jej zgłębienie tematu ciała w ruchu z nowej perspektywy.  Pomiędzy styczniem i marcem 2017 roku stworzyła kilka krótkometrażowych form filmowych,  między innymi Playing Forward / Grając do przodu, Paper Pastime / Papierowe hobby oraz Be Part Of The Solution / Bądź częścią rozwiązania, zakwalifikowane do Ekotopfilm Festival 2018. W grudniu tego samego roku ukończyła swój film dyplomowy In Our skin / W naszej skórze, który zakwalifikował się do festiwali Athens Animfest, Feminist Border Arts oraz Ca’Foscari Short Film. Jest ostatnia produkcja krótkometrażowa, The Mind Of An Artist / Umysł artysty o Williamie Kentridge’u, zrealizowana została we współpracy z Tate Gallery.

3. Marlene Millar, Pilgrimage, Kanada 2017

Pilgrimage odnosi się do głębokiego ludzkiego doświadczenia odnowy i solidarności poprzez proces wspólnej podróży. Przy akompaniamencie złożonych serii tureckiego modelu rytmicznego usul, służącemu pobudzeniu emocjonalnych stanów podróży i światła, dziewięcioro tancerzy i muzyków przemierza spalone słońcem drogi i skąpane w świetle księżyca pola, by odnaleźć schronienie w opuszczonym miejscu kultu.

Nagrody: Nagroda Jury, Cinematica Festival 2018, Italy; International Screendance Award, Perth Screendance Festival 2017, Scotland; Nagroda Publiczności, Nagroda za Najlepszą Choreografię, Nagroda dla Najlepszego Wykonawcy (dla wszystkich dziewięciu tancerzy), Stories We Dance 2017, Genova, Italy; Nagroda Jury Publiczności dla Najlepszego Filmu, InShadow Lisbon Screendance Festival.

Marlene Millar, nagradzana reżyserka z doświadczeniem z obszaru tańca współczesnego, tworzy medialne projekty taneczne od ponad 25 lat. Artystka transponuje choreografię na ekran, w ramach tego procesu tworząc nowy język wizualny ujawniający subtelność tańca i prezentowanych opowieści. Choreografka Sandy Silva to pionierka i innowatorka w obszarze intymnej i oryginalnej formy, jaką jest taniec perkusyjny. Od 25 lat występuje jako artystka solowa i naucza, podróżując po całym świecie. Korzystając z pełnej niuansów dynamiki, emocji oraz precyzji tańca perkusyjnego, Sandy i Marlene kształtują przejmującą opowieść filmową.

4. Paulina Rutman, Fall, Chile, 2016

Fall prezentowany był na festiwalu File Electronic Language (Brazylia) oraz na Loikka Dance Film Festival (Finlandia), Danza Em Foco (Brazylia), Dance Camera West Festival (USA), Dance Screen Festival IMZ International Music and Media Center (Austria). Screen Motion (Anglia), Screen Dance Festival (Szwecja), Cinemaissi Latin American Festival (Finlandia), Delete TV (UK), Festival de Cine Biobío (Chile) and Festival Internacional de danza en la Pantalla (Chile).

Paulina Rutman to artystka interdyscyplinarna, specjalizująca się choreografii i filmie tanecznym. Punktem wyjścia dla działań artystki jest badanie ruchu jako odpowiedzi na stany psychologiczne za pośrednictwem tańca współczesnego, filmu tanecznego i sztuki wideo. Posiada wykształcenie zawodowe w zakresie choreografii, montażu i tańca. Jej szerokie doświadczenie i wykształcenie obejmuje uczestnictwo w programach praktyk studenckich w Movement Research (Nowy Jork, USA), Dance Film Association (Nowy Jork, USA) oraz School of The Art Institute of Chicago (Chicago, USA). Jej prace pokazywane były na rozlicznych festiwalach, m.in. as File Electronic Language (Brazylia), Loikka Dance Film Festival (Finlandia), Danza Em Foco (Brazylia), Dance Camera West Festival (USA) and Dance Screen Festival IMZ International Music and Media Center (Austria).

5. Kinga Jaczewska, Catching Movement, Polska 2016

Punktem wyjścia pracy i badań artystycznych Kingi Jaczewskiej jest ruch. Swoją wiedzę w dziedzinie sztuki, tańca współczesnego i choreografii zdobywała za granicą w szkołach, takich jak London Contemporary Dance School (Wielka Brytania), Northern School of Contemporary Dance w Leeds (Wielka Brytania) czy P.A.R.T.S. w Brukseli (Belgia). Obok pracy z ruchem, jako performerka i choreografka, Kinga pracuje również z innymi formami ekspresji.

Jej portfolio obejmuje: performans, prace wideo, instalację, tekst i fotografię. Jest zafascynowana ideą ciągłości oraz transformacjami, które są w bezustannym procesie. W swoich badaniach poszukuje ciągłego ruchu, który istnieje bez wcześniejszej organizacji, czy choreografii, i który kontynuuje swój proces powstawania niezależnie od tego, czy jest on obserwowany czy nie. Jej głównym zainteresowaniem jest ruch, który poprzez swoją jakość i rytm, ma potencjał zmiany doświadczania przez nas upływającego czasu.

Uwidoczniając to co dzieję się pomiędzy spopularyzowanymi i rozpoznawanymi przez nas zdarzeniami, Janczewska stara się uchwycić czas „pomiędzy”, który płynie niezależnie od zorganizowanego przez nas i podzielonego na minuty i godziny, czasu zegarowego.

***

O festiwalu: http://www.inoutfestival.pl